Browsing by Author "Karabulut, Merve"

Now showing 1 - 2 of 2

Diz osteoartritli hastalarda radyolojik evre ile q açısı, femoral kıkırdak kalınlığı ve klinik parametreler arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi
(Uludağ Üniversitesi, 2018) Karabulut, Merve; Alp, Alev; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı.
Bu çalışmanın amacı semptomatik primer diz osteoartritli (OA) hastalarda osteoartritin radyolojik şiddeti ile bireylere ait özelliklerin, klinik bulguların şiddetinin, alt ekstremite dizilim düzgünlüğünün değerlendirilmesinde kullanılan Q açısının, ultrasonografi ile ölçülen patellofemoral kıkırdak kalınlığının, yaşam kalitesi ile disabilite düzeyinin ve genel sağlık algısı arasındaki ilişkisininin değerlendirilmesidir. Çalışmaya Amerikan Romatoloji Cemiyeti (ACR) kriterlerine göre her iki dizinde OA bulunan, dahil edilme ve dışlama kriterlerini karşılayan 100 hasta (82 kadın, 18 erkek) dahil edildi. Bu çalışma için özel değerlendirme formu oluşturuldu. Bu formla hastaların demografik özellikleri, eşlik eden hastalıkları, ailede OA varlığı, semptom süresi, dominant ekstremitesi kaydedildi. Hastaların boy ve kilo ölçümleri yapılarak vücut kitle indeksleri (VKİ) hesaplandı. Diz grafilerinin değerlendirilmesi için Kellgren-Lawrence (K-L) radyolojik evreleme skalası kullanıldı. Hastaların ağrısının değerlendirmesi için Vizüel Analog Skala (VAS) kullanıldı. Ağrı, tutukluk ve fiziksel fonksiyonları değerlendirmek için Western Ontario ve McMaster Üniversiteleri Osteoartrit İndeksi (WOMAC), genel sağlık durumunu değerlendirmek için de Kısa form-36 (KF-36) kullanıldı. Dijital gonyometre ile Q açısı ölçümleri yapıldı. Hastaların ultrasonografik incelemesinde femoral kıkırdak kalınlığı ölçümü yapıldı. Bu değişkenler Kellgren-Lawrance radyolojik evrelemesine göre oluşturulan üç grup (Evre 2, 3, 4) arasında karşılaştırıldı. Çalışmada değerlendirilen 200 dizin %55'inde (n=110) evre 2, %33'ünde (n=66) evre 3 ve %12'sininde (n=24) evre 4 OA olduğu saptandı. Diz OA'da radyolojik evre ile VKİ (p=0,001), semptom süresi (p<0,001), VAS (p<0,001) ve EHA (p<0,001) arasında ilişki saptandı. Yapılan korelasyon analizinin sonucunda bireylerin yaşı (p=0,129) ile radyolojik evre arasında anlamlı ilişki olmadığı bulundu. K-L evrelemesi ile ultrasonografik femoral kıkırdak kalınlığı ölçümü (p<0,001) arasında negatif yönde anlamlı ilişki olduğu, ayrıca daha kalın femoral kıkırdak yapısına sahip olan hastaların daha düşük WOMAC ve daha yüksek KF-36 değerlerine sahip olduğu gösterildi. Radyolojik evre ile Q açısı ölçümü (p<0,001) arasında ise pozitif yönde anlamlı ilişki saptandı. İleri evre hastaların daha yüksek WOMAC indeksi skorlarına (p<0,001) sahip olduğu gösterildi. Radyolojik evre ile KF-36'nın fiziksel fonksiyon, fiziksel rol kısıtlaması, enerji, mental sağlık, sosyal fonksiyon, ağrı ve genel sağlık algısı alt parametreleri arasında ters yönlü ilişki olduğu saptandı. Emosyonel rol kısıtlaması (p=0,108) ile radyolojik evre arasında ise ilişki saptanmadı. Sonuç olarak çalışmamızda radyolojik evre ile OA kliniği arasında anlamlı ilişki olduğu, ileri evre hastaların günlük yaşam aktivitelerinin daha fazla etkilendiği gösterilmiştir. Diz OA'da hastaların kliniği ve radyografik bulgularının ayrı ayrı değil, birlikte ele alınmasının tedavi seçiminde daha etkili sonuçlar sağlayacağı görüşündeyiz.
The impact of whole body vibration therapy on spasticity and disability of the patients with poststroke hemiplegia
(Hindawi Ltd, 2018-01-01) ALP, ALEV; Alp, Alev; Efe, Bilge; Adalı, Mihriban; Bilgiç, Adnan; Türe, Sevda Demir; DEMİR TÜRE, SEVDA; Karabulut, Merve; Coşkun, Feyma; Günay, Selim Mahmut; Ertem, Uğur; ERTEM, UĞUR; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı.; 0000-0003-2142-2264; 0000-0002-7550-5244; ABG-2019-2020; AAD-2089-2021
Objective. To determine if whole body vibration therapy (WBV) effectively improves functional outcome in patients with poststroke hemiplegia. Materials and Methods. In this single-blind RCT, WBV group (n = 10) had 40 hz frequency/4 mm amplitude vibration during 5 minutes/session, 3 days a week, for a duration of 4 weeks. The control group (n = 11) had no vibration therapy for the same duration while standing on the same platform. Patients in both of the groups did 15 minutes of stretching and active range of motion exercises before the intervention. Outcome measures were Modified Ashworth Scale (MAS), Functional Independence Measurement (FIM), and Timed 10-Meter Walk Test (10 mWT). Results. Only 10 mWT improved at the 1st week (p = 0.002), 1st month (p < 0.001), and 3rd month (p < 0.001) in favor of the intervention group. There was positive correlation also between 10 mWT and ankle spasticity (p < 0.001, r = 0.931). Conclusion. This study suggests that WBV therapy may be a complementary therapy in gait rehabilitation and functional outcome of the patients with calf muscle spasticity.