Browsing by Author "Kumral, Nabi Alper"

Now showing 1 - 20 of 68

A laboratory study of the acaricidal, repellent and oviposition deterrent effects of three botanical oils on Tetranychus urticae (Koch, 1836) (Acari: Tetranychidae)
(Ege Üniversitesi, 2020-04-25) Keskin, Gizem; Kumral, Nabi Alper; Kacar, Oya; Keskin, Gizem; KUMRAL, NABİ ALPER; KAÇAR, OYA; Bursa Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Entomoloji Anabilim Dalı.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bitki Koruma Bölümü.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.; 0000-0001-9442-483X; A-1388-2019; AAG-7449-2021; KGA-9390-2024
The biological activities of essential oil obtained from water distillation process of basil leaves [Ocimum basilicum L. (Lamiales: Lamiaceae)] cv Round Midnight and crude oil obtained from the cold-pressed process of chinaberry tree seeds [Melia azedarach L. (Sapindales: Meliaceae)] and a commercial neem oil product (Nimbecidine) [Azadirachta indica (A. Juss, 1830) (Sapindales: Meliaceae)] were assessed against two-spotted spider mites, Tetranychus urticae (Koch, 1836) (Atari: Tetranychidae) using a residual method on leaf disc under laboratory conditions at Bursa Uludag University during 2018-2019. The lethal concentrations (LC50 and LC90) of Nimbecidine, chinaberry and basil oils were estimated as 0.8 and 1.8 mg/L, 4.0 and 6.9%, 5.4 and 11.7%, respectively, 72 h after treatment. The lethal times (LT50 and LT90) of Nimbecidine (1 mg/L), chinaberry (6%) and the basil (8.4%) were 64 and 107 h, 41 and 73 h, 65 and 110 h, respectively. The females had a strong aversion to bean leaf surfaces sprayed with the sublethal concentrations of Nimbecidine (0.125-0.75 mg/L), chinaberry (0.75-3%) and basil (0.7-1.4%) oils. Significant decreases were recorded in the number of eggs laid on bean leaves sprayed with the sublethal concentrations for Nimbecidine (0.031-0.5 mg/L), chinaberry (0.75-3%) and the basil (1.4-5.6%) oils compared with unsprayed bean leaves. The study showed that the assessed concentrations of the oils obtained from the basil and chinaberry compared to the commercial botanical product (Nimbecidine) have similar biological effects on T. urticae.
A new Tetranychus Dufour (Acari: Tetranychidae) associated with Solanaceae from Turkey
(TÜBİTAK, 2015-01-01) Çobanoğlu, Sultan; Ueckermann, Edward Albert; Kumral, Nabi Alper; KUMRAL, NABİ ALPER; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bitki Koruma Bölümü.; 0000-0001-9442-483X; A-1388-2019
A new plant-feeding mite species, Tetranychus solanacearum Cobanoglu & Ueckermann sp. nov. (Acari: Tetranychidae), is described and illustrated. The samples were collected from various solanaceous plants (Solanaceae) [black nightshade (Solanum nigrum L.), bittersweet nightshade (Solanum dulcamara L.), eggplant (Solanum melongena L.), spiny nightshade (Solanum rostratum Dunal), jimsonweed or datura (Datura stramonium L.), and tomato (Lycopersicon esculentum L.)] in Ankara Province, Turkey. A key to all species of the genus Tetranychus Dufour known to occur in Turkey is presented in the paper.
Acaricidal, repellent and oviposition deterrent activities of Datura stramonium L. against adult Tetranychus urticae (Koch)
(Springer Heidelberg, 2010-05) Çobanoğlu, Sultan; Kumral, Nabi Alper; Yalçın, Cem; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bitki Koruma Bölümü.; 0000-0001-9442-483X; A-1388-2019; 15846048400; 36062093300
The ethanol extracts obtained from both leaf and seed in the Thorn apple (Datura stramonium L.) (Solanaceae) were investigated for acaricidal, repellent and oviposition deterrent properties against adult two-spotted spider mites (Tetranychus urticae Koch) (Acari: Tetranychidae) under laboratory conditions. Leaf and seed extracts, which were applied in 167,250 and 145,750 mg/l concentrations, respectively (using a Petri leaf disc-spray tower method), caused 98 and 25% mortality among spider mite adults after 48 h. The simple logistic regression analysis showed that the independent variable, an increase in the dose of leaf extract was associated with a significant increase in the death rate of T. urticae females, but an increase in the dosage of seed extracts did not have a significant effect. Using probit analysis and estimating the parameters with a confidence limit of 95%, we determined the LC50 values of leaf extract to be 70,593 mg/l. According to Pearson's chi(2) test, mites showed the strongest run off to bean leaf surfaces sprayed with both leaf and seed extracts (in sub-lethal doses: < 7,500 mg/l and < 25,000 mg/l, respectively) and moved towards surfaces that had not been sprayed with extracts. Furthermore, repeated measures ANOVA indicated a significant difference between the number of eggs laid on unsprayed bean leaves compared to bean leaves that were sprayed with leaf and seed extracts at sub-lethal doses, 2,500 and 25,000 mg/l concentrations, respectively. These results suggest that D. stramonium extracts could be used to manage the two-spotted spider mite.
Attraction responses of ladybird beetle Hippodamia variegata (Goeze, 1777) (Coleoptera: Coccinellidae) to single and binary mixture of synthetic herbivore-induced plant volatiles in laboratory tests
(Türk Entomoloji Derneği, 2016-11-22) Seidi, Melis; Gençer, Nimet Sema; Kumral, Nabi Alper; Pehlevan, Bilgi; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Ziraat Fakültesi Bitki Koruma Bölümü.; 0000-0001-9442-483X; A-1388-2019; 8863967900; 15846048400; 56394582800
The chemoreception response of an aphidophagous coccinellid predators [Hippodamia variegate (Goeze, 1777) (Coleoptera: Coccinellidae)] to the odors from four different synthetic HIPVs [methyl salicylate (MeSA), (E)-2-hexenal (E(2)H), farnesene (F) and benzaldehyde (Be)] was tested using two different doses (0.001 and 1 g/L) of the HIPVs, both alone and in five binary combinations [MeSA+F, MeSA+E(2)H, MeSA+Be, E(2)H+F and Be+F]. Insect responses were evaluated using two-choice experiments with a Y-tube olfactometer in laboratory conditions. The low single dose of MeSA attracted significantly more adults of H. variegate (71%) towards tubes containing the volatile source compared with the control volatile containing pure n-hexane. Adults of H. variegate did not significantly prefer single forms of either Be, E(2)H or F compared with MeSA alone. Additionally, this study showed that binary blends of MeSA with Be or F had significantly more attractiveness for H. variegate adults than controls. Thus, the compounds, Be and F, used together with MeSA were observed to increase adult attraction. In the future, additional studies that monitor the preferences of field populations of these predators treated with the attractive HIPV combinations should be conducted to confirm these findings.
Batı çiçek tripsi, Frankliniella occidentalis (Pergande) (Thysanoptera: Thripidae) popülasyonlarının farklı insektisit gruplarına karşı direnç durumunun araştırılması
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2024-02-23) Demiröz, Duygu; Kumral, Nabi Alper; Bursa Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Bitki Koruma Anabilim Dalı.; 0000-0002-0593-0165
Bu tez çalışması, yoğun Bitki Koruma Ürünü (BKÜ) kullanımı olduğu bilinen Ege ve Marmara Bölgelerindeki İzmir, Manisa, Bursa ve Çanakkale illerinde bulunan örtü altı sebze ekiliş alanlarından toplanan örneklerle gerçekleştirilmiştir. Sentetik piretroitli, karbamatlı ve spinosyn grubu insektisitlere karşı farklı Frankliniella occidentalis (Pergande) (Thysanoptera: Thripidae) popülasyonlarının direnç durumu IRAC 10 nolu kapsül daldırma testi ile belirlenmiştir. Direnç mekanizmalarını belirlemek amacıyla karboksilesteraz, asetilkolinesteraz, glutathion-S-transferaz, sitokrom P-450 enzim aktiviteleri incelenerek, sodyum kanallarındaki mutasyonlar ve Foα6 (nicotinicace tylcholine receptor subunit) nokta mutasyonu moleküler çalışmalar ile araştırılmıştır. Laboratuvar çalışmaları 2020-2023 yıllarında Zirai Mücadele Merkez Araştırma Enstitüsü laboratuvar ve sera koşullarında yürütülmüştür. Biyoassay çalışma sonuçlarına göre Menderes/Altıntepe, Akhisar/Selçikli ve Orhangazi/Fatih popülasyonlarının direnç oranları ve enzim miktarları diğer popülasyonlara göre önemli düzeyde yüksek bulunmuştur. Bayındır/Karaveliler ve Yenişehir/Kavaklı popülasyonlarının direnç oranları ve enzim miktarları ise duyarlı popülasyona benzer olarak düşük tespit edilmiştir. Bu çalışmada Türkiye’de ilk kez F. occidentalis’te T929V, T929I ve G275E nokta mutasyonları bulunmuştur. Bütün popülasyonlarda sodyum kanalında piretroit direnci ile ilişkilendirilmiş T929V gen bölgesinde mutasyon belirlenmiştir. En dirençli Menderes/Altıntepe popülasyonunda ise T929V ve T929I mutasyonları kombine halde tespit edilmiştir. Frankliniella occidentalis’in yine tüm popülasyonlarında spinosad direncine neden olan G275E gen bölgesinde mutasyon belirlenmiştir.
Bazı mi̇krobi̇yal ve bi̇tki̇sel akari̇si̇tleri̇n i̇ki̇ noktalı kırmızı örümcek [Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae)]’e laboratuvar koşullarında etki̇nli̇ği̇ üzeri̇ne araştırmalar
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2020-10-29) Keskin, Gizem; Kumral, Nabi Alper; Bursa Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Bitki Koruma Anabilim Dalı.; 0000-0001-8564-5438
Bu tez çalışmasında sebzelerin birçok meyve ve süs bitkisinin ana zararlısı konumunda olan iki noktalı kırmızı örümcek (Tetranychus urticae Koch) (Acari: Tetranychidae)’e bazı bitkisel ve mikrobiyal akarisitlerin etkisi laboratuvar koşullarında belirlenmiştir. Bitkisel akarisit olarak, reyhan [Ocimum basilicum L. (Lamiaceae)] yapraklarının su distilasyon işleminden elde edilen uçucu yağ, tesbih ağacı [Melia azedarach L. ( Meliaceae)] tohumlarının soğuk sıkım işleminden elde edilen ham yağ ve neem [Azadiractha indica (A. Juss) (Meliaceae)] ağacının ticari bir ürünü (Nimbecidine) kullanılmıştır. Mikrobiyal ürün olarak Paecilomyces fumosoreus strain PFs-1’in bir ticari formülasyonu kullanılmıştır. Akut toksik etki çalışmalarına göre, Nimbecidine, tesbih ağacı ve reyhanın fasulye yapraklarına kuru rezudi yöntemiyle uygulanmasından 72 saat sonra LC50 ve LC90 değerleri sırasıyla 0,79 ve 1,83 mg/L; %4,04 ve %6,94; %4,85 ve 10,32 olarak belirlenmiştir. Ayrıca, Nimbecidine (1 mg/L), tesbih ağacı (%6) ve reyhan (%8,4)’ınöldürücü zamanları (LT50 ve LT90), sırasıyla 64 ve 108 saat, 41 ve 73 saat, 65 ve 110 saat olarak bulunmuştur. Regresyon analizine göre, bitkisel akarisitlerin konsantrasyonlarındaki artışlar, T.urticae'nin ölüm cevabı üzerinde anlamlı bir etki göstermiştir. Bitkisel akarisitlerden Nimbecidine’in 0,125 – 0,75 mg/L dozu, tesbih ağacının %0,75 -3 ve reyhanın %0,7– 1,4 dozları T.urticae dişilerinde istatistiki anlamda güçlü bir kaçma eğilimi göstermiştir. Yumurtlamayı azaltıcı etki çalışmalarına göre, Nimbecidine (0,03-0,5 mg/L), tesbih ağacı (%0,75-3) ve reyhan (%1,45,6)’ınsublethal konsantrasyonları dişilerin yumurta sayısını önemli seviyede düşürmüştür. Paecilomyces fumosoreus’in önerilen tarla dozu (250x108 koloni/da) uygulanmış ve bunun haricinde farklı dozları T. urticae’ye uygulanmıştır. Akut toksik etki çalışmalarına göre, 48.saatte tüm dozların mortalitesi çok düşük bulunmuştur. Uygulanan en yüksek dozda toksik etki 48. saate %57; 96.saatte %96 olmuştur.
The biodiversity and population fluctuation of plant parasitic and benificial mite species (Acari) in tomato fields of Ankara, Bursa and Yalova provinces
(Türkiye Entomoloji Derneği, 2014) Çobanoǧlu, Sultan; Kumral, Nabi Alper; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bitki Koruma Bölümü; 0000-0001-9442-483X; A-1388-2019; 15846048400
A survey was conducted in North Western Region (Bursa - Yalova cities) and central Anatolia (Ankara city) of Turkey, during 2009-2010 to evaluate the mite diversity and population fluctuation on tomato plants. Thirty-four plant parasitic, predatory and neutral mite species were identified belonging to 14 mite families namely Tetranychidae, Eriophyidae, Tenuipalpidae, Bdellidae, Phytoseiidae, Stigmaeidae, Ascidae, Parasitidae, Ameroseiidae, Acaridae, Tydeidae, Iolinidae, Tarsonemidae and Oribatidae. Among these species, the plant parasitic mites, Tetranychus urticae Koch (Tetranychidae), Eotetranychus uncatus Garman and Amphitetranychus viennensis (Zacher), the predators, Pronematus ubiquitus (McG.), Neopronematus neglectus (Kuzn.) (Acari: Iolinidae) and Neoseiulus barkeri Hughes (Acari: Phytoseiidae) and the neutrals, Tyrophagus putrescentiae Sch. (Acari: Acaridae) and Tarsonemus bifurcatus Sch. (Acari: Tarsonemidae) were predominant species and corresponded to more than 87% of the mite specimens collected during the survey. Homeopronematus anconai (Baker) and N. neglectus which species are belong to Iolinidae were found as the first record for Turkey's fauna. Sorenson's similarity index varied 0.40-0.57, indicating a medium similarity among the cities. According to Shannon Wiener index, the biodiversity increasing mite fauna was plant parasitic mites in Ankara and predator mites in Bursa and Yalova. The population density of T. urticae on tomato began to increase in late-May and peaked three times in mid-June, late-July and mid-September in Bursa. In Ankara, the plant parasitic mite emerged in late-July and occured three peaks in mid-August, early September and mid-October.
The biodiversity, density and population trend of mites (Acari) on Capsicum annuum L. in temperate and semi-arid zones of Turkey
(Systematic & Applied Acarology Soc London, 2016-07) Çobanoğlu, Sultan; Kumral, Nabi Alper; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bitki Koruma Bölümü.; 0000-0001-9442-483X; A-1388-2019; 15846048400
This study investigated mite biodiversity and density on Capsicum annuum in temperate (Bursa and Yalova provinces) and semi-arid (Ankara province) zones of Turkey from 2009 to 2010. A total of twenty-six phytophagous, predatory and generalist mite species were established on pepper leaves. Tetranychus urticae (Tetranychidae) was the single predominant species on the plants in all zones, while Phytoseius plumifer, Neoseiulus californicus (Phytoseiidae) and Tarsonemus bifurcatus (Tarsonemidae) were found to be other common species. Mite diversity and density were higher in temperate zone provinces than in Ankara, which has semi-arid conditions. This variation was significantly correlated with high humidity in the temperate zone, but only for phytophagous mites. The highest number of predatory species was found in the temperate zone, a finding also correlated with humidity, but not significantly. Although phytophagous mite diversity was lower than that of predatory mites in both zones, phytophagous mites were more than abundant than both predatory and generalist mites. The current study observed a significantly high population density of T. urticae from late July to mid August of 2010 and 2011. The sharp decline in T. urticae density on pepper was found to be associated with the onset of rainfall in June and September. Consequently, similar population growth patterns in phytoseiids [Neoseiulus bicaudus, N. californicus and Typhlodromus (Anthoseius) recki in Bursa and Yalova; Phytoseius plumifer in Ankara] were found in all zones and in both years. Generally, predatory mite density showed a gradually increasing population growth pattern from late July to early October.
Biolocigal features and life tables of Tetranychus urticae (Koch) (Acari: Tetranycidae) on different table tomato varieties
(Entomological Soc Turkey, Ege Univ, 2013-09-01) Atalay, Esra; Kumral, Nabi Alper; KUMRAL, NABİ ALPER; Bursa Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bitki Koruma Bölümü.; 0000-0001-9442-483X; A-1388-2019
The aim of this study was to determine the host plant resistance to T. urticae by comparing the biodemographic data of the mite, such as survival, development, oviposition, population fluctuation and the life table parameters of T. urticae on four table tomato varieties. Leaflets from four tomato varieties (Swanson, Super Red, Dante and Alsancak) were assayed with the spider mite to detect the mite's the egg hatching, development duration, survival, sex rates, intrinsic rate (rm), reproductive rate (Ro), mean generation time (To) and gross reproduction rate (GRR). The study showed that when T. urticae fed on different tomato varieties, there is no statistically difference among the total developmental time of the mite, although the differences among varieties were shown in terms of egg hatching and juvenile stages. Whereas, Ro (112,80 and 130,89), To (16,75 and 16,81) and GRR (115,7 and 131,02) of Alsancak and Dante varieties, respectively, were significantly higher than the mite feds on Super Red (Ro =60,4; To = 26,7; GRR = 66,9) and Swanson (Ro =49,4; To = 25,3; GRR = 56,9). The mite population level during 15 days on Alsancak varieties was significantly higher compared with that on other tomato varieties. Thus, the findings indicate a possible susceptible of the Alsancak, which is plant parasitic nematodes resistance variety, against T. urticae. Thus, the results indicate that Swanson variety is more resistant to T. urticae compared with the other tomato varieties.
Biological parameters and population development of Tetranychus urticae Koch, 1836 (Acari: Tetranychidae) on different pepper cultivars
(Türk Entomoloji Derneği, 2017-07-20) Göksel, Pınar Hephızlı; Kumral, Nabi Alper; Aysan, Elif; Kolcu, Ayşenur; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bitki Koruma Bölümü.; 0000-0001-9442-483X; A-1388-2019; 15846048400; 57196943807; 57196946423
Pepper cultivar preferences of Tetranychus urticae Koch, 1836 (Acari: Tetranychidae) were determined by comparing its development, survival, oviposition, life table parameters and population development under controlled laboratory conditions with a 16L:8D photoperiod at 27 +/- 1 Q degrees C and 65 +/- 5% RH in Bursa (Turkey) during 2015-2016. Based on assays performed on leaf discs of six pepper cvs BT-Ince Sivri, BT-Burdem, BT-Burkalem, AHCRI-Carliston, AHCRI-Yaglik and AHCRI-Kandil Dolma, there were significant differences in egg hatch, juvenile development duration, intrinsic rate of natural increase (r(m)), net reproductive rate (R-o) and mean generation time (T) of the mite. The study showed that the life table parameters, r(m) (0.16-0.24), Ro (10.99-35.19) and T (14.22-16.39) for T. urticae were different when it was fed on different pepper cultivars. Significantly lower life table parameter values (r(m), R-o and T) for T. urticae were observed on cv. BT-Ince Sivri, followed by cvs BT-Burdem and BT-Burkalem. Additionally, the mite densities on pepper seedlings of these three cultivars were significantly lower compared with those on seedlings of cvs AHCRI-Carliston, AHCRI-Yaglik and AHCRI-Kandil Dolma. Furthermore, a lower survival rate was observed during juvenile development on cv. BT-Ince Sivri. Among the pepper cultivars, cv. BT-Ince Sivri had the lowest life table parameter values. Thus, the findings suggest that cvs AHCRI-Carliston, AHCRI-Yaglik and AHCRI-Kandil Dolma are more susceptible to T. urticae than cvs Bursa BT-Ince Sivri, BT-Burdem and BT-Burkalem.
Bursa ili zeytin ağaçlarında bulunan akar türleri
(Uludağ Üniversitesi, 2004) Kumral, Nabi Alper; Kovancı, Bahattin; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bitki Koruma Bölümü.
Bursa'da zeytin bahçelerinde bulunan akar faunası ile ilgili herhangi bir çalışmaya rastlanamamıştır. Bu nedenle ele alınan bu çalışmada Bursa ili zeytin bahçelerinde bulunan akar türlerinin saptanması amaçlanmıştır. Çalışmalar 2000-2003 yılları arasında Bursa’da zeytin yetiştiriciliğinin önemli olduğu Gemlik, Mudanya, Nilüfer, Orhangazi ve Osmangazi ilçelerinde 15 bahçede, haftada bir yapılan gözlemlerle sürdürülmüştür. Zeytin ağaçlarının çeşitli yönlerinden ve seviyelerinden sürgün ve yapraklar örnekleri alınmış, bu örnekler laboratuvara getirilerek stereoskopik mikroskopta incelenmiş ve daha sonra Berlese hunisine konularak, iki gün süre ile bekletilmiştir. Akarların preparatları Düzgüneş (1980)'in belirttiği yönteme göre yapılmıştır. Sonuç olarak, Bursa ili zeytin bahçelerinde 2 fitofag, 2 predatör ve 3 nötr faunaya ait olmak üzere toplam 7 akar türü saptanmıştır. Diğer yandan, tanımlanan zararlı türlerden Brevipalpus oleae Baker ve Aceria oleae (Nalepa) ile yararlı türlerden Anthoseius involutus Liv.& Kuzn.’un dikkati çekecek bir popülasyon yoğunluğuna ulaştığı tespit edilmiştir.
Bursa ili zeytin bahçelerinde euphyllura phillyreae Foerster (Homoptera: Aphalaridae)’nin popülasyon dalgalanması
(Uludağ Üniversitesi, 2005) Kovancı, Bahattin; Kumral, Nabi Alper; Akbudak, Bülent; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bitki Koruma Bölümü.; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bahçe Bitkileri Bölümü.
Bu çalışma, Bursa ilinde zeytinlerde zarar yapan Euphyllura phillyreae Foerster’nin yayılışını belirlemek ve popülasyon dalgalanmasını incelemek amacıyla 2000-2002 yıllarında yapılmıştır. E. phillyreae’nın Nilüfer ilçesinde Çatalağı, Gölyazı ve Görükle hariç Bursa’nın diğer tüm bahçelerinde az veya çok bulunduğu belirlenmiştir. Populasyon dalgalanmalarının izlendiği Kumyaka ve Gündoğdu’daki bahçelerde E. phillyreae’nın kışlayan erginlerinin bıraktığı ilk yumurtalar 2000 yılında nisan ayı sonu, 2001 ve 2002 yıllarında ise nisan ayı başında saptanmıştır. Yumurta ve nimf popülasyonu yer ve yıllara göre nisan ve mayıs aylarında birer tepe noktası meydana getirmiştir. Yeni dölün erginleri mayıs ayı sonu ile haziran ayı ortaları arasında görülmeye başlamışlardır. Bu erginler, yaz, sonbahar ve kış aylarını zeytin bahçelerinde geçirdikten sonra ertesi yıl ilkbaharda yumurta bırakmışlardır. Böylece E. phillyreae Bursa ilinde yılda bir döl vermiştir.
Bursa ilinde ılıman iklim meyvelerinde bulunan zararlı ve doğal düşman akarların saptanması ve Panonychus ulmi (KOCH)'nin bazı pestisitlere karşı duyarlılığı üzerinde araştırmalar
(Uludağ Üniversitesi, 2005-10-10) Kumral, Nabi Alper; Kovancı, Bahattin; Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Bitki Koruma Anabilim Dalı.
Bu çalışma Bursa’nın ilaçlanmayan ve ticari bahçelerindeki ılıman iklim meyve ağaçlarında akar türlerini saptamak ve Panonychus ulmi (Koch)’nin bazı pestisitlere karşı duyarlılıklarını belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Akar örneklemeleri Nisan 2003’den Ekim 2004’e kadar erik, şeftali, elma, armut, ayva, kiraz ve vişne ağaçlarından yapılmıştır. Çalışmanın sonuçlarına göre, Phytoseiidae, Macrochelidae, Ascidae, Laelapidae, Bdellidae, Cunaxidae, Tydeidae, Cheyletidae, Tetranychidae, Tenuipalpidae, Stigmaeidae, Anystidae, Erythraeidae, Tarsonemidae, Scutacaridae, Eriophyidae ve Acaridae familyalarına 17 cinsine ait 37 tür tespit edilmiştir. Zararlı familyalar arasında Tetranychidae 5 cins ve 6 türle en önemli familyadır. Bryobia rubrioculus (Scheuten) ve Amphitetranychus viennensis (Zacher) iki yıllık çalışmalar boyunca ilaçlanmayan bahçelerin en baskın türleri olmasına rağmen, P. ulmi ve Tetranychus urticae Koch ticari bahçelerden özellikle sırasıyla elma ve eriklerden sık olarak toplanmıştır. Predatör familyalar arasından ise Phytoseiidae 8 cins ve 11 tür ile en önemlisidir. Ayrıca, en yaygın phytoseiid türü ise Typhlodromus athiasae Porath and Swirski bulunmuştur. P. ulmi’nin amitraz, dicofol, bromopropylate ve fenpyroximate etkili maddeli akarisitlere olan duyarlılığı kuru kalıntı biyoassay yöntemi kullanılarak (Yaprak disk-ilaçlama kulesi) araştırılmıştır. Hassas ırk popülasyonu ile karşılaştırılarak saptanan duyarlılık kaybı oranları amitraz, dicofol, bromopropylate ve fenpyroximate için sırasıyla <1.0-5.21, <1.0-4.68, 1.19-6.04 ve 1.78-9.30 kat (LC50’ye göre) olarak saptanmıştır.
Bursa ilinde patlıcanda zarar yapan iki noktalı kırmızı örümcek, tetranychus urticae koch (acarina:tetranychidae)'nin biyolojisi üzerinde araştırmalar
(Uludağ Üniversitesi, 2001-07-31) Kumral, Nabi Alper; Kovancı, Bahattin; Çobanoğlu, Sultan; Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Bitki Koruma Anabilim Dalı.
Bu çalışma Bursa ilinde 1999 ve 2000 yıllarında gerçekleştirilmiş olup, îkmoktalı kırmızıörümcek, Tetranychus vcrticae Koch'nin patlıcan üzerindeki yayılışı, bazı morfolojik ve biyolojik özellikleri ve popülasyon dinamiği üzerinde çalışılmıştır. Araştırmalar hem doğal koşullarda hem de 25±1 °C sıcaklık, % 65±5 oransal nem ve 16A8K fotoperiyot koşullarında gerçekleştirilmiştir. İkinoktah kırmızıörümceğin biyolojisinin takibinde munger hücreleri kullanılmıştır. Yapılan çalışmalar sonucunda, T. urticae'mn doğal koşullarda kışı döllenmiş dişi döneminde ve diyapoz halinde, yaprak altlarında, meyve ağaçlarının çatlak ve yarıklarında, toprak keseleri arasında geçirdiği, ilk erginlerin 1999 ve 2000 yıllarında sırasıyla Mart sonu ve Şubat sonunda kışlama yerlerini terk ettiği, her iki yılda da zararlının patlıcan bitkisi üzerinde ikişer pik yaptığı, ilk pikini 1999 ve 2000 yıllarında sırasıyla Ağustos ve Temmuz'da, ikinci pikini ise yine aynı yıllarda ve sırasıyla Ekim ve Eylül aylarında yaptığı ve kışlayan döl ile birlikte sırasıyla yılda 10 ve 12 döl verdiği belirlenmiştir. Diğer yandan, laboratuvar koşullarında yazlık form T. urticae dişisinin ortalama olarak 60±45.21 (6-156) adet yumurta bıraktığı, yumurtanın embriyona! gelişme süresinin yine ortalama 3.94±0.82 (2-6) gün sürdüğü ve dinlenme devreleri de dahil larva, protonimf ve deutonimf gelişme süreleri ve erkek ve dişinin toplam gelişme süresinin sırasıyla ve ortalama 1.8±0.65 (1-3) gün, 1.63±0.82 (1-4) gün, 1.63±0.82 (1-4) gün, 10.5±2.12 (9-12) ve 11.37±1.18 (9-13) gün olduğu saptanmıştır. Ayrıca, T. urticae'mn doğal koşullardaki cinsel oram (dişi: erkek) 1999 ve 2000 yıllarında sırasıyla ve ortalama 7. 16: 1.00 ve 4.38: 1.00 olarak bulunmuştur.
Candida boidinii’nin farklı suşlarının deltamethrini parçalama potansiyellerinin in-vitro koşullarda belirlenmesi
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2020-08-26) Kumral, Ayşegül Yıldırım; Kumral, Nabi Alper; Gürbüz, Ozan; Bursa Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Gıda Mühendisliği Bölümü.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bitki Koruma Bölümü.; 0000-0002-3550-7181; 0000-0001-9442-483X; 0000-0001-7871-1628
Bitkisel üretimde kullanılan pestisitlerin gıdalarda kalıntılarının azalmasını etkileyen önemli faktörlerden biri de mikrobiyal faaliyetlerdir. Bu çalışmada, zeytin fermentasyonu salamurasından izole edilen Candida boidinii’nin yedi farklı suşunun bitkisel üretimde sıkça kullanılan sentetik piretroitli insektisit deltamethrin’i parçalama potansiyeli invitro koşullarda incelenmiştir. Bu amaçla, maya hücrelerinin esteraz enzim aktiviteleri ve deltamethrini karbon kaynağı olarak değerlendirme durumları tespit edilmiştir. Esteraz enzim aktivitesi ve deltamethrini karbon kaynağı olarak değerlendirme potansiyelleri yüksek olan suşların insektisiti parçalama düzeyleri gaz kromatografisi kütle spektrofotometresi (GC-MS) kullanılarak belirlenmiştir. Test edilen yedi suşun ikisinde (CB-1 ve CB-5) hem hücre gelişimi hem de esteraz aktivitesi açısından önemli düzeyde yüksek faaliyet belirlenmiştir. GC-MS kalıntı analizine göre, iki suşun ilk üç günde deltamethrin miktarında başlangıca göre sırasıyla % 41.4 ve 22.5 oranında azalmaya sebep olduğu, maya bulunmayan kontrol grubunda ise bu oranın sadece %11 olduğu tespit edilmiştir. CB-5 suşunda 10 gün içinde önemli düzeyde daha fazla deltamethrin yıkımı (%91) belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre C. boidinii’nin farklı suşlarının deltamethrinin parçalanmasında rol oynayabileceği yönünde güçlü kanıtlar ortaya konmuştur.
Chlorpyrifos and deltamethrin degradation potentials of two Lactobacillus plantarum (Orla-Jensen, 1919) (Lactobacillales: Lactobacillaceae) strains
(Türkiye Entomoloji Derneği, 2020-02-11) Kumral, Ayşegül Yıldırım; Kumral, Nabi Alper; Gürbüz, Ozan; Bursa Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bitki Koruma Bölümü.; Bursa Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Gıda Mühendisliği.; 0000-0001-9442-483X; AAG-8415-2021; DXA-7097-2022; 16039935800; 15846048400; 8528582100
Many soil bacteria can degrade the synthetic insecticides chlorpyrifos and deltamethrin by their esterase enzymes and/or by using them as carbon and energy sources. The hypothesis tested was that similar degradation potential could be found in Lactobacillus plantarum (Orla-Jensen, 1919) (Lactobacillales: Lactobacillaceae) which is used in food fermentations. This study was conducted in-vitro in Bursa Uludag University laboratories during 2017-2018 to demonstrate the two degradation mechanisms of L. plantarum strains LB-1 and LB-2, 4 d after inoculation. Significant growth in LB-1 found in mineral salt (MS) medium containing chlorpyrifos and deltamethrin compared with MS medium without insecticide and any carbon source. This strain also exhibited significantly enhanced hydrolysis activity. These capacities were found lower in LB-2 than LB-1. Based on periodically GC-MS analysis, degradation of chlorpyrifos and deltamethrin in MS medium proceeded by strains LB-1 and LB-2 reached the values of 96 and 90% and 24 and 53% after 3 d, respectively. Significant degradation of deltamethrin with both strains (86-82%) determined after 10 d. The study demonstrated that some L. plantarum strains could degrade chlorpyrifos and deltamethrin. Further studies should be conducted to show their effectiveness in the fermentation process of some fruits and vegetables and different bacteria inoculation rates.
The colonization preference and population trends of larval fig psylla, Homotoma ficus L. (Hemiptera : Homotomidae)
(Springer, 2006-07-10) Gençer, Nimet Sema; Coşkuncu, Kıymet Senan; Kumral, Nabi Alper; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bitki Koruma Bölümü.; 0000-0001-9442-483X; 8863967900; 15844900300; 15846048400
The colonization preference and population trends of larval fig psylla Homotoma ficus L. were studied in Bursa, northwestern Turkey, from March 2000 to July 2001. Homotoma ficus overwintered at the egg stage on terminal buds and lenticels of shoots. Larval emergence occurred on 30th and 11th March in 2000 and 2001, respectively. Degree-day (DD) accumulations since 1st January indicate that the emergence of first larvae averaged 47 DD based on the larval developmental threshold of 10.9 degrees C. Although the population trends of Homotoma ficus larvae were affected by temperature and rainfall, there was only significant relationship between larval abundance and temperature. The first instar larvae significantly preferred the bottom and the inside stipule of leaves. The second instar larvae distributed not only on expanding green tissues but also on both the upper and lower surface of leaves corresponding to the fig bud development period. Third to fifth instars colonized significantly greater on the bottom of leaves compared with the stipule and upper surface. In addition, significant linear relationship was found between fig phenology and cumulative larval counts. The importance of the colonization preference of larval instars and the use of fig phenology as well as DD for timing of insecticide treatments are discussed.
A comparative evaluation of the susceptibility to insecticides and detoxifying enzyme activities in Stethorus gilvifrons (Coleoptera: Coccinellidae) and Panonychus ulmi (Acarina: Tetranychidae)
(Taylor & Francis, 2011) Susurluk, Hilal; Kumral, Nabi Alper; Gencer, Nimet Sema; Yalçın, Cem; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bitki Koruma Bölümü.; 0000-0001-9442-483X; A-1388-2019; 15846048400; 8863967900; 36062093300
The ladybird beetle Stethorus gilvifrons (Muls.) does not provide sufficient mite control in many of the apple orchards in Bursa, despite being an effective and voracious predator of the European red mite, Panonychus ulmi (Koch). This is due in large part to a heavy dependency on organophosphate (OP) and synthetic pyrethroid (SP) insecticides, which were applied to target key pests. To help understand the effects of the insecticides on the ladybird beetle and its main prey, P. ulmi, this study aims to determine their susceptibilities to the residues of parathion-methyl and bifenthrin and detoxifying enzyme activities, such as carboxylesterase (CarE) and glutathione S-transferase (GST). In addition, the insensitivity of acetylcholineesterase (AChE) to the inhibitors, paraoxon and primicarb, is also determined. There are differences in susceptibility to parathion-methyl, in CarE activity and AChE insensitivity, among the populations of predator ladybird and the spider mite. Although GST might play an important role in detoxifying OPs, there is no relationship between susceptibility to parathion-methyl and bifenthrin and GST activity in both the ladybird and the spider mite. On the other hand, two S. gilvifrons populations were surprisingly tolerant to two insecticides. The disparity in susceptibility to parathion-methyl among the predator populations was due to the responsibility of multiple biochemical resistance mechanisms, including elevated CarE activity and target-site insensitivity. Furthermore, the tolerance of the two populations of ladybirds to bifenthrin was similar to that of two P. ulmi populations collected from the same orchards, which indicates a coadaptation to SPs. Therefore, enhanced detoxification by increased activity of CarE is largely responsible for the observed tolerance to bifenthrin in S. gilvifrons populations. Consequently, these results demonstrate that the ladybird species tend to develop resistance to insecticides in the field.
Control of a new turf pest, Dorcadion pseudopreissi (Coleoptera: Cerambycidae), with the entomopathogenic nematode Heterorhabditis bacteriophora
(Springer Heidelberg, 2011-09) Susurluk, İsmail Alper; Kumral, Nabi Alper; Bilgili, Uǧur; Açıkgöz, Esvet; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bitki Koruma Bölümü.; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.; 0000-0001-9442-483X; A-1388-2019; AAH-1539-2021; AAG-7131-2021; 11439641200; 15846048400; 6506803244; 6602817346
The use of biological control in turf has increased to avoid possible negative effects on humans. Entomopathogenic nematodes (EPNs) belonging to the families Steinernematidae and Heterorhabditidae have control potential against many economically important insect pests. In the present study, the efficacy of Heterorhabditis bacteriophora against a new pest on turf, Dorcadion pseudopreissi, was examined in the field. Cages (1 x 1 x 1 m) with female and male D. pseudopreissi were placed on two kinds of turf: Lolium perenne and Festuca arundinacea. After beetles had deposited eggs into the moist soil surface, the cages were removed and H. bacteriophora was applied at 0.5 million infective juveniles/m(2) to half the plots. Application of H. bacteriophora caused a statistically significant reduction in numbers of beetle larvae in L. perenne plots and a non-significant reduction in F. arundinacea plots. The area damaged by D. pseudopreissi was significantly reduced by nematode application in both turf species. The number of nematodes declined after application, but small numbers could still be detected after 6 months.
Domates pas akarı [Aculops ıycopersici (Massee)] ve avcı akar Amblyseius Swirskii Athias-Henriot (Acari: Eriophyidae, Phytoseiidae) üzerine karşılaştırmalı toksikolojik araştırmalar
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2019-01-17) Kolcu, Ayşenur; Kumral, Nabi Alper; Bursa Uludağ Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü/Bitki Koruma Anabilim Dalı
Domates pas akarı [Aculops lycopersici (Massee) (Acari: Eriophyidae)], domatesin çok önemli bir zararlısıdır. Zararlıyla entegre bir mücadelede için ilaçlama ile hasat süresi arası kısa olan akarisitlerin ve hatta bitkisel ve biyolojik etken maddeli ilaçların tercih edilmesi ve biyolojik mücadelenin uygulanması gerekmektedir. Bu çerçevede zararlının etkili bir doğal düşmanı olan Amblyseius swirskii Athias-Henriot (Acari: Phytoseiidae)’nin salınması veya arazideki mevcut popülasyonunun korunması durumunda, zararlıya kullanılabilecek akarisitlerin bu avcı akara olan yan etkilerinin belirlenmesi gerekmektedir. Bu tez çalışmasında, ülkemizde diğer akar türleri için ruhsatlı akarisitlerin laboratuvar koşullarında A. lycopersici’ye etkinliğinin belirlenmesi ve aynı zamanda etkin doğal düşmanı olan A. swirskii’ye olan yan etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla, A. lycopersici için 16 etken maddenin lethal dozları kuru kalıntı bioassay yöntemi kullanılarak belirlenmiştir. Sonuçta, abamectin, milbemectin, pyridaben, azadirachtin ve kükürtün çok düşük dozlarının dahi A. lycopersici bireylerine zehirli olduğu belirlenmiştir. Bifenthrin, fenbutatin oxide, acequinocyl, fenpyroximate, tebufenpyrad, spridomesifen ve spirodiclofen maddeleri de A. lycopersici’ye diğer zararlı akarlara önerilen tarla dozlarına yakın dozlarda zehirli etkiler göstermiştir. Hexythiazox, etoxazole, bifenazate ve Paecilomyces fumosoreus strain PFs-1’in LD99 değerleri de bu çalışmada belirlenmiştir. Her etken maddenin A. lycopersici için hesaplanan LD99 değeri A. swirskii’nin en hassas dönemi olan larva dönemine olan zehirli etkisi kuru kalıntı bioassay yöntemiyle saptanmıştır. Ayrıca, bu etken maddelerin bu avcının dişilerine akut zehirli etkisi ve yumurta koyma potansiyeline olan yan etkisi bu doz kullanılarak belirlenmiştir. Domates pas akarına etkili olan etoxazole, fenbutatin oxide, bifenazate ve fenproximate’in yüksek dozları ve pyridaben, kükürt ve abamectin’in A. lycopersici’yi öldüren düşük dozları A. swirskii’nin hem dişi hem de larvalarına hafif zararlı bulunmuştur.