Sosyal Bilimler Doktora Tezleri / PhD Dissertations

Permanent URI for this collectionhttps://hdl.handle.net/11452/27

Browse

Browsing by browse.metadata.sponsorship "BAYER Araştırma Birimi"

Filter results by typing the first few letters
Now showing 1 - 1 of 1
  • Thumbnail Image
    Item
    Gen metilasyonu inhibitörü desitabin'in meme kanseri tedavisindeki yerinin in vitro araştırılması
    (Uludağ Üniversitesi, 2010) Arı, Ferda; Dere, Egemen; Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Biyoloji Anabilim Dalı.
    Demetile edici bir ajan olan desitabin'in epigenetik olarak susturulmuş genlerin tekrar aktifleştirilmesini sağlayarak apoptozisi artırdığı gösterilmiştir. Bu nedenle, desitabinin standart kemoterapiyle sinerjistik etkileşimi yeni bir tedavi modalitesi olabilir. Bu çalışmada, klasik FEC tedavisi (5-florourasil+Epirubisin+4-Hidroksisiklofosfamid) ile desitabin kombinasyonunun meme kanserinde yeni bir tedavi yaklaşımı olup olamayacağı araştırılmıştır.Desitabin ve FEC ile kombinasyonu, östrojen reseptörü negatif (MDA-MB-231) ve pozitif (MCF-7) meme kanseri hücre soyları üzerinde test edildi. uPA, PAI-1 (metastaz genleri), DAPK, TMS1 (apoptozis-indükleyici genler), MGMT (DNA onarım geni) genleri ve LINE-1 (genel metilasyon belirteci) dizisinde metilasyon seviyelerindeki değişiklikler metilasyon spesifik ?real-time PCR (methylight)? ile analiz edildi. Tüm tedavilerin sitotoksik etkileri MTT ve ATP canlılık testleri, apoptozis indükleyici etki ise M30-antijen testi ile belirlendi.Desitabinin, MCF-7 hücrelerinde apoptozisi arttırarak büyüme baskılayıcı etki göstermesine rağmen, MDA-MB-231 hücrelerini etkilemediği gözlenmiştir. Bununla birlikte kombinasyon tedavisinden (%100 TDC FEC+10µM desitabin) sonra her iki hücre soyunda LINE-1 metilasyon seviyesinde belirlenen anlamlı azalma sonucu genomdaki genel metilasyon seviyesinin azaldığı belirlendi (p<0.05). Her iki hücre soyunda desitabin (10µM) ve kombinasyon tedavisinden sonra DAPK gen promotör metilasyon seviyesinde azalma belirlendi. Ayrıca MDA-MB-231 hücrelerinde kombinasyon tedavisi sonucunda TMS1 gen promotör metilasyonunda anlamlı azalmalar gözlendi (p<0.05). Bu sonuçlara rağmen bu tedavilerin sadece MCF-7 hücrelerinde apoptozisi indüklediği M30 antijen testiyle belirlendi. Ayrıca MCF-7 hücrelerinde desitabin ve kombinasyon tedavisi sonucunda uPA ve PAI-1 gen promotör metilasyon seviyelerinde anlamlı azalma belirlendi. Bu da bu hücrelerde metastaz yapabilme yeteneğinin değişebileceğini göstermektedir.Sonuç olarak, standart kemoterapi ile demetile edici ajan kombinasyonlarının apoptozis ile ilişkili genlerin aktifleşmesini sağlayarak meme kanseri tedavisinin etkinliğini arttırabileceği düşünülmüştür. Fakat diğer taraftan metastaz genlerindeki aktifleşme, bu tedavilerin tümör tipine göre ve dikkatle uygulanması gerektiğini göstermektedir.