Browsing by Author "Aksoy, Kaya"
Now showing 1 - 20 of 62
- Results Per Page
- Sort Options
Item Akut izole sfenoidit(Uludağ Üniversitesi, 2003-02-04) Yılmaz, Emel; Erişen, Levent; Oral, Barbaros; Helvacı, Safiye; Aydın, Selçuk; Aksoy, Kaya; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroşirurji Bilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Mikrobiyoloji Anabilim dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/KBB Anabilim dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Mikrobiyoloji ve Enfeksiyon Hastalıkları Anabilim dalı.Menenjit ve hipofiz tutulumu ile bulgu veren akut izole sfenoid sinüzit olgusu endoskopik cerrahi girişimin önemi vurgulanarak tartışılmıştır.Item Anatomical study of the cavernous sinus emphasizing operative approaches(Türk Nöroşirürji Derneği, 2010-04) Boyacı, Suat; Aksoy, Kaya; Dalgıç, Adem; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Beyin ve Sinir Cerrahisi Anabilim Dalı.; 36135211700AIM: The aim of this article is to describe the microsurgical anatomy of the cavernous sinus, the triangles, and the osseous relationships in the region with special attention to the relationships important in surgical approaches on the intracavernous structures. MATERIAL and METHODS: Fifty cavernous sinuses obtained from twenty-five cadaver heads were studied in detail using magnification. Stepwise dissections of the cavernous sinuses performed to demonstrate the intradural and extradural routes, anatomy of the triangles and osseous relationships in the region. RESULTS: The main branches of the intracavernous portion of the carotid artery were the meningohypophyseal, the inferior cavernous sinus, and McConnell's capsular artery. The main branches of the meningohypophyseal trunk were the tentorial, the dorsal meningeal, and the inferior hypophyseal artery. There were variations of the main branches of the meningohypophyseal trunk. The sixth cranial may splite into rootlets as it passes lateral to the carotid artery. There were size and shape variation of the triangles. CONCLUSION: A precise understanding of the bony relationships, the anatomy of the triangels and neurovascular content of the cavernous sinus, together with the use of cranial base and microsurgical techniques are necessary for safer surgery. A single approach is not capable of providing exposure of all parts of the sinus.Item Approach via the floor of the fourth ventricle for hydatid cyst of the pons(Karger, 1999) Yılmazlar, Selçuk; Aksoy, Kaya; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Beyin Cerrahisi Anabilim Dalı.; 6603059483; 6701720577A very rare case of a pontine hydatid cyst is reported. It was diagnosed preoperatively on the basis of magnetic resonance imaging findings. The patient was operated on in the sitting position. Total excision of the cyst using the Dowling technique and gravity effect was performed through the floor of the fourth ventricle, The patient was discharged without extra neurological sequel. The significance of an accurate preoperative diagnosis, surgical approaches and technique in the management of this pathology is discussed.Item Birleşik kök anomalileri(Uludağ Üniversitesi, 1988) Doygun, Muammer; Aksoy, Kaya; Uysal, Sait; Oğul, G.; Korfalı, Ender; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroşirürji Anabilim Dalı.Birleşik kök anomalilerinde klinik belirtiler disk hernisi veya faset basısı gibi faktörlerin eklenmesiyle ortaya çıkar. Kliniğimizde 525 disk hernili olgunun 5'inde (% 0.9) disk hemisinin eşlik ettiği birleşik root anamalisi tesbit edilmiştir. Kesin tanı, 2 olguda preoperatif, 3 olguda ise operasyon sırasında konulmuştur. Tanıdaki zorluk ve operasyon bulguları literatür bilgileri ışığında tartışıldı.Item Cerebrospinal fluid leakage complicating skull base fractures: analysis of 81 cases(Springer, 2006) Yılmazlar, Selçuk; Arslan, Erhan; Kocaeli, Hasan; Doğan, Şeref; Aksoy, Kaya; Korfalı, Ender; Doygum, Muammer; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroşirürji Anabilim Dalı.; 0000-0003-3633-7919; AAH-5070-2021The aim of this study was to evaluate the results of conservative and surgical management options for traumatic cerebrospinal fluid (CSF) leakage complicating skull base fractures. The subjects were 81 patients who were treated between 1996 and 2003 for CSF leaks that had persisted for 24 h or longer after head injury. For each case the medical records were reviewed, and the data collected were as follows: demographic features, clinical and radiological findings, management options, complications and outcome scores. Analysis was done with patients grouped according to Glasgow coma scale (GCS) score at admission (<= 8 vs >8), and findings for three treatment methods (conservative, CSF drainage, surgery) were evaluated. In 32 cases (39.5%), the CSF leakage resolved spontaneously, and the mean hospital stay for these patients was 14 +/- 11 days. Twenty-four patients (29.6%) were treated by CSF drainage, and seven of these individuals ultimately required surgery to close the leak. Hospital stay was 17 +/- 7 days. Twenty-five patients (30.9%) underwent surgery as the initial treatment step, and the mean hospital stay for these individuals was 15 +/- 9 days. The large majority (74.2%) of patients with admission GCS scores <= 8 had poor outcomes. Compared with this group, a greater proportion of the CSF leaks in the patients with admission GCS scores >8 resolved spontaneously. The factors that had a critical influence on outcome in this series were level of consciousness on admission and presence of additional intracranial pathology associated with CSF leakage within cases of traumatic CSF fistulae due to skull base fractures. Treatment decisions should be dictated by the severity of neurological decline during the emergency period and the presence/absence of associated intracranial lesions. The timing for surgery and CSF drainage procedures must be decided with great care and with a clear strategy. The authors offer a treatment algorithm.Item Çocukların subdural effüzyonlarında kranial ct' nin yeri ve değeri(Uludağ Üniversitesi, 1988) Eralp, Özgen; Okan, Mehmet; Aksoy, Kaya; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroşirürji Anabilim Dalı.Çocuklarda önemli kalıcı sekellere neden olan subdural effıizyonların tanısı erken konulduğunda iyi sonuçlar alındığı bilinmektedir. Kliniğimize başvuran 13 çocuk çalışmaya alındı. Özellikle konvulziyon yakınması ile gelen çocuklarda transillüminasyon, kraniografi ve kranial tomografi çalışmaları yapıldı. Olguların klinik, laboratuar, kranial CT bulguları karşılaştırıldı. Kranial CT'nin tanıda en önemli yardımcı tanı yöntemi olduğu saptandı.Item Çocukluk çağı kafa travmaları(Uludağ Üniversitesi, 2002-08-21) Şahin, Soner; Doğan, Şeref; Aksoy, Kaya; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroşirurji Bilim Dalı.Pediatrik kafa travmaları, kanser ve konjenital malformasyonlardan iki kat daha fazla ölüme neden olmaktadır. Beyin ve koruyucu yapıların gelişimi dinamik bir süreçtir ve travmanın etkileri hasarlanma zamanının, nöral doku gelişiminin hangi evresinde olduğuna bağlıdır. Bu derlemede, pediatrik populasyondaki travmaların epidemiyolojisi, patogenezi, bulguları ve semptomları, tanı metodları, kitle lezyonları ve intrakraniyal hipertansiyonun tedavi protokolleri tartışılmıştır.Item Comparison of lateral and superior walls of the pituitary fossa with clinical emphasis on pituitary adenoma extension: Cadaveric-anatomic study(Springer, 2008-01) Kürşat, Erim; Yılmazlar, Selçuk; Aker, Sibel; Aksoy, Kaya; Oygucu, Hakan; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroşirürji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Patoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Anatomi Anabilim Dalı.; 0000-0003-3633-7919; AAH-5070-2021; 7199344935; 6603059483; 12795285000; 6701720577; 23012506600Pituitary adenomas extend to the suprasellar region via diaphragmal passage and extend to the cavernous sinus via the medial wall (MW). Better understanding of the dynamics of suprasellar and parasellar extension of sellar region pathologies requires microanatomical comparison of diaphragma sellae (DS) and the MW of the cavernous sinus. This study provides the first detailed quantitative assessment between DS and MW of the cavernous sinus. Microanatomical details and histopathological examinations of the DS and MWs of the cavernous sinus were studied in sphenoid block samples obtained from adult cadavers, and the thicknesses of the DS and the MW of the cavernous sinus were measured. Mean thickness of the DS was 216.73±51.26 μm in the center and 367.33±133.66 μm in the periphery. Mean thickness of the lower third of the MW was 161.53±53.86 μm and that of the upper third was 278.46±162.79 μm. Difference between the thicknesses of the upper and lower thirds was significant (P<0.001). When the central thickness of the DS and lower third of the MW were compared, a significant difference was found (P<0.01). Our measurements suggest that when the DS is thick and the stalk opening is complete, the thickness of the lower third of the medial wall could be the major determinant of parasellar extension.Item Comparison of stabilization and fusion methods with xenograft plate screws after anterior lumbar corpectomy in dogs(Türk Nöroşirüji Derneği, 2017) Ulutaş, Murat; Boyacı, Suat; Çalışır, Bünyamin; Aksoy, Kaya; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Beyin Cerrahisi Anabilim Dalı.; CGY-8996-2022; ELO-0973-2022; 57196286902; 6701720577AIM: Fusion development is the primary goal in spinal surgeries that are conducted for the treatment of vertebral body pathologies such as trauma, tumor and infection. Stabilization using metal plate screws together either with an autograft, allograft or xenograft is used. We evaluated fusion development in stabilizations that were carried out with xenograft (XG) with XG plate-screw (XPS) and XG with metal plate-screw (MPS) systems in dogs' lumbar vertebrae (L5-7 segment) in terms of radiological, biomechanical and histopathological aspects. MATERIAL and METHODS: The animals were divided into 4 groups, each including 5 subjects. The experiment consisted of Control group 1 which did not go through any procedure and was stabilized, Control group 2 which underwent instability with only L6 anterior corpectomy, Experimental group 1 which was stabilized with intervertebral XG and XPS after L6 corpectomy, and Experimental group 2 which was stabilized with intervertebral XG and MPS after L6 corpectomy. Development of fusion in the Experimental groups 1 and 2 was evaluated in terms of radiological and histopathological aspects. RESULTS: Comparison of Control and Experimental groups showed an increase in resistance in all activities on biomechanical tests (p<0.01). Fusion development was observed in the radiological and histopathological examinations of the subjects in the Experimental group. On the other hand, Experimental groups 1 and 2 did not show a significant difference in the biomechanical test comparisons (p>0.05). CONCLUSION: Xenograft plate screws and metal plate screws provide equivalent fusion and stabilization in anterior lumbar stabilization.Item Complications of brain tissue pressure monitoring with a fiberoptic device(Springer, 1998) Bekar, Ahmet; Gören, Suna; Korfalı, Ender; Aksoy, Kaya; Boyacı, Suat; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroşirurji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı.; 0000-0002-1190-6831; AAI-3551-2021Seventy-five patients with intracranial hypertension whose Glasgow Coma Score (GCS) was 8 or below and in whom intracranial pressure (ICP) was monitored were examined for complications of this procedure. In 20 of the 75 patients we used only an intraparenchymal fiberoptic ICP monitoring transducer, while, in the remaining 55 patients, who required CSF drainage, a ventricular drainage set (VDS) was used in addition to ICP monitoring. The duration of monitoring with the ICP transducer alone was approximately 5.1 +/- 2.6 das (min. 1, max. 13) and that of ICP monitoring with VDS was 6.2 +/- 3.1 days (min. 1, max. 13). In 8 cases a total of 9 complications were experienced (12 %). These complications were infection in 3 cases (4 %), epidural hematoma in 2 cases (2.7 %): disconnection in 2 cases (2.7 %) and contusion in 2 cases (2.7 %). Although none of the 44 patients who were monitored for less than 5 days experienced infection, 3 of the 31 patients monitored for longer than 5 days did experience infection (9.7 %) (p < 0.05). None of the 20 patients who underwent ICP monitoring only experienced infection. However, 3 of the 55 patients in whom the ventricular drainage set was implanted in addition to the transducer for ICP monitoring experienced infection (p < 0.05). Owing to its minimally invasive nature, low complication rate, and accuracy in monitoring the parenchyma pressure, the Camino fiberoptic intraparenchymal monitor has become the system of choice in our clinic.Item Contribution of the xenograft bone plate-screw system in lumbar transpedicular stabilization of dogs: an in-vitro study(Korean Society Veterinary Science, 2008-06) Salcı, Hakan; Sarıgül, Sani; Doǧan, Şeref; Lekesiz, Huseyin; Özcan, Reşat; Görgül, Osman Sacit; Aksoy, Kaya; Uludağ Üniversitesi/Fen-Edebiyat Fakültesi/Biyoloji Bölümü.; AAI-6531-2021; T-4623-2019; 8680329000; 24399767300; 7102693077; 57220327912; 6701611465; 6507730974; 6701720577We performed biomechanical comparison of a xenograft bone plate-screw (XBPS) system for achieving cadaveric lumbar transpedicular stabilization (TS) in dogs. Twenty dogs' cadaveric L2-4 lumbar specimens were harvested and their muscles were removed, but the discs and ligaments were left intact. These specimens were separated to four groups: the L2-4 intact group as control (group I, n = 5), the L-3 laminectomy and bilateral facetectomy group (LBF) (group II, n = 5), the LBF plus TS with metal plate-screw group (group III, n = 5) and the LBF plus TS with XBPS group (group IV, n = 5). Five kinds of biomechanical tests were applied to the specimens: flexion, extension, left-right bending and rotation. The averages of the 16 stiffness values were calculated and then these were statistically analyzed. The statistical results show that the XBPS system contributes spinal stability and this system can be a good choice for achieving TS.Item Dermal sinus traktusu ile ilişkili enfekte serebellar dermoid kist: olgu sunumu(Uludağ Üniversitesi, 2003-02-04) Yılmazlar, Selçuk; Taşkapılıoğlu, Özgür; Kocaeli, Hasan; Doğan, Şeref; Aksoy, Kaya; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroşirürji Anabilim Dalı.Giriş: Dermal sinus traktusları deri ve derin dokular arasındaki anormal bağlantılardır. Konjenital kranial dermal sinuslar yüzeysel dermal tabaka ile derin kranial yapılar arasında uzanan çok katlı yassı epitel ile döşeli orta hat traktuslarıdır. Traktus seyri boyunca herhangi bir yerde dermoidleri veya daha az olarak epidermoidleri oluşturacak şekilde genişleyebilir veya bu kistik yapılar ile sonlanabilir. Kranium içinde çoğunluğu oksipital bölgede lokalizedir. Dermal sinus traktusuna bağlı serebellar abse nadir bir olaydır. Benign konjenital lezyonlar olmalarına rağmen, özellikle bakteriyel veya aseptik menenjitler ve serebellar abseler gibi yüksek sıklıkta komplikasyonları vardır. Klinik sunum: Tekrarlayan menenjitler ile kendini gösteren, enfekte dermoid kist ve serebellar abse ile birlikte olan, oksipital dermal sinus traktusuna sahip altı yaşında hasta sunulmuştur. Dermal sinus traktusu serebelluma doğru takip edilerek, enfekte dermoid kist ve abse kesesi tamamı ile çıkartıldı. Sonuç: Dermal sinus traktusları tekrarlayan menenjitler, abse gelişimi ve kafaiçi basınç artışı ve hidrosefali gibi non-spesifik klinik tablolara sahiptir. Manyetik rezonans görüntülemeye ilave olarak kemik pencere bilgisayarlı tomografi incelemesinde kemik defektinin saptanması patoloji için tanı koydurucudur. Manyetik rezonans görüntüleme ile yumuşak doku ve traktusun kendisi gösterilebilir, birlikte olan dermoid kist görüntülenebilir. BT incelemesi (kemik pencerede) kemiği kateden traktusu gösterebilir. Manyetik rezonans görüntülemeden ve BT çalışmalarından elde edilen en önemli bilgi dermal sinus traktusunun, bilhassa intrakranial uzanımı veya bir intrakranial kist ile sonlanmasının olup olmadığını ortaya koymaktır. Cerrahi olarak intrakranial-ekstrakranial kısımları ve sinus traktusunu tamamı ile çıkarmak rekürrensin önlenmesinde önemlidir.Item Dilatation of virchow-robin perivascular spaces: Report of 3 cases with different localizations(George Thieme, 2008-02) Aksoy, Kaya; Caner, Başak; Bekâr, Ahmet; Hakyemez, Bahattin; Taşkapılıoğlu, Özgür; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroşirürji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.; 0000-0002-3425-0740; R-7501-2018; AAI-2318-2021; 25027089000; 6603677218; 6602527239; 6506852772We report on three different cases with Virchow-Robin spaces, including one with extreme widening causing hydrocephalus. In one patient we have performed neuroendoscopic cyst fenestration to resolve the problem.Item Disk hernisi ameliyatlarının komplikasyonlara ve rezidiv diskler(Uludağ Üniversitesi, 1994-10-13) Bekar, Ahmet; Dalgıç, Adem; Korfalı, Ender; Aksoy, Kaya; Cordan, Teoman; Doygun, Muammer; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroşirürji Anabilim Dalı.Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroşirürji Kliniğinde 957 olgu lomber disk hernisi nedeniyle opere edilmiş ve bunların 716'sı çalışmamıza alınarak retrospektif olarak residiv disk ve komplikasyoları yönünden incelenmiştir. Olgulara operasyonda laminektomi, hemilaminektomi, laminatomi, diskektomi yapılmıştır. Komplikasyonlar yönünden incelendiğinde 20 olguda residiv disk hernisi, 21 olguda enfeksiyon, 4 olguda likör fistülü, 2 olguda kök amputasyonu, 2 olguda tromboflebit, 1 olguda sfinkter kusuru, 1 olguda epidural hematom, 1 olguda aort yaralanması tespit edilerek gerekli olanlar reopere edilmiştir. Postoperatif dönemde olgularımızın % 90 'ına ağrının geçtiği, %8.6'sında azaldığı, % 0.4'ünde ise geçmediği tespit edildi. Sonuçta: 1. Tanının doğru olarak konması ve endikasyonu olmayan olguların operasyonundan kaçınılması 2. Epidural skar dokusunun oluşumunun engellenmesi 3. Erken mobilizasyon ve günlük hayata dönüş lomber disk hernisi operasyonunun başarı şansını arttırmaktadır.Item Diyafragma sella ile kavernöz sinüs süperior ve medial duvar bileşkesinin anatomik ilişkisi: Kadaverik çalışma(Uludağ Üniversitesi, 2005) Kürşat, Mehmet Erim; Aksoy, Kaya; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroşirürji Anabilim Dalı.Sellar bölge patolojilerinde, özellikle hipofiz adenomlarının suprasellar ve/veya parasellar yayılımı, bunu kolaylaştıran etmenler tartışma konusudur. Bu tartışma, bölge anatomisinin daha iyi anlaşılmasını zorunlu kılmaktadır. Çalışmamızda kavernöz sinüs medial duvarları ile diyafragma sellanın detaylı anatomisi mikrodiseksiyon tekniği ve histopatolojik kesitler kullanılarak araştırıldı. Çalışmada, 16 erişkin kadavradan elde edilen sfenoid blok örnekleri kullanıldı. Blok halinde çıkarılan 6x5x4 cm boyutundaki örnekler; önde tuberkulum sella ve bilateral anterior klinoid çıkıntılar, ortada pitüiter fossa ve bilateral kavernöz sinüs, arkada dorsum sella, posterior klinoid çıkıntıları ve klivusun süperiorunu içeriyordu. Her örnek üzerinde önce diyafragma sella anatomisini tanımlayan hassas ölçümler gerçekleştirildi. Üç anatomik blok örneği üzerinde mikroskop altında diseksiyon yapıldı. Diyafragma sella, kavernöz sinüs süperior ve medial duvar birleşiminin (bileşke) mikroanatomik detayları ortaya konuldu. Diğer örnekler (n=13) mikrocerrahi diseksiyon yapılmaksızın histopatolojik çalışmaya alındı. Dekalsifiye edilen örneklerin her birinden; bir sagittal ve iki koronal olmak üzere toplam 39 histopatolojik kesit alındı. Hematoksilen-Eozin ve Masson Trikrom ile boyanan örneklerde diyafragma sella ve kavernöz sinüs medial duvarının kalınlığı farklı noktalardan ölçüldü. Histopatolojik örneklerde diyafragma sella, kavernöz sinüs süperior ve medial duvar bileşkesi değerlendirildi. Diyafragma sellanın santralde kalınlığı ortalama 216,73±51,26 mm, periferde kalınlığı ortalama 367,33±133,66 mm idi. Kavernöz sinüs süperior ve medial duvarının histopatolojik incelemelerinde bu iki meningeal yapının diyafragma sella yapısını oluşturduğu görüldü. Komplet diyafragma sella varlığında stalka yakın diyafragma kalınlığı ortalama 210,83±107,31 mm, inkomplet diyafragma sella varlığında stalka yakın diyafragma kalınlığı ortalama 218,50±81,03 mm idi. Tüm örneklerde yapılan ölçümlerde medial duvar kalınlığı ortalama 202±79,07 mm olarak hesaplandı. Komplet ve inkomplet diyafragma sella varlığında diyafragma sellanm stalka yakın kalınlık değerleri ile medial duvar kalınlığı arasındaki fark anlamlı değildi (p>0,05). Histopatolojik çalışmaya alınan tüm örnekler değerlendirmeye alındığında diyafragma sellanm santralde kalınlığı ortalama 216,73±86,69 mm, medial duvar 1/3 alt kesit kalınlığı 161,53±53,86 mm ve medial duvar 1/3 üst kesit kalınlığı 278,46±162,79 mm idi. Medial duvar 1/3 üst ve 1/3 alt kesit kalınlığı arasındaki fark anlamlı idi (p<0,001). Diyafragma sellanm santraldeki kalınlığı ile medial duvar 1/3 alt kesit kalınlığı arasındaki fark istatistiki olarak anlamlı idi (p<0,01). Sella içindeki bir tümörün suprasellar veya parasellar (kavernöz sinüs içine) yayılımını etkileyen pek çok faktör vardır. Tümör büyümesinin doğrultusu, geçilen kompartmanın karşı basıncı, tümörden salgılanan litik faktörler, kompartmanlar arası duvarların yapısı ve elastikiyeti başlıca faktörlerdir. Bu çalışmada sadece pitoiter glandı çevreleyen yapısal faktörlerden duvar kalınlıkları ölçüldü. Komplet ve inkomplet diyafragma sella varlığında stalka yakın diyafragma kalınlığı ile medial duvar kalınlığı arasında belirgin bir fark saptanmadı. Bu nedenle sadece duvarların kalınlığı göz önüne alındığında intrasellar tümoral büyümenin yönü doğal olarak stalkın yaratmış olduğu santral defekte doğru olacağı kanısına varıldı. Suprasellar uzanımın klinik olarak fazla görülmesi de bunu doğrulamaktadır. Parasellar bir yayılımda ise sadece bu anatomik yapısal faktörler göz önüne alındığında tümoral büyümenin yönünü; diyafragma sellanın kalın, stalk açıklılığının komplet olması durumunda, medial duvarın 1/3 alt kısmının inceliği olacaktır.Item The effect of hair on infection after cranial surgery(Springer Verlag Wien, 2001) Bekar, Ahmet; Ender, Korfalı; Şeref, Doğan; Yılmazlar, Selçuk; Başkan, Zelal; Aksoy, Kaya; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Beyin ve Sinir Cerrahisi Anabilim Dalı.; 0000-0003-3633-7919; AAH-5070-2021; AAI-6531-2021Objective, Reports of large series of patients who had undergone successful cranial neurosurgery without hair removal led part of our team to abandon the practice of shaving patients' heads preoperatively. The aim of this study was to assess whether this change in routine, which was implemented in 1992, has affected the rate of postoperative infection in our cranial surgery patients. Methods. A group of patients whose heads were shaved pre operatively was compared to a group whose hair was not shaved prior to cranial surgery. The latter patients had their hair washed with shampoo and 4% chlorhexidine within 24 hours of their operation. In the operating room, the surgical site was scrubbed for 8-10 minutes with 4% chlorhexidine diluted with water, and then cleansed with 10% povidone-iodine solution. Prophylactic antibiotics were administered for 3 days. Results. We performed 1.038 cranial procedures without hair removal. The procedures included craniotomy for tumour, trauma, aneurysm, other vascular lesions and intracerebral haemorrhage (n = 847), stereotactic biopsy (n = 90), stereotactic craniotomy (n = 34), ventriculoperitoneal shunt placement (n = 27). surgical treatment of infection with aspiration of brain abscess or resection of infected tissue (n = 14),microvascular decompression for trigeminal neuralgia or hemifacial spasm (n = 11), and other miscellaneous procedures (n = 15). We observed 13 postoperative wound infections (1.25%,), including 9 deep (0.87%) and 4 superficial infections (0.39%). There was no significant difference between the rate of infection in patients a hose heads were shaven (12/980) and the rate in those whose hair was spared (13/1038) (p < 0.05). In addition, there were no other problems related to the surgical preparation technique in the latter group. Conclusion. Cranial surgery without hair removal is safe and does not increase the risk of surgical wound infection. Patients naturally prefer to keep their full head of hair. We believe that preoperarive hair removal is not necessary in preparation for any type of cranial neurosurgery.Item Effects of neuronotrophic factors on adrenal medulla grafts implanted into adult rat brains(Oxford Univ Press, 1988-06-01) Rakunt, Cemil; Korfalı, Ender; Doygun, Muammer; Ulus, İsmail Hakkı; Aksoy, Kaya; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Beyin Cerrahisi Anabilim Dalı.; D-5340-2015The effects of neuronotrophic factors (NFs) on adult adrenal medulla grafts transplanted into the rat caudate nucleus after the destruction of the nigrostriatal dopaminergic pathways were investigated. Two months after implantation, all of the adrenal medulla grafts treated with NFs, but only 45% of the untreated grafts, had survived. The levels of tyrosine hydroxylase activity in the caudate nucleus however, were not significantly different between the sham-operated control and either NF-treated or untreated grafted groups. These results indicate that treatment with NFs significantly enhances the survival rate of the grafts.Item Erişkin sıçan spinal korduna embryonik serebellar ve spinal dokuların transplantasyonu(Uludağ Üniversitesi, 1993-02-02) Erbengi, Türkan; Noyan, Noyan; Aksoy, Kaya; Muammer, Muammer; Korfalı, Ender; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroşirürji Anabilim Dalı.Bu çalışmada erişkin sıçan spinal korduna fötal spinal ve serebellar grefter implante edilerek, greftlerin rejenerasyon a etkileri araştırıldı . Bu amaçla 5 gruba ayrılan sıçanların (n: 26) torakal 9-12 arasına laminektomi yapıldıktan sonra, kord lezyonu yapmak amacıyla dorsal kolumna 2-3 mm 3 lük kavite açılarak 17-18 günlük gebe sıçan embriyodan alınan serebellar ve spinal dokular implante edildi. İki aylık bekleme süresinden sonra sıçanların greftli bölgeleri ışıklı mikroskobu ve ultrastnükürel olarak incelendi. Her iki neural dokunun rejenerasyon kapasitesi yönünden farkı gömülmedi.Item Erişkin sıçan spinal korduna interkostal sinir anastomozu(Uludağ Üniversitesi, 1993-06-16) Kutluk, Turan; Aksoy, Kaya; İpekoğlu, Zeki; Doygun, Muammer; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroşirürji Anabilim Dalı.Bu çalışmada sıçanlarda, spinal kordda travmatik lezyon sonrası implante edilen interkostal sinirin medulla spinalise konneksiyonu ve oluşan skar dokusu üzerindeki etkisi incelenmiştir. Medulla spinalise sadece kavite açılan kontrol grubunda (n= 10), kalınlığı 0.02 ile 0.2 mm arasında değişen skar dokusunun oluştuğu görülürken, interkostal sinirin bu kaviteye implante edildiği gruptaki (n= 14) medulla spinalis ile konneksiyon sağlanan yedi sıçanda skar dokusunun oluşumunda belirgin azalma olduğu görüldü. Konneksiyon gelişmeyen sıçanlarda skar dokusunun kalınlığında, kontrol grubuna göre fark yoktu.Item Erişkin sıçanların spinal korduna fötal beyin greftlerinin transplantasyonu: lşık mikroskobu ve ultrastrüktürel inceleme(Uludağ Üniversitesi, 1988) Erbengi, Türkan; Aksoy, Kaya; Korfalı, Ender; Coşkun, Noyan; Oğul, Erhan; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroşirürji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nöroloji Anabilim Dalı.Bu çalışmada, kesilmiş erişkin sıçan spinal korduna fötal beyin grefti koyularak nöral transplantasyonun etkileri araştırıldı. Bu amaçla sıçanlar 3 gruba ayrıldı ve 30 sıçan kullanıldı. Deney grubu I'de (n : 10; torakal 9-12 arasına laminektomi yapılıp, posterior kolumnada greft yerleştirilmesi ve kord lezyonu yapmak amacıyla 2-3 mm 3 'lük kavite hazırlanarak 17-19 günlük gebe sıçanların embriyolarının beyinlerinden alınan neokortikal dokular implante edildi. Deney grubu II (n : 10) de kavite hazırlandıktan 1 hafta sonra nöral greft konuldu. Üçüncü grup (n: 10) kontrol grubu (KG) olarak kullanıldı. Kavite açıldı fakat greft koyulmadan bırakıldı. 2 aylık bekleme süresinden sonra sıçanların greftli bölgeleri blok halinde çıkarıldı. Histolojik ve ultrastrüktürel incelemede her iki grupta da nöronların yaşadığı ve aksonal uzantı gösterdiği saptandı. Neticelerin kıyaslanmasında geç dönemde koyulan greftlerin kaviteyi tam doldurduğu aksonal uzantının spinal kordia ilişkili olduğu ve dejeneratif değişikliklerin olmayışı ile, erken dönem greftlerine nazaran survive yönünden çok daha başarılı olduğu görüldü.