Browsing by Author "Oy, Ceren"

Now showing 1 - 4 of 4

Enerji metabolizmasında rol oynayan hipotolamik nöropeptitler Nesfatin-1, Oreksin A, speksin ve phoenixin’in insan glioblastoma ve nöroblastoma hücreleri üzerindeki etkilerinin in vitro olarak araştırılması
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2024-07-16) Oy, Ceren; Minbay, Fatma Zehra; Bursa Uludağ Üniversitesi / Sağlık Bilimleri Enstitüsü / Histoloji ve Embriyoloji Anabilim Dalı; 0000-0002-2828-1196
Glioblastoma, yüksek mortalitesi ile erişkinde gözlenen en kötü huylu beyin tümörüdür. Nöroblastoma ise en yaygın pediatrik solid tümördür, çocukluk çağı kanserine bağlı ölümlerin %15'ini oluşturur. Enerji metabolizması ile yakından ilişkili olduğu bilinen dört farklı peptitin (nesfatin- 1, oreksin-A, speksin ve phoeniksin) nöroblastoma üzerinde, speksin ve phoeniksinin ise glioblastoma ve nöroblastoma dahil kanser hücrelerinde etkilerini gösteren bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu çalışmada dört farklı nöropeptitin glioblastoma ve nöroblastoma hücreleri üzerindeki etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla, oreksin-A, speksin ve phoeniksin peptitlerinin 1 nM-1 μM,nesfatin-1 peptidinin 1 nM-100 nM aralığındaki dozlarının insan glioblastoma (U373-MG ve U87-MG) ve nöroblastoma (SH-SY5Y) hücre canlılığı üzerindeki etkileriCCK8 testi ile araştırılmıştır. Speksin ve phoeniksin peptitlerinin hücre migrasyonu, koloni oluşumu, hücre proliferasyonu üzerine etkileri sırasıyla, yara iyileşmesi, koloniformasyonu testi, Ki-67 immünfloresans yöntemi ile; apoptoz, invazyon, otofaji yolağıüzerindeki etkileri ise western blot yöntemi ile araştırılmıştır. Düşük dozlarda nesfatin-1, oreksin-A, speksin, phoeniksin nöropeptitlerinin glioblastoma ve nöroblastoma hücre canlılığı üzerinde farklı yönde etkilerigösterilmiştir. Speksin ve phoeniksinin nöroblastoma ve glioblastoma hücrelerinde apoptoz, otofaji, tümör baskılayacılar, invazyon belirteçleri ve hücre proliferasyonu üzerinde çeşitli etkileri belirlenmiştir. Speksin U373-MG glioblastoma hücrelerinde kesilmiş kaspaz 3 ve 9, PTEN, p53, beklin 1 ekspresyonlarını arttırmış, MMP19 ekspresyonunu ve hücre proliferasyonunu azaltmıştır. Phoeniksin SH-SY5Yhücrelerinde tümör baskılayıcıların ekspresyonunu tetikleyerek nöroblastom hücrelerinde koloni oluşumunu azaltmış apoptoz ve otofajiyi tetiklemiştir. U87-MGglioblastoma hücrelerinde ise apoptozu tetikleyerek koloni oluşumunu azaltmıştır. Sonuçlarımız özellikle speksinin daha yüksek dozlarda kullanıldığında U373-MG glioblastoma hücreleri üzerinde etkili bir antikanserojen ajan olabileceğini düşündürmektedir. Bu çalışma speksin ve phoeniksin peptitlerinin iki farklı sinirsistemi tümörünün progresyonu üzerindeki etkilerine ve bu tümörlerde kanser sağaltımı veya prognozu ile ilişkilerine ışık tutan ilk çalışma olarak literatüre önemli bir katkı sağlayacaktır.
Monensin, an antibiotic isolated from streptomyces cinnamonensis, regulates human neuroblastoma cell proliferation via the PI3K/AKT signaling pathway and acts synergistically with rapamycin
(Mdpi, 2023-03-01) Kocoğlu, Sema Serter; Secme, Muecahit; Oy, Ceren; Korkusuz, Gözde; Elmas, Levent; OY, CEREN; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Histoloji ve Embriyoloji Anabilim Dalı.; AAH-4278-2021
Neuroblastoma is the most common extracranial childhood tumor and accounts for approximately 15% of pediatric cancer-related deaths. Further studies are needed to identify potential therapeutic targets for neuroblastoma. Monensin is an ionophore antibiotic obtained from Streptomyces cinnamonensis with known antibacterial and antiparasitic effects. No study has reported the effects of monensin on SH-SY5Y neuroblastoma cells by targeting the PI3K/AKT signaling pathway. The aim of this study was to investigate the antiproliferative effects of monensin alone and in combination with rapamycin in human SH-SY5Y neuroblastoma cells mediated by the PI3K/AKT signaling pathway. The effects of single and combination applications of monensin and rapamycin on SH-SY5Y cell proliferation were investigated by XTT, and their effects on the PI3K/AKT signaling pathway by RT-PCR, immunohistochemistry, immunofluorescence, and Western blotting. The combined effects of monensin and rapamycin on SH-SY5Y proliferation were most potent at 72 h (combination index < 1). The combination of monensin and rapamycin caused a significant decrease in the expression of P21RAS, AKT, and MAPK1 genes. Single and combined administrations of monensin and rapamycin caused a significant decrease in PI3K/AKT expression. Our results showed for the first time that monensin exerts an antiproliferative effect by targeting the PI3K/AKT signaling pathway in neuroblastoma cells. It is suggested that monensin and its combination with rapamycin may be an effective therapeutic candidate for treating neuroblastoma.
Nesfatin nöronlarının besin alımını baskılayıcı işlevi üzerine gonadal steroid hormonların etkisinin immünohistokimyasal olarak araştırılması
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2018-09-14) Oy, Ceren; Ersoy, Semiha; Bursa Uludağ Üniversitesi/Sağlık Bilimleri Enstitüsü/Histoloji ve Embriyoloji Anabilim Dalı.
Gonadal hormonlar, özellikle östrojen, metabolizma ve enerji homeostazında önemli bir rol oynar. Östrojenin besin alımını baskıladığı bilinmektedir. Östrojen hormonları etkilerini reseptörleri üzerinden gösterirler. Östrojen reseptör alfa ve beta (ER-⍺ ve ER-β) hipotalamus da dahil olmak üzere vücut ağırlığı ve besin alımı kontrolüyle ilişkili beyin alanlarında eksprese edilen nükleer reseptörlerdir. Nesfatin- 1 homeostatik besin alımını düzenleyen anoreksijenik bir peptitdir. Beyinde nesfatin- 1 eksprese eden nöronlar etkilerini başlıca hipotalamusta gösterirler. Literatürde nesfatin-1 nöronlarında ER-⍺ ekspresyonunu gösteren bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu çalışmada, nesfatin-1'in merkezi anoreksijenik etkilerinin nesfatin-1 nöronlarında eksprese edilen ER-⍺ ve/veya ER-β üzerinden östrojen aracılığıyla direkt olarak gerçekleşip gerçekleşmediğinin ve bu ekspresyonda cinsiyetler arası olası farklılıkların belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla, hipotalamik nöronlarda nesfatin-1 ile ER-⍺, ER-β ko-lokalizasyonu, yüzen kesitlerde ikili immünohistokimyasal yöntem kullanılarak araştırılmıştır. Çalışmada erişkin Sprague Dawley türü sıçanlar kullanılmıştır. ER-⍺-ve ER-β pozitif olan ikili işaretlenmiş nesfatin-1 nöronlarının tüm nesfatin-1 nöronları içerisindeki oranı hesaplanmıştır. Arkuat nukleusda ER-⍺ eksprese eden nesfatin-1 nöronlarının oranı dişilerde %29, erkeklerde %40 olarak hesaplanmıştır. Erkek sıçanlarda daha yüksek oranda gözlenen ER-⍺ ekspresyonu, istatistiksel olarak da anlamlı bulunmuştur. Nesfatin-1 nöronlarında ER-⍺ immünoreaktivitesi periventriküler nukleusda dişi ve erkeklerde %27 oranında hesaplanmıştır ve iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Paraventriküler nukleusda ER-β eksprese eden nesfatin-1 nöronlarının oranı ise dişilerde %63 ve erkeklerde %58 olarak hesaplanmıştır ve cinsiyetler arasında istatistiksel değerlendirme sonucunda anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Sonuç olarak bu çalışma ile nesfatin-1 nöronlarında ER-⍺ ve ER-β ekspresyonunun varlığı literatürde ilk defa gösterilmiş olup, bunun östrojenin ER-⍺ veya ER-β aracılığıyla nesfatin-1 nöronlarının aktivitesini etkiliyor olabileceği düşünülmüştür.
Uridine treatment protects against neonatal brain damage and long-term cognitive deficits caused by hyperoxia
(Elsevier, 2017-09-08) Gören, Bülent; Çakır, Aysen; Sevinç, Cansu; Koçoğlu, Sema Serter; Öçalan, Buşra; Oy, Ceren; Minbay, Zehra; Kahveci, Nevzat; Alkan, Tülin; Cansev, Mehmet; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fizyoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Eczacılık Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Histoloji ve Embriyoloji Anabilim Dalı.; 0000-0001-5757-8450; 0000-0002-6097-5585; 0000-0001-7729-7373; 0000-0002-3405-3640; 0000-0003-0841-8201; 0000-0001-6466-5042; 0000-0003-2918-5064; AAH-1792-2021; AAL-1786-2020; AAG-7070-2021; AAH-4278-2021; ABC-1475-2020; AAA-4754-2022; AAH-1718-2021; M-9071-2019; A-6819-2018; N-9927-2019; 6602543716; 57191915856; 56473593500; 57193141905; 57191911801; 57195715820; 8220935200; 6602597846; 6601953747; 8872816100
Exposure to excessive oxygen in survivors of preterm birth is one of the factors that underlie the adverse neurological outcome in later life. Various pathological changes including enhanced apoptotic activity, oxidative stress and inflammation as well as decreased neuronal survival has been demonstrated in animal models of neonatal hyperoxia. The aim of the present study was to investigate the effect of administering uridine, an anti-apoptotic agent, on cellular, molecular and behavioral consequences of hyperoxia-induced brain damage in a neonatal rat model. For five days from birth, rat pups were either subjected continuously to room air (21% oxygen) or hyperoxia (80% oxygen) and received daily intraperitoneal (i.p.) injections of saline (0.9% NaCl) or uridine (500 mg/kg). Two-thirds of all pups were sacrificed on postnatal day 5 (P5) in order to investigate apoptotic cell death, myelination and number of surviving neurons. One-thirds of pups were raised through P40 in order to evaluate early reflexes, sensorimotor coordination and cognitive functions followed by investigation of neuron count and myelination. We show that uridine treatment reduces apoptotic cell death and hypomyelination while increasing the number of surviving neurons in hyperoxic pups on P5. In addition, uridine enhances learning and memory performances in periadolescent rats on P40. These data suggest that uridine administered during the course of hyperoxic insult enhances cognitive functions at periadolescent period probably by reducing apoptotic cell death and preventing hypomyelination during the neonatal period in a rat model of hyperoxia-induced brain injury.