Browsing by Author "Topal, Ersun"

Now showing 1 - 4 of 4

An overlooked complication of bariatric surgery: Gluteal compartment syndrome
(Turk Nefroloji Diyaliz Transplantasyon Dergisi, 2016-01-01) Gül, Cuma Bülent; Topal, Ersun; Kahvecioğlu, Serdar; Akyağcı, Serpil Bilgin; Esen, Selin; Yıldız, Abdülmecit; YILDIZ, ABDULMECİT; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nefroloji Anabilim Dalı.
Gluteal compartment syndrome (GCS) is an uncommon non-traumatic rhabdomyolysis induced by staying in the same position for a long time during a surgical operation or under the effect of drugs. In bariatric surgery, overweight patients are more prone to this syndrome. If a patient has complaints such as hip or leg pain, sciatic nerve palsy and red-brown colored urine in the post-op period, GCS should be taken into consideration. For patients having a long operation time due to technical problems, the creatinine kinase level should be controlled and the gluteal region should be examined carefully. The treatment options of GCS include early aggressive fluid replacement, alkalinization of urine with sodium bicarbonate, surgical decompression and debridement. Here we present a case of a 40-year-old obese patient who underwent bariatric surgery resulting in GCS, renal failure, and death.
A comparison of three fibrinolytic agents in prevention of intra-abdominal adhesions
(Taylor & Francis, 2010-02) Topal, Ersun; Öztürk, Ersin; Şen, Gürol; Yerci, Ömer; Yılmazlar, Tuncay; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Genel Cerrahi Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Patoloji Anabilim Dalı.; 16069863000; 35070171400; 23013375200; 6603810549; 6701800362
Purpose : Three different drugs affecting the coagulation process at various stages were studied for their effectiveness in preventing intra-peritoneal adhesion formation in rats. Material and Methods: Forty female Wistar-Albino rats divided into four groups based on the drugs administered during the experimental laparotomy and caecal abrasion : the control group - no drug administered, the intra-peritoneal tissue plasminogen activator (TPA) group, the subcutaneous fondaparinux sodium (FS) group and the intra-peritoneal activated drotrecogin alfa (ADA) group. After two weeks, intra-peritoneal adhesions were macroscopically and micro-scopically scored. Results : The macroscopic scores of the three groups were similar but all lower than the control group (p = 0.002). Inflammation (p = 0.023) and fibrosis (p = 0.019) scores were lower in just the ADA group when compared to the control group. Conclusions : All three agents were effective in preventing adhesions when compared to the control group. Nevertheless, ADA seemed the most effective except when considering clinical applicability, in which case FS seemed to offer the greatest advantage.
Ratlarda intraabdominal adhezyonları önlemede fibrinolitik ajanların etkinliklerinin karşılaştırılması
(Uludağ Üniversitesi, 2007) Topal, Ersun; Yılmazlar, Tuncay; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Genel Cerrahi Anabilim Dalı.
Abdominal cerrahi, belirgin morbidite ve mortalitenin eşlik ettiği intraabdominal adezyonlara neden olabilir. Yapılan çalışmalara rağmen adezyonlardan korunmada etkin bir profilaksi henüz mevcut değildir. Adezyon oluşumundaki fizyopatolojik mekanizmaların başında, peritoneal fibrinolitik aktivitenin azalması yada yetersiz kalması sonucu peritoneal fibrinolizin hasar görmesi gelir. Ratlar üzerinde yapılan bu çalışmada, fibrinolitik sistemde farklı noktalardan etkili üç ajanın, adezyonları önlemede etkinlikleri ve birbirlerine üstünlükleri araştırıldı. Gereç ve yöntem: Her grupta 10 adet, dört farklı grupta 40 adet dişi Wistar- Albino rat kullanıldı. Standart anestezi ve laparotomiyi takiben, çekumda serozal defekt oluşturuldu. Kontrol grubunda (Grup 1) tedavi uygulamaksızın, karın kapatılırken; ikinci grupta (Grup 2) karın kapatıldıktan sonra Fondaparinuks Sodyum (FS) yedi gün boyunca tek doz, subkutanöz uygulandı. Üçüncü grupta (Grup 3) karın kapatılmadan önce doku Plazminojen Aktivatörü (DPA) intraperitoneal uygulandı. Dördüncü grupta (Grup 4) karın kapatılmadan önce, aktive Drotrekogin alfa (ADA) intraperitoneal uygulandı. Tüm gruplarda postoperatif 14. günde relaparotomiyi takiben adezyonlar makroskopik olarak skorlandı. Histopatolojik inceleme için, adezyonlardan ve çekum serozal yüzeyden alınan doku örneklerinde enflamasyon, neovaskülarizasyon ve fibrozis skorlanarak değerlendirildi. Kontrol grubuna göre, Makroskopik adezyon skoru (MAS) (p=0.002), enflamasyon (p=0.047), kollajen akümülasyonu (KA), (p=0.005) ve fibrozis (p=0.03) oluşumunda istatistiksel anlamlı farklılıklar mevcuttu. ii Sonuç: ADA, peritoneal fibrinolitik sistem üzerinde FS ve DPA ile benzer şekilde etki göstererek adezyonları engellemekte ve ayrıca enflamasyon ve fibrozis üzerine olan belirgin etkileri nedeniyle diğer ajanlara üstün gibi görünmektedir
Secondary aortoenteric fistula in a patient with Behçet disease: Successful surgical treatment by direct suture and use of omental flap
(Sage Publications, 2008) Özgüç, Halil Bülent; Topal, Naile Bolca; Topal, Ersun; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Cerrahi Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.; AAI-2327-2021; 6603867989; 13806674200; 16069863000
The aim of this report is to present a patient with Behcet disease who developed massive lower gastrointestinal tract bleeding owing to aortoenteric fistula after abdominal aorta graft reconstruction. A 34-year-old male with a history of Behcet disease for 8 months underwent surgery owing to massive hematochezia and hemodynamic instability. A fistula was observed between the proximal small intestinal segment and the aortic graft (proximal anastomosis) at the infrarenal level. The prosthesis was not removed but was wrapped with the vascularized pedicle of the omentum that passed through the mesentery of the transverse colon. The patient was discharged on the fifty-ninth day. At the 15-month follow-up appointment, the patient was in excellent condition. Although our surgical choice was not a standard approach for this type of aortoenteric fistula, it was a lifesaving procedure in our patient.