Heidegger düşüncesinde teoloji ve Yeni Tanrı

Abstract

Heidegger Batı düşüncesini oluşturan temelleri bize gösterirken aynı zamanda onun onto-teolojik kökenlerini de ortaya koyar. Bu çalışmamızda, Heidegger’in felsefe aracı olan destrüksiyonuyla felsefe ve teoloji arasında nasıl net bir ayrıma gittiğini, Batı metafiziğinin kökeninin onto-teolojik olduğu tespitine nasıl vardığını ve en nihayetinde de Alman filozofun anlayışında Varlık ve Tanrı’nın aynı şeyler olmadığını göstermeye çalacağız. Heidegger, Batı metafiziği ve Modernite eleştirisinin önemli ayaklarından birini oluşturan onto-teolojik köken analiziyle, “Dünya-Varlık hadisesinin” dile gelmesinde başat rol oynayan kutsallık ve Tanrı kavramlarını Hristiyanlık teolojisi dışında “başka” bir biçimde, yani Tanrı kavramını “Dünya-Varlık hadisesini” veren ögelerden biri olarak ortaya koyar. Dolayısıyla bu çalışma, Heidegger’in Tanrı kavramını nasıl zaman mefhumuyla ilişkilendirdiğini ortaya koymaya çalışır.

While Heidegger shows us the foundations of Western thought, he also reveals its onto-theological roots. In this study, we will try to show how Heidegger made a clear distinction between philosophy and theology with his destruction, which is the tool of philosophy, how he came to the determination that the origin of Western metaphysics is onto-theological, and ultimately, in the German philosopher's understanding, Being and God are not the same thing. With his onto-theological origin analysis, which constitutes one of the important pillars of the criticism of Western metaphysics and Modernity, Heidegger uses the concepts of holiness and God, which play a leading role in expressing the "World-Being event", in an "other" way outside of Christian theology, that is, he interprets the concept of God as one of the giving elements of the "World-Being event". Therefore, this study tries to reveal how Heidegger's concept of God is associated with the concept of time.