Looking beyond the obvious: Rereading the message of themosaics

Abstract

When we look at the mosaic pavements that have come down to us over the centuries, it is easy to see that many of the patterns chosen were part of a decorative grammar that reflected a world view adapted to the geographical area, the social class and the time when the mosaic was built. The dawn of Christianity in the Roman Empire was no exception: traditional patterns were “adopted” by the new religion, in a discourse adapted to the moment in time and to the local social and political evolution. An adoption which at a certain moment allowed a veiled identification as a follower of the new religion. In the present intervention, the author proposes to present an analysis of the evolution of some of these patterns in the light of the Christianisation in the westernmost part of Lusitania

Yüzyıllar boyunca günümüze ulaşan mozaik döşemelere baktığımızda, seçilen desenlerin birçoğunun mozaiğin yapıldığı zamana, coğrafi bölgeye, sosyal sınıfa ve topluma uyarlanmış bir dünya görüşünü yansıtan dekoratif bir gramerin parçası olduğunu görmek kolaydır. Roma İmparatorluğu’nda Hıristiyanlığın doğuşu bir istisna değildir: geleneksel kalıplar, zamandaki ana ve yerel sosyal ve politik evrime uyarlanmış bir söylemde, yeni din tarafından “benimsenmiştir”. Belli bir anda yeni dinin bir takipçisi olarak örtülü bir özdeşleşmeye izin veren bir benimsemedir. Bu çalışmada yazar, Lusitania’nın en batısındaki Hıristiyanlaşmanın ışığında bu kalıplardan bazılarının evriminin bir analizini sunmayı teklif etmektedir