Yüksek eğitim gören kadın işgücü ve eğilimleri

Abstract

Çağımızda kadının yeri, hızla geleneksel yeri olan evinden uzaklaşmaktadır. ilişkilerde, belki kadın erkek rollerinin değişimi için henüz erken bile olsa, çok açık olarak kadın üretime ev dışında katılmaktadır. Elbette büyük ölçüde kadın evin içinde ve dışında da çalışmaktadır. Bu haliyle kadının adeta "tam istihdamı" gerçekleşmektedir. Ekonominin geneli içinde eğitim faaliyetlerinden beklenen farklı işlevlerden biri de daha etkin ve vasıflı bir işgücüne sahip olabilmek olarak özetlenebilir. Bu yönüyle cinsiyete ilişkin bir ayırımdan söz edemeyiz. Ancak geleneksel toplum yapısının işgücüne katılımı hem sektörlere göre hem de yerleşim merkezlerine göre farklılaşmayı getirmektedir. Kentsel merkezlerde kadınların işgücü katılımı kırsal alana göre daha düşük olmaktadır. Tarım ağırlıklı bir yapıda kadının işgücüne katılımı yüksek bir orandadır. Eğitim düzeyleri ise kentlerde çalışan kadınlara oranla son derece düşüktür. Bu nedenle eğitimle işgücüne katılma arasında kadınlar için olumlu bir ilişki gözlenmektedir. Ancak bu ilişkinin tarımda çalışanlar nedeniyle kırsal alanda kentsel alandan daha fazla işgücüne katılma, eğitimsizliğe rağmen sürmektedir. İşgücüne katılmada, kadınların bulundukları coğrafi alanın etkisi olduğu kadar, medeni durumları belirleyici olmaktadır. Evlenme ya da eşinin isteği paralelin de işgücünden çekilme gerçekleşmektedir.