Husserl’de psikolojizm eleştirisi

Abstract

Bu makale görüngübilimin gelişiminde belirleyici bir rolü olan Husserl’in psikolojizm eleştirisini ayrıntılı olarak, tüm yönleriyle ortaya koymakta ve analiz etmektedir. Burada onun felsefe tarihine ilişkin gerekçelendirilmemiş sözleri eleştirilirken, pskolojistlerle alakalı olarak belirlediği üç önyargıyı analiz etmekte ve son iki önyargının temelde birinci önyargıya indirgenebileceğini savunmaktadır. Husserl’in savunduğu mantık anlayışının temelde Platoncu olduğunu belirtmekte, ancak onun deneyimi bilgiden dışlamadığını ve deney-bilgi ilişkisinde Kant’tan farklı düşünmediğinin altını çizmektedir. Husserl, zihnimizin doğa yasalarını önsel olarak kurma imkanı olmadığını belirterek, mutlak bilginin asla deneysel alanda elde edilemeyeceğini, fakat saf mantığın yasalarıyla mathesis pura’nın yasalarını içeren saf kavramsal bilginin alanında elde edileceğini savunur.

This essay aims to elucidate Husserl’s criticism of psychologism in detail, while Husserl’s unjustified remarks on the history of philosophy is criticized. The essay analyzes the three basic prejudices which are pointed out by Husserl and defends the reducibility of the last two prejudices to the first one. It expresses that Huserl’s conception of logic is platonic, but it underlines that Husserl does not exclude experience from knowledge, and that he agrees with Kant saying that all knowledge begins with experience. Husserl says that causal laws cannot be known apriori or established by our insight. Therefore, absolute knowledge cannot be achieved from empirical area. We can get absolute knowledge only from the area of pure conceptual knowledge.