Dynamical interpretation of Leibniz's continuum

Abstract

This dynamical interpretation of the continuum is based on a threefold perspective. First, detailed differentiation of all standard realms of Leibnizian Weltanschauung - (R real). (P phenomenal), (I ideal ). Second, analysis of the scope of the Law of Continuity famously formulated by Leibniz and mapping it on to this (RPI) structure. Third, fınding the precise place of dynamics and force in this (RPI) continuum. These perspectives (taxonomical, legislative and junctional) if put together lead to a new understanding of monads' role; and they are not taken anymore as a discreet part of Leibnizian philosophy (as opposed to the ideal space and time), but as dynamical continuum incorporating in itself both contiguity and continuity. And in such a way they are both neutra/izing and preserving the syncategorematic phenomenal infınity. The main poinı is that force can be applied both to perception and appetition of monads and by this we give the shortest Leibnizian answer to the Zeno's Dichotomy paradox- "force". But what is more important, such dynamical interpretation gives good schematic and systemade view of Leibnizian mature philosophy. And it appears (as expected) that the thread out of the Labyrinth of the Continuum is not only geometrical and physical, but metaphysical too.

Continuum'un dinamik olan bu yorumu üçlü bir perspektife dayanmaktadır. İlkin Leibnizci Weltanschauung'un bütün standart gerçekliklerinin - (R gerçek), (P fenomenal), (I ideal)- detaylı olarak ayrımlaştırılması. İkinci olarak, Leibniz tarafından çok iyi bir biçimde formüle edilmiş olan süreklilik yasasının kapsamının bir analizi ve onun bu (RPI) yapısının üzerine yerleştirilmesi: Üçüncü olarak ise bu (RPI) continuum'unda dinamiğin ve gücün tam olarak yerinin belirlenmesi. Eğer bu üç perspektif (sınıflayıcı , kural koyucu, ve birleştirici ) bir araya getirilirse monadların rolünün yeni bir kavrayışına yol açar; ve monadlar artık sadece Leibnizci felsefenin sağduyulu parçaları olarak değil (ideal uzay ve zamana karşı olarak), fakat hem bitişikliği hem de sürekliliği kendi içine katan dinamik bir continuum olarak ele alınacaktır. Ve böylesi bir yolla onlar, syncategorematic fenomenal sonsuzluğu hem etkisizleştirecek hem de muhafaza edecektir. Temel husus, gücün, monadlann algılarına ve iştihalarına uygulanabilir olmasıdır, ve bununla biz, Zenon'un Dikotomi paradoksuna Leibnizci cevabın en kısasını vermiş oluyoruz: "Güç". Fakat daha da önemli olan şey, böylesi dinamik bir yorumun, olgun Leibnizci felsefenin iyi şemalik ve sistematik bir görünüşünü vermesidir. Ve görünüyor ki (beklenildiği gibi), Continuum Labirentinden çıkış yolu sadece geometrik ve fiziksel değil, fakat aynı zamanda metafizikseldir.