Aesthetics of anaesthetics: Western postmodern attitude and Japanese Wabi-Sabi

Abstract

In Japanese aesthetics, there is a traditionally embraced concept named Wabi-sabi (侘寂) which cherishes -in a narrow sense- the beauty that springs from the imperfection or impermanence. At first sight, this understanding -when it is considered comparatively within traditional Western theories of aesthetics- does not find any concrete corresponding western element for itself (even though the theme of “the beauty in the flaw” is a wellknown idea in Western literature and philosophy), because of the dominant aesthetic values towards Greek ideals of perfection and symmetry’s beauty within modern Western art. But, especially with the negative approach towards the concept of symmetry in the beginning of modernism within architecture and positive opinions about the concept of Anaesthetics (or un-aesthetics) within postmodern understanding of art, there might be something in western aesthetical theories which can be read in a similarity with Wabi-sabi. Western aesthetical themes like “beauty in the asymmetry”, “aesthetic of the Anaesthetic one”, “aesthetic of decay”, “aesthetic of ruins” and “anaesthetically appealing” might have a possibility of a comparative reading with Wabi-sabi. Even though it is not explicitly expressed, some opinions in postmodern attitude might provide a philosophical ground for this comparative reading. With the help of some Japanese terms like Shibusa (渋さ), Kintsugi (金継ぎ), Mono no aware (物の哀れ), this paper aims to search and to explain resemblances, differences and interconnections (if there are any) between idea of wabi-sabi and some western postmodern theories of anaesthetics.

Japon estetiğinde Wabi-sabi (侘寂) adında geleneksel olarak benimsenmiş ünlü bir kavram bulunur. Dar bir bağlamda bu kavram kusurlu olmaktan ya da geçici olmaktan doğan güzelliği ön plana çıkarır. İlk bakışta, bu anlayış -geleneksel Batı estetiği ile karşılaştırıldığında- kendisine Batı dünyasında tekabül eden sağlam bir öğe bulamaz gibi gözükür (her ne kadar “kusurun içindeki ya da kusurun güzelliği” teması modern Batı literatürü ve felsefesinde oldukça bilinen bir şey olsa da), Batı sanatında baskın olan mükemmelliğin ve simetrinin güzelliğine dair Grek ideallerinin estetik değeri dolayısıyla. Ama özellikle Post-modern sanattaki anestetik olana (ya da estetik-olmayana) yönelik olumlu yaklaşımlarda ve sanatta modernizmin mimarideki başlangıcındaki mekân algısı ve simetri kavramına yönelik negatif eleştirilerde, Wabi-sabi ile benzerlik ya da paralellik içinde okunabilecek bazı nüanslar bulunabilir gibi gözükmektedir. “Asimetrideki güzellik”, “anestetik olan”, “çöküş estetiği”, “yıkıntı estetiği” ve “anestetik olarak çekici” gibi temalar Wabi-sabi ile karşılıklı bir okunma potansiyeline sahipmiş gibi gözükmektedir. Her ne kadar doğrudan ifade edilmemiş olsa da bazı post-modern fikirler bu karşılıklı okunma için felsefi bir temel sağlayabilir. Shibusa (渋さ), Kintsugi (金継ぎ) ve Mono no aware (物の哀れ) gibi terimlerinin de yardımıyla, bu çalışma Wabi-sabi ile anestetiğin güzelliğine dair Batı post-modern teoriler arasındaki benzerlik, farklılık ve karşılıklı ilişkileri (eğer mevcutsa bunlar) araştırmayı ve açıklamayı amaçlar.