A critique of Aristotelian evaluation of Euripides’s medea

Abstract

Aristotle left a legacy of countless pages on many diverse topics such as biology, physics, metaphysics, politics and ethics. Of these many writings, one hasn't attracted the attention, at least not to the extent the others have, Poetics. Poetics deals mainly with poetry, but with tragedy in particular. In this work, Aristotle answers questions concerning this field, such as what makes a fine tragedy, what are the most important parts of a tragedy, what characteristics should a tragedy have, what makes a powerful plot, what magnitude should a fine tragedy be of, what qualities should a hero have, and what kind of a relation a good tragedy should establish with the audience. Aristotle refers to certain poets and their works as examples in answering these questions. One of these works, namely Medea was rewritten by the Greek poet Euripides in the 5th century BC. This study aims at giving an analysis of Euripides’s version of the famous tragedy of Medea, from an Aristotelian standpoint following the principles Aristotle sets in Poetics. In line with this objective I argue that Medea has been misunderstood or misjudged, especially about its supposed immoral plot and characters; and try to show how it in fact can be moral with an atypical conception of morality.

Aristoteles, biyoloji, fizik, metafizik, politika, etik gibi farklı alanlarda sayısız sayfa miras bırakmıştır. Bu pek çok eserden biri olan Poietika, diğerleri kadar dikkat çekmemiştir. Poietika’nın başlıca konusu şiir olmakla birlikte, özel olarak trajedi başlığı üzerinde yoğunlaşmıştır. Aristoteles bu eserinde söz konusu alanla alakalı birtakım soruları cevaplamaktadır. Buna göre Aristoteles, iyi bir tragedya nasıl olmalıdır, tragedyanın en önemli parçaları nelerdir, bir tragedya hangi özelliklere sahip olmalıdır, güçlü bir tema nasıl olmalıdır, iyi bir tragedya ne uzunlukta olmalıdır, bir kahraman ne tür özelliklere sahip olmalıdır ve iyi bir tragedya, izleyicisiyle nasıl bir ilişki kurmalıdır gibi soruların yanıtlarını aramaktadır. Aristoteles bu soruları yanıtlarken, örnek teşkil etmeleri dolayısıyla belli başlı şairlere ve bu şairlerin eserlerine başvurmaktadır. Bu eserlerden biri olan Medea, Yunan şair Euripides tarafından MÖ 5. yüzyılda tekrar kaleme alınmıştır. Bu çalışma, Medea’nın meşhur tragedyasının Euripides tarafından ele alınışının Aristoteles’in Poietika eserinde ortaya koyduğu ilkeler uyarınca, Aristotelesçi bir bakış açısından analizini yapmayı amaçlamaktadır. Bu amaç doğrultusunda bilhassa ahlaka aykırı bir tema ve karakterlere sahip olduğu varsayımıyla Medea’nın yanlış anlaşıldığı veya yanlış değerlendirildiği savunulmakta ve alışılanın dışında bir ahlak anlayışıyla Medea’nın aslında ahlaki olabileceği gösterilmeye çalışılmaktadır.