Farklı kimyasal ve organik kaynaklı organomineral gübrelerin silaj mısırın verimi ve fosfor alım etkinliği üzerine etkileri

Abstract

Bu çalışma, kimyasal ve organomineral (leonardit ve hayvansal kaynaklı) gübre ile farklı miktarlarda fosfor uygulamalarının silaj mısırın verimi, besin element içeriği ve fosforun alım etkinliği (FAE) üzerine etkilerini karşılaştırmak amacıyla tarla koşullarında yürütülmüştür. Hafif alkalin reaksiyonlu, düşük organik madde ve fosfor içeriğine sahip alanda tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak deneme kurulmuş ve yürütülmüştür. Denemede, kontrol (gübre uygulanmayan) ve kimyasal, leonardit kaynaklı organomineral gübre ve hayvansal kaynaklı organomineral gübre ile uygulanması gereken fosforun (11 kg P2O5 da-1) % 100, % 80 ve % 60’i olacak şekilde fosforlu gübreler ekim esnasında banda uygulanmıştır. Çalışma sonucunda, silaj mısırın verimi, besin element içeriği ve FAE, uygulanan gübre ve fosfor uygulama miktarlarına bağlı olarak değiştiği belirlenmiştir. Bitki verimi (4208 kg da-1) en yüksek hayvansal kaynaklı organomineral gübre ile uygulanması gereken fosforun % 60’inin yani; 6.6 kg P2O5 da-1 uygulaması ile elde edilmiştir. Mısırın kuru madde içeriği en yüksek kimyasal gübre ile uygulanması gereken fosforun % 80’inin yani; 8.8 kg P2O5 da-1 uygulama konusunda belirlenmiştir. Uygulamalara göre değişmekle birlikte silaj mısırın P, K, Ca, Mg, Fe, Zn, Cu, Mn ve B içerikleri genel olarak kontrole göre artmıştır. Fosforun alım etkinliği uygulama kaynakları ve uygulanan fosfor miktarına göre farklılık göstermiş olup ortalama % 46 olarak belirlenmiştir. Organomineral gübre uygulamaları ile silaj mısır bitkisinde fosforun alım etkinliği kimyasal gübreye göre daha yüksek bulunmuştur. Silaj mısırın verimi ve FAE bakımından hayvansal kaynaklı organomineral gübre diğer kaynaklara göre alternatif olarak kullanılabilir.

The study was carried out to compare the effects of chemical and organomineral (leonardite and animal origin) fertilizers and different amounts of phosphorus on silage corn yield, nutrient content and phosphorus uptake efficiency (PUE) in field conditions. A field with slightly alkaline, low in organic matter and phosphorus content was used to establish the experiment using the randomized completely blocked design with three replications. In the experiment, 100 %, 80 % and 60 % of the required phosphorus (11 kg P2O5 da-1) fertilizer rates were applied separately with control (no fertilizer application) and chemical fertilizer, leonardite-derived organomineral fertilizer and animal-derived organomineral fertilizer using the banding fertilization method at sowing. As a result of the study, the yield of silage corn, nutrient content and PUE varied depending on the P application rates and fertilizer used. The highest yield (4208 kg da-1) was obtained from 60 % phosphorus application rate (6.6 kg P2O5 da-1) applied with organomineral fertilizer of animal origin. The highest dry matter content of corn was determined from 80 % P rate (8.8 kg P2O5 da-1) applied with the highest chemical fertilizer. Owing to the different treatment combinations, the P, K, Ca, Mg, Fe, Zn, Cu, Mn and B contents of silage maize generally increased compared to the control. The average PUE determined from the study was 46 % and differed according to the source of organomineral fertilizer and the amount of phosphorus applied. With organomineral fertilizer applications, phosphorus uptake efficiency of silage corn was found to be higher compared to the use of chemical fertilizer. In terms of the yield and PUE of silage maize, organomineral fertilizer of animal origin can be used as an alternative to other sources.