Nietzsche’s beyond good and evil: A morality of immoralism

Abstract

Friedrich Nietzsche (1844-1900) presents a radical and enigmatic approach to existentialism by over emphasizing the attributes of subjectivity of the individual over the group, community and God, especially the Christian God. This essays takes a critical appraisal of the major presuppositions of Nietzsche, especially as contained in his work Beyond Good and Evil (1886) which is a major amalgam of Nietzsche’s works on existentialism. The essay concludes that notwithstanding the empowerment Nietzsche’s gives to man through the Will to power and the concept Superman, his perspective on the absolute freedom and supremacy of man over human institutions which serve regulatory functions are counter-functional to social order as they obscure our thorough sense of morality.

Friedrich Nietzsche (1844-1900) sınıfın, toplumun, Tanrı’nın, özellikle de Hıristiyan tanrısının karşısında bireyin öznel niteliklerine vurgu yaparak varoluşçuluğun radikal ve gizemli bir türünü ortaya koymuştur. Bu çalışma, Nietzsche’nin özellikle varoluşçuluk üzerine olan çalışmalarının en büyük sentezi olan İyinin ve Kötünün Ötesinde adlı eserinde yer alan temel kabullerine eleştirel bir gözle yaklaşmaktadır. Çalışma, Nietzsche’nin üst insan ve güç istenci kavramlarıyla insana yetki vermesine rağmen, mutlak özgürlük ve düzenleyici işleve sahip olan kurumlar karşısında insanın üstünlüğü düşüncesinin, ahlakın tam anlamını belirsizleştirdiği için sosyal düzene karşı işlevde bulunduğu sonucuna ulaşmıştır.