Willingness to communicate in EFL in the classroom and informal digital context: Their associatıons with the big-five personality traits

Abstract

Yabancı dil öğrenme süreci farklı belirleyicileri olan çok yönlü bir süreçtir. Yabancı dil öğrenmenin asıl amaçlarından olan iletişim kurmak, iletişim kurmaya isteklilik olgusunun ve etken faktörlerinin incelenmesi ihtiyacını doğurmuştur. Bu amaçla, bu çalışma 170 üniversite mühendislik öğrencisi ile yabancı dil olarak İngilizce öğreniminde sınıf içinde ve informal dijital ortamda İngilizce iletişim kurmaya isteklilik ile bunların beş büyük kişilik özellikleriyle aralarındaki ilişkinin incelenmesini amaçlamıştır. Amaca ulaşmak için, kişisel bilgi formu, sınıf içinde İngilizce iletişim kurmaya isteklilik, informal dijital ortamda İngilizce iletişim kurmaya isteklilik ve beş büyük kişilik özelliği olmak üzere dört farklı ölçek uygulanmıştır. Daha sonra, ölçekleri daha önce doldurmuş olan 20 öğrenci ile mülakat yapılmış ve konuyla ilgili daha derin bilgi sahibi olmak amaçlanmıştır. Nicel araştırma verileri SPSS 24 ve AMOS 24 kullanılarak, nitel araştırma verileri de içerik çözümleme metodu kullanılarak analiz edilmiştir. Sonuçlar araştırmaya katılan öğrencilerin İngilizce iletişim kurma istekliliklerinin hem sınıf içinde hem de informal dijital ortamda kısmen yüksek olduğunu göstermiştir. Bununla birlikte, informal dijital ortamda İngilizce iletişim kurmaya isteklilik seviyesinin sınıf içinde İngilizce iletişim kurmaya isteklilik seviyesine göre daha fazla olduğu görülmüştür. Ayrıca, sınıf içinde ve informal dijital ortamda iletişim kurma istekliliğini etkileyen farklı faktörler ortaya çıkmıştır. Beş büyük kişilik özelliklerinden dışadönüklük boyutunun öğrencilerin sınıf içinde İngilizce iletişim kurma istekliliklerine doğrudan pozitif bir etkisi olduğu, nevrotiklik boyutunun ise informal dijital ortamda İngilizce iletişim kurmaya doğrudan pozitif bir etkisinin olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Algılanan yeterlilik seviyesi ve yurtdışında bulunma faktörlerinin ise sınıf içinde ve informal dijital ortamda iletişim kurma istekliliği üzerine anlamlı pozitif etkilerinin olduğu bulunmuştur. Öte yandan, yaş, cinsiyet, sosyal medya kullanım sıklığı ve çevrimiçi oyun oynama sıklığı ile iki bağlamda da İngilizce iletişim kurma istekliliği arasında anlamlı bir bağ bulunamamıştır. Bütün bunlar dikkate alındığında, informal dijital ortamın kendine özgü cazip yapısal özellikleri de hesaba katılarak yabancı dil olarak İngilizce öğrenen öğrencilerin kaygı seviyelerinin bu ortamda daha az, özgüvenlerinin ve algılanan iletişim becerisi seviyelerinin ise yüksek olması, onların İngilizce iletişim kurma istekliliğini artırmaktadır. Dolayısıyla, sınıf içinde de öğrencilerin informal dijital ortamda İngilizce öğrenme aktiviteleri (sınıfta teknoloji kullanımı, örneğin; çevrimiçi oyun oynatmak, mail yoluyla İngilizce yazışmak, paylaşımlara İngilizce yorum yazmak) ile etkileşim içinde olmasını sağlamak, onların sınıf içinde de İngilizce iletişim kurmada daha istekli olmasına fayda sağlayacaktır.The foreign language learning process is a sophisticated process with different determinants. Communication, which is the essence of foreign language learning, has led to the need to search the phenomenon of willingness to communicate and its effective components. For this purpose, the study targeted to explore the willingness to communicate in English as a foreign language in the classroom and informal digital context, and their connections with Big-Five personality traits. To achieve these goals, demographic information form, willingness to communicate in English in the classroom, willingness to communicate in English in the informal digital context, and Big-Five personality traits questionnaires were implemented to 170 university engineering students. Then, twenty students who had filled out the questionnaires before were interviewed and it was aimed to have a deeper knowledge on the subject. Quantitative research data analysis was performed using SPSS 24 and AMOS 24, and qualitative research data analysis was performed using content analysis method. The results demonstrated that the students participating in the research had relatively high level of willingness to communicate in English both in the classroom and informal digital context. However, it was observed that the level of willingness to communicate in English in the informal digital context was higher than the level of willingness to communicate in English in the classroom. In addition, different factors have emerged that affect the willingness to communicate in the classroom and informal digital context. It has been concluded that the extroversion dimension, one of the Big-Five personality traits, has an unmediated positive influence on students' willingness to communicate in English, while the neuroticism dimension has an unmediated positive effect on communicating in English in the informal digital context. It was found that the factors of perceived proficiency level and being abroad had significant positive effects on willingness to communicate in the classroom and informal digital context. On the other side, no significant correlation was found between age, gender, frequency of social media use, and frequency of playing online game, and willingness to communicate in both contexts. Considering all these, taking into account the concrete structural characteristics of the informal digital context, the students learning English as a foreign language have less anxiety levels in this context, and that, their self-confidence and perceived communication competence level are higher, increasing their willingness to communicate in English. Therefore, enabling students to interact with informal digital learning of English activities (using technology in the classroom, e.g., playing online games, chatting in English via e-mail, writing comments on posts in English) in the language classrooms will also benefit the learners to be more willing to communicate in English in the classroom.