Sosyo-ekonomik dengenin oluşumunda İslam’ın rolü

Abstract

Büyük dinler, genel olarak, yoksulların ve ezilen sınıfların lehinde bir tutuma sahip görünürler. Tevrat, fakirleri ezen zenginlere karşı müsamahasız bir tutum takındığı halde uygulamada Yahudiler, yoksulluğun hafifletilmesi, köleliğin kaldırılması türünden Tevrat’ın ilkelerini yalnız Musevilere inhisar ettirmektedir. Hıristiyanlık da fakirler için merhamet sunan bir din profili çizer. Ancak bu din, sosyal sorunlar karşısında kaygısız görünür. Gelir dağılımı dengesinin kurulması, sosyal adalet ve ontolojik eşitlik anlayışı, İslami tevhid inancının başta gelen hedeflerindendir. Kur’an’ın tek Tanrıcılık, sosyo-ekonomik adalet ve Ahiret Günü kavramları birbiriyle çok yakından bağlantılı kavramlardır.

The big religions generally seem to be favouring the poor and the oppressed classes. Even though the Old Testament has an intolerant attitude towards rich people who are oppressing the poor, in practice hebrews maintain that the principles of the Old Testament like lowering the poverty, abolishing slavery is exclusive for jews. Christianity draws a picture of itself as being merciful towards the poor. But this religion seems unconcerned by social 2 problems. Perceptions like the formation of socio-economic balance, social justice, and ontological equality are the main aims of the Islamic monotheist belief. The conceptions of Qur’an like monotheism, socio-economic justice and the life hereafter are closely connected to each other.