Financial depth and informality: The case of Turkey

Abstract

This study focuses the relationship between informality and credit channel in Turkey. Using the social security registration criteria of the employees as a measurement of informality and ratio of total bank credits divided by total GDP as a proxy for financial depth, it is intended to clarify whether use of bank credits increases the incentives of the firms and individuals to become formal and decrease the informality level in Turkey. The data covers 2004- 2014 period and analyses are carried on NUTS2 regional data. The panel data regressions with fixed and random effect are conducted and estimations include various regional control variables related with age, education, sector and firm size. The estimation results suggest that there is a strong negative relationship between the financial depth and informal employment in Turkey, even after controlling for several regional effects. This outcome draws attention to some critical implications for policymakers in terms of the importance of credit channel in the economy such as increased availability or ease of getting bank credits in the economy can promote formal employment.Bu çalışma Türkiye’de kredi kanalı ve kayıtdışılık arasındaki ilişki üzerine odaklanmaktadır. Çalışmada kayıtdışılık ölçütü olarak sosyal güvenlik sistemine kayıtlılık durumunu ve toplam banka kredilerinin GSYİH oranını da finansal derinlik ölçütü olarak ele alarak Türkiye’de banka kredileri kullanımının bireyler ve firmalar üzerinde kayıtdışılığı azaltıcı etkisinin olup olmadığını araştırılmaktadır. 2. düzey İBBS çerçevesinde 2004-2014 yıllarını kapsayan ve yaş, eğitim, sektör ve firma büyüklüğünün kontrol değişkenler olarak kullanıldığı panel veri analizlerinde sabit etki ve rassal etki modelleri yürütülmüştür. Tahmin sonuçları, belli başlı bölgesel etkiler kontrol edildiğinde dahi Türkiye’de finansal derinlik ve kayıtdışı istihdam arasında güçlü bir ters ilişki olduğunu ortaya koymaktadır. Bu sonuçlar, ekonomi genelinde banka kredileri miktarının ve kullanımına yönelik kolaylaştırıcı politika ve uygulamaların kayıtlı istihdamı arttırabileceğine ilişkin özellikle politika yapıcılar için kredi kanalının önemine ilişkin kritik çıkarımlar ortaya koymaktadır.