Paranın yansızlığı ve patinkin sistemi

Abstract

Ünlü neo-klasik dikotominin üç bileşiği vardır: Walras Kanunu, homojenlik postülası ve Say Kanunu. Aslında Say Kanunuyla homojenlik pastülası aynı konunun farklı biçimde ifadesinden· başka birşey değildir . O halde dikotomi aşıdaki şekiller altında incelenebilir. - Brüt Dikotmi: Walras Kanunu + Homojenlik Postülası - Değiştirilmiş Dikotomi: Walras Kanunu. Patinkin'in en büyük katkılarından birisi, Walrasgil dikotomiyi kabul ederken Say özdeşliğini ve homojenlik postillasını terketmesidir. Patinkin, öncelikle miktar kuramının Walras ve Cambridge tipi yorumunu ele almaktadır. Çünkü, ·bu yaklaşımlar para miktarıyla fiyatların belirlenmesine reel balansları katmaktadır. Genellikle, ekonomik birimlerin öngörülen muamelat hacminin (T), belli bir oranını (K), reel para balansları şeklinde tuttuğu kabul edilir. Diter bir ifadeyle, reel balans talebi KT'ye eşittir. P, mübadele edilen mallarla fiyatlarını gösterdiğinde, nominal balans talebi KPI'klinde ifade edilebilir. Bu para talebiyle, para arzı (M) eşitlenirse , ünlü Cambridge denklemi: M= KPI' elde edilir. Fisher'in yorumunda, K 'nın yerini bunun tersi olan paranın dolaşım hızı V almaktadır. Buradan, gene ünlü mübadele denklemine ulaşılmaktadır: MV = PT Bu denklemler, neo-klasiklerin miktar kuramını dayandırdıkları temelleri oluşturur. Patinkin'e göre bu kuramın en geliştirilmiş şekli aşıdaki üç teze indirgenebilir. - Para miktarındaki bir artış, para balansları seviyesiyle harcamalar arasındaki optimal ilişkiyi değiştirir. - Bu değişme harcama hacminde bir artış yaratır. Bir "reel balans" etkisi ortaya çıkar. - Harcamalardaki artış, fiyat seviyesi üzerinde para miktarıyla aynı oranda artacak şekilde bir baskı yaratır.