Postmodern edebiyat bağlamında Murat Gülsoy’un Tanrı Beni Görüyor Mu? kitabının incelemesi

Abstract

Bu çalışmada Murat Gülsoy’un ‘Tanrı Beni Görüyor mu?’ kitabındaki on iki öykü, postmodern edebiyatın özellikleri göz önüne alınarak eser merkezli incelenmektedir. On dokuz öykü arasından seçilen ve kitaptaki sıralamaya göre incelenen on iki öykünün seçimindeki öncelikli kriter, anlatılarda postmodern unsurların özellikle ağır basmasıdır. Gülsoy, söz konusu öykülerde postmodern teknikleri kullanarak gerçekçi sanatla izleyicisinin nasıl bir yanılsama içinde olduğunu gözler önüne serer. Öykü olduğunu fark ettiren, bunu özellikle vurgulayan metinler, postmodern anlayışın insani öze ulaşmak için gerçekliğe açtığı savaşın araçlarıdır. Öykülerde kullanılan sıra dışı teknikler, dil oyunları, öykülerin mantıklarının kendi içinde belirlenmesi, varsayımlara bağlı kalınmaması, herhangi bir kural çerçevesinde yazma eyleminin gerçekleştirilmemesi, meşrulaştırma gayesinin güdülmemesi, diğer sanatlarla iç içe geçmişlik, kahramanların ruhsal halleri postmodern edebiyatın özellikleridir.

In this work, the twelve stories in Murat Gülsoy’s Tanrı Beni Görüyor mu? are examined work centred by considering the characteristics of postmodern literature. The main elements of postmodern literature are the predominant features of the stories. Gülsoy reveals how an illusion of a realistic artistic viewer is based on the use of techniques. The texts that emphasize this, noting that they are a story are instruments of postmodern understanding struggle with reality. The analysed stories are included in the study according to the order of the book. The unusual techniques used in narratives, language games, the determination of the logic of the stories, the failure to adhere to the assumptions, the lack of writing in any rules, the not being able to legitimize, the intertwining with other arts and the heroic states of the heroes are characteristics of postmodern literature.