Hegel’s ınterpretation of Kant's epistemology

Abstract

Kant and previous philosophers in the modern philosophy have inquired into the limit of human knowledge, so the limitation of knowledge is the result of a basic view of the Critical philosophy. According to most of the modern philosophers, before one wants to attempt to know God, the essence of being, etc., he or she must first investigate the capacity of knowledge itself in order to see whether it is able to accomplish such an attempt. Hegel criticizes this view in the Encyclopedia, section 10. He claims that the task to examine knowledge before using it is based on a false analogy with tools. If one does not want to fool oneself with words, it is easy to see that other instruments can be investigated and criticized without using them in the particular work for which they were designed. But the investigation of knowledge can only be performed by an act of knowledge.

Modern felsefede Kant ve öncelleri insan bilgisinin sınırlarını araştırdılar, böylece bilginin sınırı, eleştirel felsefenin temel anlayışının bir sonucu oldu. Çoğu modern felsefeciye göre, biri Tanrı’yı veya varlığın özünü girişmeden önce, kendisinin bilme kapasitesinin ne olduğunu araştırmak zorundadır. Hegel, Ansiklopedisi’nin Onuncu Bölümü’nde bu düşünceyi eleştirir. O, bilgiyi kullanmadan önce onu analiz etmeye görevinin yanlış bir analojiye dayandığını ileri sürer. Kendisini kendi sözleri ile zor duruma düşürmek istemeyen birisi için, bu özel bilgi durumu için geliştirilmiş araçlar olarak ilgili sözcükleri kullanmadan da başka sözcüklerin araştırılıp eleştirilebileceğini görmek zor değildir. Öte yandan bilginin araştırılması da ancak bir bilgi/bilme edimiyle/atkıyla mümkün olabilir.