Deneysel kafa travması oluşturulan sıçanlarda nöronal hasarı belirlemede alfa-sinüklein protein etkinliğinin araştırılması

Abstract

Çalışmamızın amacı deneysel olarak hafif travmatik beyin hasarı oluşturulan kafa travması modelinde sıçanlardan alınan serum örneklerinde alfa-sinüklein (α-syn) düzeyinin akut dönemde travmatik beyin hasarını göstermede tanısal değerini araştırmaktır. Çalışmamızda toplam 40 adet erişkin Spraque-Dawley cinsi sıçan kullanılmıştır. Denekler kontrol grubu (n=8) ve 4 ayrı deney grubu (n=8) olarak 5 gruba ayrıl dılar. Çalışmamızda Marmarou ve ark.’nın tanımladığı model modifiye edilerek uygulandı. Bu modelde farklı yüksekliklerden farklı ağı rlıklarda bilyeler serbest düşme yöntemiyle bırakılarak sırayla 0,05, 0,1, 0.2 ve 0,4 Newton şiddetinde travma oluşturulması hedeflendi. Travmanın indüksiyonundan 2 saat sonra sıçanların kalbinden alınan kanlarda α-syn düzeyi araştırıldı. Kontrol grubuna göre kan α-syn düzeyleri ölçül- düğünde, 0,05 ve 0,2 Newton şiddetinde travma oluşturduğumuz gruplarda düşüş görülmüştür. Daha şiddetli travma oluşturduğumuz (0,2 Newton) grup, az şiddetli oluşturduğumuz gruba (0,05 Newton) göre anlamlı olarak daha düşük bulunmuştur. Sonuç olarak farklı şiddetlerde kafa travması oluşturduğumuz sıçanlardan ikinci saatte alınan kan örneklerinden α-syn düzeylerinde anlamlı bir yükselme görülmemiştir. Aksine iki travma grubunda kontrol grubu ile kıyaslandığında düşme görülmüştür. Bu sonuçlar kafa travması sonrası ikinci saatte alınan kanlardan bakılan α-syn düzeyinin TBY için erken dönemde tanısal olarak etkin olmadığını düşündürmektedir.

The aim of our study was to investigate the diagnostic value of alpha-synuclein level in serum samples taken from rats in a head trauma model in which mild traumatic brain injury was created experimentally to demonstrate acute traumatic brain injury. A total of 40 adult Sprague-Dawley rats were used in our study. The subjects were divided in to 5 groups; control group (n=8) and 4 separate experimental groups (n=8). The model described by Marmarou et al. was modified and applied in our study. In this model, we aimed at creati ng a trauma of 0,05, 0,1, 0,2 and 0,4 Newtons respectively, by releasing balls of different heights and different weights using the free fall method. The level of α-syn was investigated in blood samples taken from the heart of rats 2 hours after induction of trauma. When compared to the control group, a decrease in α-syn levels was observed in groups with trauma severity of 0 ,05 and 0,2 Newton. α-Syn levels in the group with more severe trauma (0,2 Newton) was found to be significantly lower than the group with least trauma (0,05 Newton). Consequently, there was no significant increase in α-syn levels in blood samples taken at the second hour from rats with different severity of head trauma. Contrarily, a decrease was observed in the two trauma groups when compared to the control group. These results suggest that α-syn levels measured from blood samples taken at the second hour after head trauma is not diagnostically effective in the early period of TBI.