Phaidon’da hastalık ve şifa: Platon’un hastalığı ve sokratik terapi

Abstract

Sokrates’in ölmeden önce dostlarıyla geçirdiği son anlarının anlatıldığı Phaidon’un dramatik finali, onun son sözlerinin zindanda yankılanmasıyla birlikte etkisini daha da arttırır: “Asklepios’a bir horoz borcumuz var; ödeyin bunu, sakın ihmal etmeyin.” Antik Yunan’da şifa tanrısı olarak bilinen Asklepios’a bir adak olarak anlaşılan bu söz çoğunlukla Sokrates’in, yaşamı hastalık, ölümü de şifa olarak gördüğü şeklinde yorumlanmıştır. Bu makalede diyaloğun iç bütünlüğü dikkate alınarak bu görüşün sıhhati tartışılacak, Sokrates’in diyalogta bulunanların hastalıklarına nasıl ve ne şekilde çare aradığı hususu, kendisini de diyaloğa hasta olarak yerleştiren Platon’un Asklepios ile olan ilişkisi üzerinden irdelenecektir.

The dramatic finale of the Phaedo in which Socrates’ last moments with his friends before his death are told increases its impact with the echoing of his last words in prison: “We owe a cock to Asclepius, pay it and do not neglect it.” This word understood as a dedication to Asclepius known as the god of healing in Ancient Greek, has been usually interpreted as Socrates’ view of life as disease and death as healing. In this article, the soundness of this view will be discussed by taking into account the integrity of the dialogue and how/in what way Socrates seeks a cure for the illnesses of those in the dialogue. In this study, the relationship between Plato, who placed himself as a patient in the dialogue, and Asclepius will also be examined.