Halk ve entelektüel arasındaki karşıtlığı aşmak üzerine

Abstract

Günümüzde halk ve entelektüeller arasındaki sorunların çözümsüzlüğünün temel sebeplerinden biri, her iki tarafın aynı dili konuştukları halde anlam ve sembollerin aktarımında etkin bir iletişim ve etkileşim tarzını karşılıklı olarak pozitif bir biçimde gerçekleştirmeyi başaramamış olmalarıdır. Bu başarısızlık durumu, tarafların birbirlerini negatif söylemler üzerinden suçlamaları ile adeta kronik bir hastalığa dönüşmüştür. Bu kronik hastalığın izlerini, gerek halk gerekse entelektüel tarafta yer alanların “zihinsel ve fiziki güçlerini” birbirlerine üstünlük kurmak üzere “tahammül edilemeyen hınç yüklü nefret söylemleri” ile dile getirdikleri her yerde görmek mümkündür. Her iki taraf arasında hınca dayalı nefret söylemi devam ettiği sürece toplumsal kutuplaşmanın, kindarlığın ve düşmanlığın yok edici etkileri ile karşılaşılması kaçınılmazdır. Bu nedenle tarafların “en çözülemez konularda bile uzlaşma sağlayabilecekleri” üretken bir ortak paydanın yakalanması gerekmektedir. Bu gereklilikten hareketle, halk ve entelektüellerin birbiriyle yüzleşmesine ve uzlaşmaya varmasına vasıta olacak ortak bir iletişim platformunun ve bu platformun ilkelerinin nasıl oluşturulacağının incelenmesi bu makalede tartışma konusu yapılmıştır.

One of the main reasons of the insolubility of the current problems between people and intellectuals is the failure of both sides to develop an effective and positive mode of communication and interaction in transmitting meaning and symbols, though both sides speak the same language. This failure turns into a chronic illness, as the two sides accuse each other through negative discourses. It is possible to track down this illness in any place where both sides express their “cognitive and physical forces” to establish superiority over the other by deploying “intolerable and vengeful hate speeches”. As long as the vengeful hate speech continues to be deployed by both sides, it is inevitable to face the devastating effects of social polarization, animosity and grievance. Hence it is necessary to find a productive common denomination in which the two sides can reconcile over even the most unresolvable matters. Based on this necessity, this article examines how to establish a common platform of communication alongside its principles, through which people and intellectuals face each other and come to terms.