Romantik ilişkisi olan kadınlarda algılanan partner değişimi, yakınlık ve yaşam doyumu

Abstract

Bu çalışmanın amacı romantik ilişkisi olan kadınlarda algılanan partner değişimi, ben tasavvuruna ötekini katma (yakınlık) ve yaşam doyumu arasındaki ilişkileri incelemektir. Çalışmada algılanan partner değişimi ve yaşam doyumu arasındaki ilişkide ben tasavvuruna ötekini katmanın aracı bir rolü olup olmadığı test edilmiştir. Araştırma verileri, yaşları 19-22 arasında değişmekte olan ve romantik ilişki içinde bulunan 203 kadın katılımcıdan elde edilmiştir. Katılımcıların ilişki durumları flört ya da nişanlıdır; ilişki süreleri bir ile beş yıl arasında değişmektedir. Verilerin toplanmasında demografik bilgi formu, Romantik İlişkilerde Algılanan Partner Değişimi Ölçeği, Ben Tasavvuruna Ötekini Katma Ölçeği ve Yaşam Doyumu Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde değişkenler arası ilişkileri değerlendirmek amacıyla Pearson çarpım moment korelasyon katsayısına başvurulmuştur. Ben tasavvuruna ötekini katmanın, algılanan partner değişimi ve yaşam doyumu arasındaki ilişkideki aracılık rolünü incelemek üzere PROCESS Macro analizinden (Model 4) ve bootstrapping yönteminden yararlanılmıştır. Korelasyon analizi sonuçları yaşam doyumunun algılanan benlik değişimi ve ben tasavvuruna ötekini katma ile ilişkili olduğunu göstermiştir. Aracılık analizi sonuçları öngörülen modeli doğrulamıştır ve ben tasavvuruna ötekini katmanın algılanan partner değişimi ile yaşam doyumu arasındaki ilişkide aracı bir rolü olduğunu ortaya koymuştur. Bu bulgular ben tasavvuruna ötekini katmanın algılanan partner değişimi ve yaşam doyumu arasında bilişsel ve duyuşsal bir düzenleyici işlevi görebileceğine işaret etmektedir. Çalışma kapsamında elde edilen bulgular, yakın ilişkiler alanyazını ışığında tartışılmıştır.

This study examined the relationship between perceived partner change, inclusion of other in the self (closeness), and life satisfaction among women who were involved in a romantic relationship. In this study, inclusion of other in the self was investigated as a mediator concerning the link between perceived partner change and life satisfaction. Data was obtained from 203 women participants who were involved in a romantic relationship. Participants ranged in age from 19 to 22 and they were in a dating relationship or engaged relationship. The relationship length of participants varied from one year to five years. In data collection, a demographic survey and several other scales, including the Perceived Partner Change in Romantic Relationships Scale, Inclusion of Other in the Self Scale, and the Satisfaction with Life Scale were used. In the stage of data analysis, Pearson's correlation coefficient analysis was used to assess initial relationships of the variables while mediational analysis was performed to investigate the mediating role of inclusion of other in the self in the relationship between perceived partner change and life satisfaction through PROCESS Macro analysis (Model 4) and bootstrapping method. The results of correlation analysis showed that life satisfaction was associated with perceived partner change and inclusion of other in the self. In addition, the results of mediational analysis supported the proposed model and revealed that the inclusion of other in the self mediated the relationship between perceived partner change and life satisfaction. These findings indicate that relational closeness serves as a cognitive and emotional regulator between perceived partner change and life satisfaction. All findings obtained from the study were discussed in the light of current close relationships literature.