Sessizlik arayışı: Bir Wittgenstein okuması

Abstract

Bu çalışmanın amacı Ludwig Wittgenstein’ın bakış açısından güncel entelektüel ortamın manzarasını çizmektir. Günümüz entelektüel iklimi sözcüklerin büyüsüne kapılmışlığın ve düşünme ediminin yerini alan düşünme taklidinin hükmü altındadır. Bu durumun en önemli göstergelerinden biri entelektüel düzlemde karşılığını bulan “anlaşılmazlık duvarları”dır ki bunun karşılığı entelektüel çabanın Spinozist anlamda bir kibre kapılmasıdır. Çalışma, entelektüel çabanın içine düştüğü bu “gürültü” ikliminin karşısına Wittgenstein ile kurduğu diyaloğun çerçevesinde sessizliği ön plana çıkarmaktadır. Sessizlik, entelektüel çabanın içine düştüğü gürültü ikliminin edilginliğinin sona erdiği ânın eşiğidir ve etkin bir biçimde içinde bulunulan zamanı anlama çabasının başlangıcıdır. Düşünce, bu koşulla, ezberlenmiş cümlelerin büyüleyici tekrarından kurtulacak ve öğretisel olmanın kolaycılığından, bedel gerektiren bir etkinliğe dönüşecektir.

The aim of this study is to clarify the current intellectual situation within the framework of Ludwig Wittgenstein’s thoughts. The intellectual atmosphere of today is dominated by the magic of words and the act of thinking that imitates the thinking itself. One of the important indications of this situation is the “walls of incomprehensibility”, which in the Spinozian sense correspond to the arrogance of the intellectual effort. The study emphasizes silence within the framework of its dialogue with Wittgenstein in the face of this “noisy” atmosphere in which intellectual effort falls. Silence is the threshold of the passivity of the noisy atmosphere in which the intellectual effort falls, and it is the beginning of the effort to comprehend the present effectively. With this situation, thinking will get rid of the fascinating repetition of memorized sentences and will turn into activity by being translated from the ease of being a doctrine.