Ellipses, cushions and bells. A family of -mostly- North African mosaic pavements

Abstract

The purpose of this article is to characterize a family of geometric mosaic decors which are especially well represented in North Africa (17 pavements on 24) and especially in Tunisia (14 pavements), extending from the second to the fourth century AD. Their common feature is to include three shapes not very frequently found in mosaic, namely the so-called “ellipse”, “cushion” and “bell”. We assume that these “ellipses” are in fact ovals, similar to those used for building the Roman amphitheaters. In the present case they are inscribed in a square and most often carried out following a same process, quite easy to implement (23 pavements). The general pattern of these pavements is set on a grid of bands, the ovals being inscribed in the larger squares of the grid. The other arcs of circles, delineating the cushions and bells, are also carried out in close relationship with this grid. A major element of −relative− variability is the ratio between the widths of the two sorts of bands, thus leaving more space or less for the bells and cushions, and consequently for their respective inner decors.

Bu makalenin amacı, İS 2. yüzyıldan 4. yüzyıla kadar uzanan dönemde, özellikle Kuzey Afrika’da (17 döşeme üzerinde 24) ve özellikle Tunus’ta (14 döşemede) iyi temsil edilen bir geometrik mozaik familyasını karakterize etmektir. Bu mozaiklerin ortak özelliği genelde mozaikler üzerinde çok sık rastlanmayan üç şekli, yani “elips”, “yastık” ve “çan”ı içermeleridir. Bu “elipslerin” aslında Roma amfi tiyatrolarının yapımında kullanılanlara benzer ovaller olduğu varsayılmaktadır. Mevcut durumda, bunlar bir kare içinde yer almaktadır, çoğu zaman aynı işlemi izleyerek gerçekleştirilir ve uygulanması oldukça kolaydır (23 döşeme). Bu döşemelerin genel deseni, bir şerit kafesi üzerine kuruludur, ovaller kafesin daha büyük karelerine işlenmiştir. Yastıkları ve çanları betimleyen diğer daire yayları da bu kafesle yakın ilişki içinde yürütülür. Göreceli değişkenliğin önemli bir unsuru, iki tür bandın genişlikleri arasındaki orandır, böylece çanlar ve minderler ve dolayısıyla ilgili iç dekorları için daha fazla veya daha az yer bırakır.