Ölüm gerçeğinin Türk kültürüne ve Anadolu Türk şiirine yansıması

Abstract

“Yaşayan her şeyin ölümlü olduğu” gerçeği bütün insanlar tarafından kabul edilmiş, ancak ölüm, kapalı bir olgu olduğundan, farklı kültürlerdeki insanlar tarafından değişik şekillerde algılanmıştır. Diğer kültürlerde olduğu gibi Türk kültür ve şiirinde de ölüm konusu önemli bir yer tutar. Henüz İslâm’ı kabul etmedikleri dönemlerde de Türklerde ahiret inancı vardı ve ölüm onlar için büyük bir korku ve endişe kaynağı idi. İslâm’ın kabulü ile birlikte yaşam biçiminin yanı sıra ölüme bakış açısı da kısmen değişti. Ölüm, artık “korku ile ümit” arası bir çizgi oldu. Çünkü İslâm inancında kaçınılmaz olan ölüm, bir yok oluş değil, ruhun bedenden ayrılışı, yeni bir hayatın başlangıcıdır. Ölüm gerçeğinin şiirimize yansıması da bu inanç sisteminin ölüm konusundaki görüşüne paraleldir. Bu çalışmada, ölüm gerçeği, Türk kültürüne ve Anadolu Türk şiirine yansıması konusu incelenerek bir sonuca varılmaya çalışılmıştır.

It has been accepted by all people that “all living things are mortal”. However it was perceived in different cultures different ways due to it’s un-experimental nature. Like other cultures death, is an important subject in Turkish culture and literature. Before Turks accepted the Islâm as religion they had some beliefs abaut the life after death. In spite of this they were also afraid of death and became worried before they embraced İslâm. After accepting Islâm Turks’ view of death and their lifestyle has changed, widely. Accordingly death has been treated in a lifeline between “fear and hope”. According to the Islâm, death is an unavoidable end and the seperation of the soul from the body. And it’s the begining of a newlife. The handling methods of Ottoman poets’ to death is the same as Islâm. İn this article the truth of death, its effects on Turkish culture and literature and the approaching methods of Ottoman poets’ to death has been researched.