Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi acil servisine başvuran adli olguların değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışma, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servisi’ne başvuran adli olguların demografik özelliklerini ve acil serviste görev yapan hekimler tarafından adli olgu olarak değerlendirilip değerlendirilmediklerini incelemek ve 1996 yılından beri acil serviste her ay kurum içi düzenlenen adli tıp seminerlerinin hedeflerine ulaşıp ulaşmadığını araştırmak amacıyla yapılmıştır. Çalışmada 01/04/2002–31/03/2003 tarihleri arasında Acil Servisi protokol defterinde müracaat etmiş tüm adli olgular taranarak çalışma kapsamına alınmıştır. Tüm adli olguların %68,4’ü erkek olup %23,5 ile en fazla olgunun 20-29 yaş grubunda olduğu saptanmıştır. Adli olgu olarak değerlendirilmesi gereken olguların %76’sına adli olgu kaşesi vurulduğu görülmüştür. Bu oranın, 1995-1997 ve 1999-2001 dönemini kapsayan çalışmalarla karşılaştırıldığında sırasıyla %43,57 ve %53.9’dan %76’a çıktığı görülmüştür. Sonuç olarak; kişilerin haklarının kaybolmaması veya gereksiz yere mağdur olmalarını engellemek için hastayı tedavi etmek kadar adli rapor yazma sorumluluğu bulunan hekimlere mezuniyet öncesi ve sonrası eğitimlere devam edilmesi, seminerlerde bilgi kazandırmanın yanı sıra hekimlerimize adli olgulardaki sorumluluklarını iyice kavratacak formasyonların eğitim sürecine aktarılması gerektiğine inanmaktayız.

In this study, we aimed to investigate the demographic properties of legal cases who admitted to Uludağ University Medical School Hospital emergency department and whether these cases were examined as legal by doctors on duty in emergency department, as well as to evaluate the efficiency of the institutional forensic medicine seminars arranged since the year of 1996 in emergency department. By searching the records book, all legal cases were included in the study who were admitted to the emergency service between 01/04/2002– 31/03/2003. Of the legal cases, 68,4% were male and 23,5 % were in the 20-29 age group. Only 76% of all legal cases were recorded as legal. It is revealed that the ratio is increased to 76% when compared with the studies performed in 1995-1997 and 1999-2001 periods of which the results were 43,57% and 53.9% respectively. As a conclusion; in order to preserve personal rights, and prevent unnecessary mistreatment; in addition to the medical treatment, we belive that the continuity of pre and post graduate education of doctors with legal report writing responsibility, as well as giving information in seminars, we should transfer these prosess in to education, and increase their responsibility in legal cases.