Şettârî sufîlikte mihne ve temkin tavrı

Abstract

Şettârî sufî tarikatı, XV. yüzyılın sonunda Güney Asya alt kıtasında teşekkül etmiş bir gruptur. Bunlar, özellikle tefekkür ve tezekkür usullerine vurgu yapmışlardır ve otoriteleri, vecdci Horasanlı Ebû Yezîd el-Bistâmî’ye ulaşan silsilelere dayandırılmıştır. Şettârî lider Muhammed Gavs’ın kendi manevî durumuyla ilgili dile getirdiği şatahât, O’na yönelik mihneye sebebiyet vermiş ve mihnenin bir sonucu olarak temkin tavrı teşvik edilmiştir. Şeriat temelli davranış normlarına açık biçimde riayet, Muhammed Gavs’ın ardından gelen kuşaklardaki Şettârî faaliyetini karakterize etmiştir.

The Shattārī sufi order is a group which was established in the South Asian subcontinent in the late fifteenth century. They have emphasized on mediative techniques and their authority was derived from chains of transmission that went to the Khorasanian ecstatic Abū Yazīd al-Bastamī. The ecstatic statements that Shattārī leader Muhammad Ghawth made regarding his spiritual status caused him to be persecuted and a climate of circumspection was encouraged in the wake of persecution. Conspicuous conformity with sharia-based norms of behavior characterized Shattārī activity in the generations following upon Muhammad Ghawth.