Sıçanlarda immobilizyon stresinin çeşitli biyokimyasal parametrelere etkisi

Abstract

Bu çalışmada 30 gün immobilizasyon stresi uygulanan Wistar türü sıçanların biyokimyasal parametreleri incelendi. Sıçanlar 3 gruba ayrıldı . Kontrol (grup 1), grup 2 ve 3. Her grup 8 hayvandan şmaktayd . Grup 2 ve 3 'teki sıçanlara 30 gün süresince günde 5 ve 16 saat immobilizasyon stresi uygulandı. Grup 2 kontrol grubuyla yasında, glukoz, üre, ürik asit, aspartat transaminaz (AST), alanın transaminaza (ALT), total protein, albumin, globulin ve kortikosteron değerlerinde anlı değişimler gözlendi. Grup 3 'te yalnız üre, ürik asit, total protein, albumin ve globulin değerlerinde kontrole göre anlamlı değişimler gözlendi. Grup 2 ve 3 birbirleriyle kıyaslandığında grup 2 'de yalnız ürik asit ve ALT düzeylerinin daha düşük olduğu saptandı. Kortikosteron düzeyinde grup 2 ve 3 birbiriyle kıyaslandığında anlamlı fark görülmedi. Sonuçta, stres süresinin uzamasıyla organizmada adaptasyon gelişti sonucuna varıldı.In this study the effects of thirty-day-immobilization stress on various biochemical parameters in plasma have been investigated in three groups of male Wistar-strain rats, each of which is composed of eight animals. They are as follows: Control (group 1). group 2 and group 3. Group 2 and 3 have been subjected to five to sixteen-hour-immobilization stress a day respectively for thirty days. Following the experimental period, we have observed significant differences in the levels of glucose, urea, uric acid, aspartate transaminase (AST), and alanine transaminase (ALT). total protein, albumin, globulin and corticosterone in group 2 when compared to control group 's values. However, in group 3 only urea, uric acid, total protein, albumin and globulin values have been found to be much more different than control values. When we have compared group 2 with group 3, only the levels of uric acid and ALT have been observed to be significantly higher in group 2. Asa result, finding corticosterone levels almost similar in both of the experimental groups has given us the idea that, as the duration of stress increases, a kind of adaptation develops in the organism.