Evaluation on biosecurity practices of dairy farms in Bursa province -I

Abstract

The purpose of biosecurity is to create a barrier against disease-causing agents and other threats by minimizing the transport of biological organisms and external threats to livestock holdings. This research was carried out to reveal the current biosecurity practices of dairy cattle farms in Bursa. In the study, the farms and districts with 20 heads and above in Bursa province, which is registered in the Türkvet and herd book-program database were determined. The farms in five districts (Mustafakemalpaşa, Yenişehir, Karacabey, Nilüfer, Osmangazi) that are suitable for this purpose are grouped according to their animal number. The farms taken into consideration were divided into three layers as those with 20-50, 51-100, and >101 head cattle. The farms were determined and the farms within the population size were chosen and visited randomly by stratified sampling method. In the survey, questions were asked to reveal information about breeders, herd management practices, animal purchase and quarantine, competence in biosecurity, equipment, hygiene and health protection practices. In this context, although there is no difference in terms of districts in terms of quarantine application for buying animals, application of biosecurity rules and disinfection of equipment after use, the difference is significant in terms of farm size (P<0.05). In terms of keeping regular health records, the differences between districts and farm size are important (P<0.05). According to the χ2 analysis, there was no difference between the districts in terms of the reasons for not using biosecurity practices in the size of the farms. It was determined that some of the breeders understood the meaning of the concept of biosecurity, but they acted reluctantly by putting forward different reasons at the point of application

Biyogüvenliğin amacı, biyolojik organizmaların ve dış tehditlerin hayvancılık işletmelerine taşınmasını en aza indirerek hastalığa neden olan etkenlere ve diğer tehditlere karşı bir engel oluşturmaktır. Süt sığırcılığı işletmelerindeki temel hedef biyogüvenlik kriterleri çerçevesinde insana, hayvana, toprağa ve çevreye önem verirken, üretimde kaliteye erişim noktasında işletmelerin doğru yönlendirilmeleri ve yönetilmeleridir. Bu araştırma Bursa ilindeki süt sığırcılığı işletmelerinin mevcut biyogüvenlik uygulamalarının durumunu ortaya koymak amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada Türk- vet ve e- ıslah sistemi veri tabanına kayıtlı Bursa ilindeki 20 baş ve üzeri sığır varlığına sahip olan işletmeler belirlenmiştir. Bu amaca uygun olan beş ilçedeki (Mustafakemalpaşa, Yenişehir, Karacabey, Nilüfer, Osmangazi) işletmeler hayvan varlıklarına göre gruplandırılmıştır. Değerlendirmeye alınan işletmeler 20-50 baş, 51-100 baş ve 101 baş üzeri sığır varlığına sahip olanlar şeklinde üç sınıfa ayrılmıştır. Tabakalı örnekleme yöntemine göre örnek büyüklüğü belirlenmiş ve tabaka içerisindeki işletmeler tesadüfi olarak seçilip ziyaret edilmiştir. Ankette temel olarak yetiştiricilere ait bilgiler, sürü yönetim uygulamaları, hayvan satın alma ve karantina, biyogüvenlik konusundaki yeterlilik, ekipman hijyeni ve sağlık koruma uygulamalarını ortaya koyacak sorular yöneltilmiştir. Bu bağlamda hayvan alımı için karantina uygulaması, biyogüvenlik kurallarının uygulanması ve kullanım sonrası ekipmanların dezenfeksiyonu açısından ilçeler açısından farklılık bulunmamakla birlikte, işletme büyüklüğü açısından farklılık anlamlıdır (P<0.05). Düzenli sağlık kayıtlarının tutulması açısından ilçeler ve işletme büyüklükleri arasındaki farklılıklar önemlidir (P<0.05). χ2 analizine göre işletmelerde biyogüvenlik uygulamalarının kullanılmama nedenleri ve çiftliklerin büyüklükleri açısından ilçeler arasında fark bulunmamıştır. Yetiştiricilerin bir kısmının biyogüvenlik kavramın anlamını kavradıkları ancak uygulama noktasında farklı gerekçeler ortaya koyarak gönülsüz davrandıkları belirlenmiştir