Aile ana-baba ve çocuk yönünden Türkiye'de durum

Abstract

Ülkemiz farklı kültürel yayılım gösteren ve sosyal değişimlerden geçen bir ülke durumundadır. Doğal olarak, ailelerin özellikleri ve ana-babaların çocuklarıyla ilişkilerinde bu durumların etkisi yansımaktadır. Tipik olarak, çocuğun içinde yetiştiği aile yapısal olmasa bile işlevsel olarak geniş ailedir. Bu ailedeki kişiler ya da birimler arası ilişkiler, sıkı sorumluluk ve zorunluluk bağları ve karşılıklı bağımlılıktır. Aile içi dinamikler açısından, Türkiye'de geleneksel aile tipinde açık sevgi gösterilerine yer bulanmadığı, çoğunlukla bir iletişim azlığı dikkati çekmektedir. Ana-babaya saygı ve büyüklere boyun eğme bir kural olarak kabul edilir. Bu boyun eğiş çocuğun benlik gelişimine ket vuran etkenlerden biridir .Ayrıca, dış denetimin baskınlığı da, çocuğun özdenetim geliştirmesini engellenmektedir.Turkey is in a state that shows various cultural spreadings and has been living different social changes.The impact of this naturally reflects on the characteristics of the family and the relationships between parent and child. The typical family in which the child grows up, seems to have the structure of a nuclear family but it functions conversely. The interrelations among the family nıembers can be determined by the links of rigid responsibility and inıperativeness, plus, mutual dependence. Considering with the dynamics, a lock of open love expressions and some scarcity of communication can be easily observed, in a typical traditional family in Turkey. Respect for parents and obedience to all elders has. been accepted as a nıle.This is one of the important factors which prevent the child from having a well developed, independent ego. Besides, the dominance of external control is another important abstaele in front of the child's development of self-control.