Browsing by Author "Turan, Zeki Metin"

Now showing 1 - 17 of 17

Ayçiçeğinde (Helianthus annuus L.) melez performanslarının tahminlenmesi üzerinde bir araştırma
(Uludağ Üniversitesi, 2001) Göksoy, Abdurrahim Tanju; Turan, Zeki Metin; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.
Bu araştırmada, 9 adet kendilenmiş ayçiçeği hattının diallel olarak melezlenmesiyle oluşturulan populasyonda; a)- Ebeveyn kendilenmiş hatların genel uyum yeteneği (g.u.y.) etkileri (gi) ile ortalama değerleri ( x E ) arasındaki doğrusal ilişkiyi belirlemek, b)- Melezlerin (F1) gözlenen ortalamaları ( x M ) ve bunların beklenen ortalamaları (ŷij), meleze katılan iki hattın ortalaması ( P ) ve heterotik sapmaları (F1- P ) arasındaki doğrusal ilişkileri saptamak amacı ile yapılmıştır. Gözlenen karakterlerin tümünde kendilenmiş hatların g.u.y. etkileri (gi) ile bunların ortalamaları ( x E ) arasında pozitif korelasyonlar bulunmuştur. Ancak, sadece tabla çapı ve 1000 tane ağırlığında yüksek derecede önemli (sırası ile r=+0,891** ve r=+0,818**) çıkmıştır. Yine gözlenen tüm karakterlerde F1'lerin ortalama değerleri ( x M ) ile ŷij ve F1- P değerleri arasında pozitif ve yüksek derecede (r=+0,507** ve r=+0,924** arasında) korelasyonlar saptanmıştır. Buna karşılık, x M ve P arasındaki doğrusal ilişkiler önemsiz çıkmıştır. Bu parametrelerin melez performanslarındaki oransal katkılarını gösteren basit determinasyon katsayıları (r2 ) tane verimi, tek tabla verimi ve bitki boyunda melezlere ilişkin heterotik etkilerin, buna karşılık tabla çapı ve 1000 tane ağırlığında ise ebeveynlerin ortalama değerlerinin ve g.u.y. etkilerinin melez performanslarının tahminlenmesinde daha etkili olacağını kanıtlamıştır.
Çerezlik ayçiçeği çeşitlerinde (H. annuus L.) ekim zamanı ve bitki sıklığının verim ve kalite özellikleri üzerine etkisi
(Uludağ Üniversitesi, 2006) Akkaya, İlknur; Turan, Zeki Metin; Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Tarla Bitkileri Anabilim Dalı.
Bu araştırma Bursa yöresinin kuru koşullarında çerezlik ayçiçeği için en uygun ekim zamanı ve bitkisıklığını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmada üç ekim zamanı (Mart, Nisan ve Mayıs), üç çerezlikayçiçeği çeşidi (Alaca, Kıbrıs ve İsrail) ve dört bitki sıklığı (65x15, 65x30, 65x45, 65x60 cm) ile birliktedenenmiştir. Üç yıllık araştırma sonuçlarına göre, geciken ekimlerle tohum verimi ve verim komponentleriönemli düzeyde azalmıştır. En yüksek tohum verimi Mart ekiminden (188.5 kg/da) elde edilmiş ve bunu sırasıylaNisan (172.5 kg/da) ve Mayıs (162.1 kg/da) ekimleri izlemiştir. Hektolitre ağırlığı da ekim zamanı geciktikçeönemli düzeyde azalmıştır.Bitki sıklığı fenolojik özellikleri önemli düzeyde etkilememiş fakat verim ve verim komponentleri ilekalite özellikleri üzerine etkisi önemli bulunmuştur. Bitki populasyonu arttıkça tabla çapı, tek tabla verimi, tablabaşına tohum sayısı, iri tohum oranı, protein oranı ve 1000 tane ağırlığı azalırken, tane verimi, bitki boyu vehektolitre ağırlığı artmıştır.Sonuç olarak, Bursa bölgesinde çerezlik ayçiçeğinde, en uygun ekim zamanının Mart ayı ve en uygunbitki sıklığının ise 25640 bitki/ha (65x60 cm) olduğu saptanmıştır.
Combining ability and heterosis for yield and yield components in sunflower
(Univ Agr Sci & Veterinary Med Cluj-Napoca, 2010-07) Karasu, Abdullah; Öz, Mehmet; Sincik, Mehmet; Göksoy, Abdurrahim Tanju; Turan, Zeki Metin; Uludağ Üniversitesi/Mustafakemalpaşa Meslek Yüksekokulu.; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.; 0000-0002-0012-4412; AAH-1754-2021; AAH-1811-2021; AAG-9296-2021; 24174652100; 56865560200; 23989507900; 6603101276; 6505789772
Field experiments were carried out during 2005 2007 in order to study the genetic structure of a hybrid sunflower population to identify the parents and crosses showing superior general and specific combining ability and finally to evaluate Gamma(1) hybrid vigour Six artificial hybrids were created using 3 CMS and 2 restorer lines in sunflower (Helianthus annus L) According to the results the ratios of GCA SCA variance were lower than 1 for plant height and head diameter in the both years for number of seeds per head and 1000 seed weight in 2007 and for seed yield in 2006 For all these characters non additive effects were more effective than the other types of polygenetic effects The additive gene actions were significant for 1000 seed weight and number of seeds per head in 2006 and for plant height and seed yield m 2007 since the ratios of GCA SCA variances for these characters were greater than 1 The parental lines CMS 10 and RHA 10 proved to be good combiners having the highest positive GCA effect in yield and certain yield components The crosses CMS 10 x REM 03 CMS 01 x RHA 10 CMS 10 x RHA 10 and CMS 23 x RHA 10 might be considered as promising hybrid combinations in terms of seed yield The values of heterosis and heterobeltiosis values ranged from 109 8 to 218 3% for seed yield All of the tested hybrids showed positive and significant heterobeltiosis for seed yield.
The effects of different doses of salt in the initial development periods of some sunflower genotypes
(Scientific Issues Natl Centre Agrarian Sciences, 2011-08) Öz, Mehmet; Karasu, Abdullah; Turhan, Ahmet; Çelik, Hakan; Göksoy, Abdurrahim Tanju; Turan, Zeki Metin; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Toprak Bilimi Bölümü.; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.; Uludağ Üniversitesi/Mustafa Kemal Paşa Meslek Yüksekokulu/Bitkisel ve Hayvansal Üretim Bölümü.; 0000-0003-4673-3843; 0000-0002-1976-8082; AAH-1754-2021; Y-5968-2018; AAG-5889-2021; AAG-9296-2021; AAE-5333-2021; 56865560200; 24174652100; 57196504252; 14624924600; 6603101276; 6505789772
In this research carried out in the greenhouse of Uludag University, Mustafakemalpap Vocational School, the initial development of 11 lines (CMS01, CMS10, CMS23, RHA03, RHA10, CMS01 x RHA03. CMS01 x RHA10, CMS10 x RHA03, CMS10 x RHA10, CMS23 x RHA03 and CMS23 x RHA10) and two varieties (MAY AGRO and SANAY) of sunflower, with four different doses of salt (0, 4, 8 and 12 dSm(-1)) was examined. Ion analysis was done at the Faculty of Agriculture, Department of Soil Laboratory. The roots and leaves of the plants were analyzed for variation with respect to salt dosage in terms of the concentrations of Ca, Na and K and the ratios of Ca/Na and K/Na. According to our research results, Ca, K, Ca/Na and K/Na ratios as opposed to the increase of salt dose reduced, but Na ratios increased. Ca and K in the leaves and Na accumulated in the roots. The minimum and maximum average values of Ca in roots (2.02-3.46%) and leaves (1.87-3.41%); of K in roots (1.91-3.33%) and leaves (3.34-3.97%); values of Na in roots (2.48-5.67%) and leaves (1.63-3.09%) all changed. The CMS01 line had the highest concentrations of Ca and K, while the CMS23 line had the highest tissue concentration of Na.
Effects of honeybee (Apis mellifera) pollination on seed set in hybrid sunflower (Helianthus annuus L.)
(Academic Journals, 2009-03-20) Öz, Mehmet; Karasu, Abdullah; Çakmak, İbrahim; Göksoy, Abdurrahim Tanju; Turan, Zeki Metin; Uludağ Üniversitesi/Mustafakemalpaşa Meslek Yüksekokulu.; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.; 0000-0002-0012-4412; AAH-1754-2021; AAH-2558-2021; AAG-9296-2021; 56865560200; 24174652100; 57207796431; 6603101276; 26644423600
This study was carried out to determine the efficiency of pollination with honeybee (Apis mellifera) on sunflower hybrid seed production under different types of pollination during 2005 and 2006 in Mustafakemalpasa-Bursa, Turkey. Three pollination types (1) in cages with honeybees, (2) hand pollination (in cages) and (3) in cages without honeybees were used in crosses between two male and three female parents in all possible combinations. The experiment factors; pollination types, male parents and female parents were designed in a split-split plot of randomized complete block. Seed set ratios were 98-99% for pollinations in cages with honeybees or by hand as artificial whereas this ratios was reduced to a level of 4-5% by pollination in cages without honeybees in the both experimental years. Pollination in cages without honeybees produced 93-94% less number of filled seeds per head compared with pollinations by hand and in cages with honeybees. In addition, pollinations in cages with honeybees and by hand resulted in higher 100 seed weight compared with pollination in cages without honeybees. Pollination in cages with honeybees and by hand increased seed yield per head by about 206 and 226%, respectively, compared with pollination in cages without honeybees. Results indicated that the use of honeybees for sunflower hybrid seed production improved seed set ratio, 100 seed weight, number of filled seed per head and seed yield per head.
Forage and grain yield performances of soybean lines
(Univ Zagreb, Fac Agriculture, 2005-01-01) Bilgili, Uğur; BİLGİLİ, UĞUR; Şincik, Mehmet; SİNCİK, MEHMET; Göksoy, Abdurrahim Tanju; GÖKSOY, ABDURRAHİM TANJU; Turan, Zeki Metin; Açıkgöz, Esvet; Bursa Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi.; 0000-0002-0012-4412; AAG-9296-2021; AAH-1539-2021; AAH-1811-2021
Field experiments were conducted to evaluate the yield and yield components of twelve soybean genotypes as a forage and a grain crop in Marmara Region of Turkey in 2003-2004 growing seasons. Forage and dry matter yield and yield components at one vegetative stage (V5) and two reproductive stages (R2, and R4) and seed yield was determined in all soybean genotypes. The experiments showed that the harvest stages had significant effects on forage and dry matter yield, and R4 reproductive stage had the highest forage and dry matter yield. Dry matter partitioning of soybean plant parts was greatly affected by harvest stages, while the genotypes had little effect on dry matter partitioning of soybean plant parts. There were statistically significant differences between soybean genotypes in seed yield, but the differences were small. The correlations between forage and dry matter yield and seed yield were not statistically significant.
Forage soybean production for seed in mediterranean environments
(Elsevier, 2009-02-28) Töngel, Özgür; Wietgrefe, Gary; Öz, Mehmet; Albayrak, Sebahattin; Açıkgöz, Esvet; Sıncık, Mehmet; Karasu, Abdullah; Bilgili, Uğur; Turan, Zeki Metin; Göksoy, Abdurrahim Tanju; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.; Uludağ Üniversitesi/Mustafakemalpaşa Meslek Yüksek Okulu.; 0000-0002-0012-4412; AAG-9296-2021; AAH-1539-2021; AAH-1811-2021; AAH-1754-2021; 6602817346; 23989507900; 24174652100; 6506803244; 6505789772; 6603101276
Despite several experiments on row spacings and seeding rates of grain soybeans, limited information is available on the most suitable row spacing and seeding rate for tall and robust forage type soybeans grown for seed. The objectives of this study were to investigate seed yield, oil and protein content, and several morphological traits as affected by row spacing (20, 40, 60 and 80 cm) and seeding rate (330,000, 660,000, 990,000 and 1,320,000 seeds ha(-1)) in tall and robust forage type soybeans in three irrigated Mediterranean environments in Turkey in a randomized split plot design with three replications in 2004 and 2005. Row spacings had no significant effect on plant height but tall and profusely branched plants developed in wide row spacing and light seeding conditions. Seed yield responded positively and linearly to row spacing up to 60 cm and then decreased slightly in all locations. Seed yield was the highest at 990,000 seeds ha(-1) seeding rate in all three locations (3072.5 kg ha(-1) in Bursa LSD = 214.7 kg ha(-1), 3295.1 kg ha(-1) in Mustafakemalpasa LSD = 298.6 kg ha(-1) and 3311.3 kg ha(-1) in Samsun LSD = 321.1 kg ha(-1)). Averaged across years, locations, row spacings, and seeding rates the mean seed yield was an impressive 3013.4 kg ha(-1) compare with 3500.0 kg ha(-1) average seed yield of grain types. Crude protein and oil content of forage type soybean were not significantly affected by row spacings and seeding rates. It was concluded that forage type soybeans can be grown for multiple purposes at the 990,000 seeds ha(-1) seeding rate and 60 cm row spacings in Mediterranean environments.
Genotype by environment interactions, stability, and heritability of seed yield and certain agronomical traits in soybean [glycine max (l.) merr.]
(Academic Journals, 2009-02-18) Karasu, Abdullah; Öz, Mehmet; Göksoy, Abdurrahim Tanju; Turan, Zeki Metin; Uludağ Üniversitesi/Mustafakemalpaşa Meslek Yüksekokulu.; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.; 0000-0002-0012-4412; AAG-9296-2021; AAH-1754-2021; 24174652100; 56865560200; 6603101276; 6505789772
This research was aimed to (1) evaluate genotypic yield performances of eight soybean genotypes, (2) determine their stability parameters and (3) estimate variance components and heritabilities of yield and yield-related traits. Eight soybean genotypes were evaluated in two locations (Mustafakemalpasa and Gorukle) of Southern Marmara Region, Turkey during two years (2000 and 2001), to identify patterns of genotype by environment interactions and their stabilities in terms of seed yield and yield-related components. Seed yield and its components are affected by plant genotype and environmental conditions. Plot data for plant height, first pod height, number of pods per plant, number of seeds per plant, number of seeds per pod, 1000 seed weight and seed yield were observed at all the four trials. There were significant differences between genotypes of one or two years at each location for all the traits. Significant differences among years or between locations were obtained in terms of all traits. Genotype x environment interactions at all the traits were highly significant. Thus the stabilities of eight soybean genotypes were different for all the traits. According to the stability parameters, none of the genotypes were stable for seed yield. Genotypes, Hodgson-78, A-3127, Ataem-1, Corsoy and SA-88 were considered as having high adaptability to good environments while Mitchell, Ataem-2 and Etae-8 adapted to poor conditions in terms of seed yield. Genetical components of variance at all the traits were highly significant. Genotype x location x year interaction variances were also found significant at all the traits except first pod height. The estimates of heritabilities with limited phenotypic variance definition were 0.14, 0.14, 0.21, 0.004, 0.13, 0.30 and 0.26 for plant height, number of seeds per pod, 1000 seed weight, first pod height, number of seeds per plant, number of pods per plant and seed yield, respectively. The heritabilities with complete phenotypic variance definition were 0.05, 0.05, 0.04, 0.003, 0.07, 0.19 and 0.20 for the same traits, respectively. Moderate or low heritabilities estimated for all the traits showed that family selection method could be used instead of individual selection in the breeding programs for improving seed yield and its components.
The heterosis and combining ability of diallel crosses of rapeseed inbred lines
(Univ Agr Sci & Veterinary Med Cluj-Napoca, 2011) Sincik, Mehmet; Göksoy, Abdurrahim Tanju; Turan, Zeki Metin; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.; 0000-0002-0012-4412; AAG-9296-2021; AAH-1811-2021; 23989507900; 6603101276; 6505789772
The heterosis and combining ability of four rapeseed (Brassica napus L.) genotypes were estimated using diallel crosses. An experiment was conducted at Uludag University, Bursa, Turkey, during the 2005-2006 and 2006-2007 growing seasons using 4x4 full diallel crosses, All of the 12 F-1 hybrids and their parents were planted in a randomized complete block design with three replications. The data obtained from the experiment were subjected to an analysis of variance. The analysis of variance indicated significant differences among parents and their hybrids in the F, generation for all the characters studied except for 1000-seed weight, which was non-significant. Positive better-parent heterosis for seed yield per plant were found in all 12 hybrids tested. An analysis of the components of combining ability showed that general combining ability (GCA) and reciprocal combining ability (RCA) were highly significant (p <= 0.01) for plant height and number of pods per main raceme, whereas specific combining ability (SCA) was highly significant for all traits but 1000-seed weight. The parent genotypes PR1, PR3 and PR4 with the hybrids PR1 x PR3 and PR1 x PR4 showed higher GCA and SCA effects, respectively, and therefore could be used to develop high-yielding lines.
Hibrid ayçiçeği genotiplerinde biyometrik varyasyonların değerlendirilmesi II. korelasyon ve path analizleri
(Uludağ Üniversitesi, 2003) Göksoy, Abdurrahim Tanju; Turan, Zeki Metin; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.
Bu araştırma, ayçiçeğinde verim ve bazı agronomik özellikler arasındaki ilişkileri ve bu özelliklerin Path analizi ile tane verimi üzerine doğrudan ve dolaylı etkilerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışma, üç yıl süreyle (1999, 2000 ve 2001), Bursa koşullarında 13 hibrid ayçiçeği genotipi ile yürütülmüştür. Bitki boyu, tabla çapı, yaprak sayısı, 1000 tane ağırlığı ve tane verimi gibi tarımsal özelliklerde gözlemler yapılmış ve veriler elde edilmiştir.Korelasyon katsayılarına ilişkin sonuçlara göre, tane verimi ile yaprak sayısı arasındaki korelasyon dışında, tane verimi ile diğer bütün özellikler arasındaki ilişkilerin pozitif yönde ve önemli olduğu belirlenmiştir. En yüksek pozitif korelasyon (r=+0.691) tane verimi ile tablada tane sayısı arasında bulunmuştur. Path analizi sonuçları, tane verimi üzerine en büyük doğrudan etkiye sahip olan karakterin tablada tane sayısı (+0.9534) olduğunu,bunu 1000 tane ağırlığının (+ 0.7436) izlediğini göstermiştir. Tane verimi üzerine tablada tane sayısı ve 1000 tane ağırlığının doğrudan etki yüzdeleri sırasıyla %75.3 ve %64.9 olarak bulunmuştur. Öte yandan, tabla çapının tablada tane sayısı üzerinden tane verimini dolaylı olarak etkilediği belirlenmiştir (+0.2627 ve %56.1).
Influence of sowing properties on winter oilseed rape in a sub-humid Mediterranean environment
(Univ Agr Sci & Veterinary Med Cluj-Napoca, 2010) Sincik, Mehmet; Göksoy, Abdurrahim Tanju; Turan, Zeki Metin; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.; 0000-0002-0012-4412; AAG-9296-2021; AAH-1811-2021; 23989507900; 6603101276; 6505789772
The effects of three row spacings (17.5, 35.0 and 52.5 cm) and four seeding rates (100, 200, 300 and 400 viable seeds m(-2)) on seed yield and some yield components of winter oilseed rape (Brassica napus L.) were evaluated under rainfed conditions in Bursa, Turkey in the 2005-2006 and 2006-2007 growing seasons. Row spacing and seeding rare significantly affected most yield components measured. The number of plants per unit area increased with increasing seeding rate and decreasing row spacing. Greater plant heights were obtained from narrow row spacings and higher seeding rates. Narrow row spacings and higher seeding rates reduced the number of primary branches and the number of pods per terminal raceme. Also, the number of seeds per pod and 1000-seed weight were not affected by either row spacing or seeding rate. In contrast, the number of pods per plant clearly increased with increasing row spacing but decreased with increasing seeding rate. The highest seed yields were obtained for the 17.5 cm row spacing (1709.2 kg ha(-1)) and 200-seeds m(-2) seeding rate (1721.4 kg ha(-1)).
Interrelationships of agronomical characteristics in soybean (Glycine max) grown in different environments
(Friends Science, 2009-01) Öz, Mehmet; Karasu, Abdullah; Göksoy, Abdurrahim Tanju; Turan, Zeki Metin; Uludağ Üniversitesi/Mustafakemalpaşa Meslek Yüksekokulu.; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.; 0000-0002-0012-4412; AAH-1754-2021; AAG-9296-2021; 56865560200; 24174652100; 6603101276; 6505789772
This study was conducted to determine the correlations between seed yield and certain yield components and direct and indirect effects of these characters on seed yield in soybean [Glycine max (L.) Merrill]. Eight cultivars were evaluated in two locations (Mustafakemalpasa & Gorukle) of Southern Marmara region, Turkey during two years (2000 & 2001) to determine correlations and path coefficients. Certain agronomical traits such as plant height, first pod height, number of pods per plant, number of seeds per plant, number of seeds per pod, 1000 seed weight and seed yield. Combined data over the years and locations indicated that seed yield had significant correlations with number of pods per plant (r = 0.458; P<0.01), number of seeds per plant (r = 0.329; P<0.01) and number of seeds per pod (r = 0.491; P<0.01). Positive associations only between seed yield and number of pods per plant were stable over the years and locations. Path coefficient analysis indicated that the number of seeds per pod gave the greatest direct positive effect (0.4728) on seed yield, followed by number of pods per plant (0.3988). Direct effects on seed yield were 57.0% and 50.4% for number of seeds per pod and number of pods per plant, respectively. Direct positive effect of number of pods per plant were seen stable over the years and locations. As a result, the number of seeds per pod and the number of pods per plant could be used as a selection criterion in breeding, because they were the most important factors in determining seed yield.
Melez ayçiçeği (Helianthus annuus L.) performanslarının belirlenmesinde farklı kombinasyon kabiliyeti test yöntemlerinin kullanılması olanakları
(Uludağ Üniversitesi, 2002) Göksoy, Abdurrahim Tanju; Turan, Zeki Metin; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.
Bu araştırma, hibrid ayçiçeği ıslahında ebeveyn olarak kullanılan kendilenmiş hatların kombinasyon yeteneklerinin belirlenmesinde diallel melezleme, topcross ve polycross yöntemlerinin etkinliğini karşılaştırmak amacıyla yapılmıştır. Çalışmada, 9 kendilenmiş ayçiçeği hattı arasında oluşturulan yarım diallel 36 tek melez döl ile 9'ar adet topcross ve polycross döllerinin bitki boyu, tabla çapı, 1000 tane ağırlığı ve tane verimi bakımından melez performansları incelenmiş ve üç yöntem arasındaki ilişkiler araştırılmıştır. Araştırma sonuçları, üç farklı yöntemle elde edilen melezlerin döl performansları arasında pozitif yönde önemli ilişkiler bulunduğunu ve melezlerde beliren heterotik etkilerin de birbiriyle uyum içinde olduğunu göstermiştir. İncelenen tüm özelliklerde ebeveynlerin ortalama değerleri (X) ile üç farklı yöntemle tahminlenen genel uyum yeteneği (g.u.y.) etkileri arasındaki ilişkilerin önemsiz olduğu ve diallel analiz yönteminde melezlerin ortalama değerleri ile heterotik sapma (F1-P) değerleri arasındaki korelasyonların pozitif ve önemli olduğu saptanmıştır. Bu sonuçlar, her üç yöntemde de ebeveynlerin ortalama performanslarının melez performanslarını tahminlemedeki etkinliğinin çok zayıf olduğunu, buna karşılık diallel analiz tekniği ile hesaplanan heterotik etkilerin melez performanslarının tahminlenmesinde daha etkin olduğunu ortaya koymuştur. Bulgular, melez performanslarının belirlenmesinde farklı kombinasyon kabiliyeti test yöntemleri arasında belirgin farklılıkların bulunmadığını, ancak hatların melez performansları hakkında daha detaylı bilgiler elde etmek için diallel analiz tekniğinin bir üstünlüğe sahip olduğunu göstermiştir.
Responses of potato (Solanum tuberosum L.) to green manure cover crops and nitrogen fertilization rates
(Springer, 2008-04) Sincik, Mehmet; Turan, Zeki Metin; Göksoy, Abdurrahim Tanju; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.; 0000-0002-0012-4412; AAG-9296-2021; AAH-1811-2021; 23989507900; 6505789772; 6603101276
This study compared the effects of common vetch (Vicia sativa L.), faba bean (Vicia faba L.), and winter wheat (Triticum aestivum L.; control) cover crop green manures in combination with four rates of nitrogen (N) on tuber yield and quality of three potato varieties (Marfona, Hermes and Agria) during 2-years (2004-2005). Results over years were combined for final analysis. Above-ground dry matter for common vetch and faba bean green manure crops were 2,300 and 2,587 kg ha-1, respectively. Mean root dry matter yield of faba bean (285 kg ha-1) was higher than common vetch (120 kg ha -1). Nitrogen (N) yields of common vetch and faba bean green manure crops were 49 and 58 kg N ha-1 for above-ground and 2.0 and 5.0 kg N ha-1 for root dry matter, respectively. Averaged over all nitrogen fertilizer rates, potato plants grown in plots following common vetch and faba bean green manure cover crops produced 12.7% and 15.0% more tuber yield ha -1, respectively, compared with plants in the winter wheat plots. Potatoes following green manure legume cover crops produced approximately 36% to 38% higher tuber yields compared with potatoes grown following winter wheat when no nitrogen fertilizer was applied. Differences between tubers yields following cover crops decreased as N rates increased. Results over combined 2-years indicated that the economically optimum N rate (EONR) was an average of 30 kg N ha-1 lower for potato following green manure legume cover crops compared with potato following winter wheat cover crop.
Soya fasulyesinde (Glycine max Merr.) bakteri aşılamasının ve azotlu gübrelemenin verim ve verim komponentlerine etkisi üzerine araştırmalar
(Uludağ Üniversitesi, 1991-06-06) Torun, Aydın; Turan, Zeki Metin; Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Tarla Bitkileri Anabilim Dalı.
Bu araştırma, Bursa bölgesinde A-3127 soya çeşidi üzerinde bakteri aşılaması ve azotlu gübrelemenin verim ve verim komponentlerine etkisini saptamak ve bakteri ile aşılanmış topraklar için uygun azot dozunu bulmak amacıyla yapılmıştır. Bakteri aşılaması verim ve verimle ilgili bütün karakterlerde arttırıcı etki yapmıştır. Bitki boyu, bitkide bakla sayısı, bakla boyu, bitkide tane sayısı, bitkide tane ağırlığı, tane verimi ve hasat indexi gibi karakterlerde istatistiki açıdan önemli artışlar olmuştur. Bakteri aşılaması verimde %12' lik artış sağlamıştır. Azot dozları bitki boyu, bitkide tane ağırlığı, 1000 tane ağırlığı ve sap veriminde önemli artışlar sağlarken, baklada tane sayısında azalma görülmüştür. En yüksek tane verimi dekara 9 kg.azot dozu ile (203 kg/da) elde edilmiştir. Bütün karakterlerde bakteri azot interaksiyonunun etkisi önemsiz çıkmıştır. Fakat bakteri ve azot uygulaması bitkide yandal sayısı ve bitkide nodozite sayısına önemli etki yapmamıştır. Bakterili topraklarda 3 kgN/da uygulaması çok uygun ve ekonomik bir azot gübrelemesi olarak bulunmuştur. Denemede protein oranı %26.3-31.1 arasında değişmiş ve azot uygulaması protein oranında %3' lük artış sağlamıştır. Yağ oranı %18.8-22.6 arasında bulunmuştur.
Soybean seed yield performances under different cultural practices
(TÜBİTAK, 2009) Şincik, Mehmet; Göksoy, Abdurrahim Tanju; Turan, Zeki Metin; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.; 0000-0002-0012-4412; AAG-9296-2021; AAH-1811-2021; 23989507900; 6603101276; 6505789772
This study was carried out to investigate the yield response of 2 soybean (Glycine max (L.) Merrill) cultivars to different planting dates and plant populations and to examine the relationships of seed yield with leaf area index (LAI) and total dry matter (TDM) during the vegetative and reproductive periods for planting dates. plant populations, and cultivars. Two soybean cultivars, A-3127 (early maturity group, MG-III) and 1530 (late maturity group, MG-IV). were planted in 2 planting dates; mid-April and mid-May during 2005 and 2006 at high (660,000 plant ha(-1)) and low (330,000 plant ha(-1)) plant populations. Plantings in mid-April increased seed yield by about 10.0%-13.5% compared with mid-May plantings. High plant populations produced 17.7% higher seed yield than the low population. Seed yield of the late maturity cultivar was more than that of the early maturing cultivar. Significant and positive relationships between seed yield and LAI were evident for planting dates at all growth stages in 2005 and 2006. Seed yields at high and low plant populations were negatively and significantly correlated with LAI at vegetative stage (V(5)), but positively and closely related to LAI at reproductive stages (R(4) and R(6)) in both experimental years. The relationships between seed yield and LAI with early and late maturity cultivars were significant and positive at all growth stages except the V. growth stage in both 2005 and 2006. Seed yield was positively and significantly correlated with TDM at all growth stages for planting dates, plant populations. and cultivars.
Yeni geliştirilen sentetik ayçiçeği (Helianthus annuus L.) çeşitlerinde verim ve bazı verim komponentlerinin korelasyonu ve path analizi
(Uludağ Üniversitesi, 2002) Göksoy, Abdurrahim Tanju; Türkeç, Aydın; Turan, Zeki Metin; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Tarla Bitkileri Bölümü.
Bu araştırma, ayçiçeğinde tohum verimi ve bazı verim komponentlerinin birbirleri ile olan ilişkilerini ve bu karakterlerin Path analizi ile tane verimi üzerine olan doğrudan ve dolaylı etkilerini belirlemek amacı ile yapılmıştır. Araştırma, Bursa koşullarında 1994-1997 yıllarında sekiz ayçiçeği genotipi (dört deneysel sentetik çeşit, dört kendilenmiş hat karışımı ve iki standart çeşit) ile yürütülmüştür. Çalışmada bitki boyu, tabla çapı, tablada tane sayısı, 1000 tane ağırlığı ve tane verimi gibi tarımsal özellikler incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, 1000 tane ağırlığı ile bitki boyu ve tablada tane sayısı arasındaki korelasyonlar dışında, incelenen bütün ilişkilerin pozitif ve çoğunlukla yüksek derecede önemli olduğu saptanmıştır. En yüksek pozitif korelasyon dekara tane verimi ile tablada tane sayısı arasında bulunmuştur (r=.+0.890**). Üç yıllık ortalamaya dayanarak, Path analizi sonuçları, tane verimi üzerine en büyük doğrudan etkiye sahip karakterin, tablada tane sayısı (+0.7269) olduğunu, bunu sırası ile 1000 tane ağırlığı (+0.3215) ve tabla çapının (+0.1689) izlediğini ortaya koymuştur. Tane verimi üzerine, tablada tane sayısı, 1000 tane ağırlığı ve tabla çapının doğrudan etki yüzdeleri sırası ile, %80.0, %50.6 ve %24.0 olarak bulunmuştur. Bitki boyunun tane verimi üzerine direkt etkisi olmamasına karşın tablada tane sayısı. üzerinden indirekt etkisi (+0. 4507 veya %.74.6) çok yüksek bulunmuştur.