Browsing by Author "Yurtkuran, Merih"

Now showing 1 - 20 of 58

Adesif kapsülit
(Uludağ Üniversitesi, 1983) Özcan, Orhan; Yurtkuran, Merih; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı.
Donuk omuz ya da periartrit olarak da bilinen adesif kapsülit sık karşılaşılan bir hastalıktır. Patogenezi konusunda çok az bilgi vardır. Başlangıç çoğu kez spontandır ancak travma, miyokart infarktüsü, hemipleji ve tüberkülozla birlikte olabilir. Sendrom, iş sığası kısıtlaması ve tedaviye direnç göstermesinden ötürü önemlidir.
Ağrılı omuz tedavisinde balneoterapinin yeri
(Uludağ Üniversitesi, 1992) Yurtkuran, Merih; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı.
42 ağrılı omuzlu hasta rastgele yöntemle iki gruba ayrıldı. I. gruptaki (n:21) hastalara balneoterapi uygulandı. Il. gruptaki (n:21) hastalara ultrason uygulaması yapıldı. Ağrı, basmakla duyarlılık, omuz eklemi hareket açıklığı çalışma parametreleri idi. İki haftalık tedavi bitiminde omuz eklem hareket açıklığında balneoterapi uygulanan hasta grubunda, ultrason uygulanan hasta grubundan istatistiksel anlamlı farklı bir düzelme görüldü. Ağrı ve basmakla duyarlılık parametreleri ise her iki grupta da düzelmişti.
Ankilozan spondilitis ile paratiroid ilişkileri
(Bursa Üniversitesi, 1980) Özcan, Orhan; Yurtkuran, Mustafa; Yurtkuran, Merih; Küçükoğlu, Selçuk; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fizik Tedavi Rehabilitasyon ve Hidroklimatoloji Anabilim Dalı.
Ankilozan Spondilitisli 26 hastada paratiroid fonksiyonları araştırıldı ve Ankilozan Spondilitis ile Primer Hiperparatiroidizm arasındaki ilişkiler tartışıldı.
Ankilozan spondilitisin tedavisinde balneoterapinin etkisi
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Ender, Üzeyir; Yurtkuran, Merih; Çerçel, Nuran; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı.
28 Ankilozan Spondilitli hastada balneoterapinin etkisi incelendi. Grup I (n= 17) günlük kükürtlü su ile tedavi gördü. Grup II (n= 11) günlük sıcak su banyosu ile tedavi edildi. Tüm hastalar tedavilerinin bitiminde egzersiz uygulamalarını sürdürdüler. Ağrı, tutukluk, kafa (occiput)- duvar aralığı, çene manibrium aralığı, schober, göğüs ekspansiyonu değerlendirme ölçütleri idi. Ölçümler tedavi biçimini bilmeyen bir araştırmacı tarafından yapıldı. I. grup hastalarda üç haftalık tedavi bitiminde istatistiksel anlamlı bir düzelme görüldü.
Ankilozan spondilitte balneoterapi ile ısıtılmış çeşme suyu tedavisinin karşılaştırılması
(Uludağ Üniversitesi, 2010-01-29) Şen, Ufuk; Alp, Alev; Kurtoğlu, Zübeyde; Yurtkuran, Merih; Ercan, İlker; Uludağ Üniversitesi/Atatürk Rehabilitasyon Uygulama ve Araştırma Merkezi.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Biyoistatistik Anabilim Dalı.
Çalışmanın amacı, balneoterapinin klinik etkinliğini araştırmaktır. 48 Ankilozan Spondilitli (AS) hasta, Modifiye New York tanı kriterlerine göre belirlendi ve egzersizle kombine Balneoterapi (Grup I) ve ısıtılmış çeşme suyu tedavisi (Grup II) olmak üzere (her biri n=24) 2 gruba randomize edilmiştir. Değerlendirme parametreleri; Notthingham Sağlık Profili (NSP), Bath AS Fonksiyonel İndeks (BASFI), Bath AS Hastalık Aktivitesi İndeksi (BASDAI), Dougados Fonksiyonel İndeks (DFI), Hastanın genel değerlendirmesi (HGD), eritrosit sedimentasyon hızı, sabah tutukluğu, modifiye Schober testi (Sch), parmak ucu fibula mesafesi (PFM), göğüs ekspansiyon (GE), çene-manubrium mesafesi ve oksiput-duvar mesafesidir. Değerlendirmeler tedavi öncesi ve tedavi sonrası 3.ay olmak üzere 2 kez çift kör ve ITT prensibine göre yapılmıştır. 3.ayda BASDAI’de (p=0,002), BASFI’de (p=0,04); DFI’de (p=0,03); NSP Ağrıda (p=0,01); HGD’de (p=0,02); GE’de (p=0,00); Sch’de (p=0,04) ve PFM’de (p=0,03) Grup I lehine anlamlı düzelmeler gözlendi. BT’nin kısa süreli izlemde ağrı, hastalık aktivitesi, fonksiyonel kapasite, spinal flexibilite ve hastanın genel değerlendirmesinde etkili olduğu gösterilmiştir.
The association between DEXA and demographic parameters in patients with primary osteoporosis
(Springer London Ltd, 2007-08) Kanat, Elvan; Çakallı, Hüseyin; Alev, Alp; Yurtkuran, Merih; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı.
Balneotherapy and tap water therapy in the treatment of knee osteoarthritis
(Springer Heidelberg, 2006) Yurtkuran, Merih; Yurtkuran, Mustafa; Alp, Alev; Nasırcılar, Aşkın; Bingöl, Ümit; Altan, Lale; Sarpdere, Gülnazik; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı/Nefroloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Romatoloji Anabilim Dalı/Atatürk Rehabilitasyon Merkezi.; ABG-2019-2020; AAH-1652-2021
To investigate if spa water is superior to tap water (TW) in relieving the symptoms of pain, joint motion, life quality in knee osteoarthritis (KOA) patients. In this randomized placebo-controlled trial, 52 patients with KOA were followed in two groups. In group I (n = 27), patients were treated in the pool full of spa water at 37 degrees C for 20 min a day, 5 days a week, for a period of 2 weeks. In group II (n = 25), the same protocol was used but spa water was replaced by TW heated to 37 degrees C. Patients in both groups were given a home-based standardized exercise program. Evaluation parameters were pain (pVAS), tenderness score (TS), 50-ft walking duration, quadriceps muscle strength (QMS), active flexion degree (AFD), WOMAC OA index, and Nottingham Health Profile (NHP). The first evaluation was done after the informed consent was obtained. Second and third evaluations were done at the 2nd and 12th week. PVAS, 50-ft walking duration, AFD, TS, WOMAC, and NHP variables improved in group I. Same variables except QMS improved also in group II. Comparison of the groups just after treatment showed that only pVAS (P = 0.015), NHP pain score (P = 0.020), and TS (P = 0.002) differed significantly in favor of group I at the 2nd or 12th week. Both of the thermal treatment modalities were found to be effective in the management of the clinical symptoms and quality of life in KOA patients. However, pain and tenderness improved statistically better with balneotherapy. There were no significant differences between the groups for the other variables.
Behçet hastalığında paterji testi ve artrit
(Uludağ Üniversitesi, 1988) Özcan, Orhan; Palalı, Zeki; Yurtkuran, Merih; Arpacı, Ahmet; Üzümçeker, Nahide; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Deri Hastalıkları Anabilim Dalı.
54 Behçetli hasta klinik ve radyolojik olarak incelendi. Hastaların % 27.08 'inde artrit vardı. Paterji testi, hastaların % 96'sında pozitif idi. Artrit ve Paterji testi arasında bir ilişki kurulamadı.
Chondromatosis in subacromial bursae
(Journal of Rheumatol Publication, 2002-07) Bingöl, Ümit; Altan, Lale; Dinçşahin, Esra; Yurtkuran, Merih; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı.; 6507727900; 6603281363; 6507409705; 55408539300
Clinical investigation of methotrexate in the treatment of ankylosing spondylitis
(Taylor & Francis, 2001) Altan, Lale; Bingöl, Ümit; Karakoç, Yüksel; Yurtkuran, Merih; Yurtkuran, Mustafa; Aydıner, Saadet; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi.; AAH-1652-2021
Objectives: To investigate the efficacy and possible side effects of Methotrexate (MTX) treatment in patients with ankylosing spondylitis. Methods: A total of 51 patients with a diagnosis of AS according to NewYork criteria were randomly distributed into 2 groups. In Group I (n=25) only Naproxen (1000mg/day) and in Group II (n=26) oral MTX (7.5mg/week) combined with Naproxen were given for 12 months. The patients were evaluated at 3, 6, and 12 months after the start of the treatment according to a number of clinical parameters using objective and subjective variables. Data were analysed using ki-square and Mann-Whitney U tests. Results and conclusions: The comparison of the values using the percent changes and difference scores with respect to pretreatment values showed significant improvement in the "global evaluation of the physician" in Group II compared to Group I while no other parameter was found to be significantly different between the two groups. Those results have led us to conclude that a combination of MTX with Naproxen did not prove to be superior to Naproxen-alone treatment in terms of statistical significance. Further trials with MTX employing larger doses and different patient populations, mainly comprised of peripheral arthritis are necessary for delineation of the role of MTX in AS treatment
Cytokine gene polymorphisms in Behçet's disease and their association with clinical and laboratory findings
(Clinical & Exper Rheumatology, 2009) Özçimen, Ahmet Ata; Dilek, Kamil; Sancaoğlu, Hayriye; Saba, Davit; Yücel, Ali; Yurtkuran, Mustafa Abbas; Yurtkuran, Merih; Oral, Haluk Barbaros; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Nefroloji ve Romatoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Dermatoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Kalp Damar Cerrahisi Anabilim Dalı.; 0000-0003-0463-6818; K-7285-2012; 56005080200; 35485529800; 55987378200; 57225839918; 55408539300; 7003389525; 7004498001
The association of the cytokine gene polymorphisms with the development of Behcet's Disease (BD) was investigated in this study. DNA samples were obtained from a Turkish population of 97 unrelated patients with BD, and 12 7 unrelated health), control subjects. All genotyping (IL-6, IL10, IFN-gamma, TGF-beta 1 and TNF-alpha) experiments were performed using sequence-specific primers PCR. The frequency of TGF-beta 1 codon 25 GG genotype was found significantly lower in BD patients compared to healthy control subjects. The IL-10 -1082 GA genotype was more frequent whereas the AA genotype was less common in the BD group compared to the control group. The association between clinial findings and cytokine gene polymorphisms was further investigated in the patients with BD. The frequency of IFN-gamma AA genotype was lower in the patients with genital ulcer. Additionally, it was found that the frequency of IL-6 -174 GG genotype was lower in the patients with Pathergy positivity. These results suggest that TGF-beta 1 and IL-10 gene polymorphisms may affect host susceptibility to BD. Also, to confirm the biological significance of our results, further studies should be performed on other population groups and in large number of cases.
Development and evaluation of a new questionnaire for rating patient satisfaction in a balneotherapy and physical therapy outpatient clinic
(Ortadoğu Yayınları, 2009-08) Bingöl, Ümit; Altan, Lale; Ertürk, Mustafa; Yurtkuran, Merih; Uludağ Üniversitesi/Atatürk Rehabilitasyon Merkezi/Romatizmal Hastalıklar ve Hidroterapi Bölümü.; AAH-1652-2021; 6507727900; 6603281363; 57197299676; 55408539300
Objective: Patients who are the natural consumers of healthcare services play a critical part in the healthcare system because of their previous experiences in this field. Defining patient satisfaction is a very important factor to rate the health system and healthcare worker performance and to improve of quality. Up to date, many questionnaire models have been used for this purpose. This study was designed to create a questionnaire to rate the patient satisfaction level and to test the reliability and validity of the questionnaire. Material and Methods: A 7-item scale designed to measure the domains of patient satisfaction among patients was developed by the authors in preparation for this study and was field-tested on patients who were given physical therapy and/or balneotherapy for 2 weeks. The study was carried out between 2002 and 2003 for 12 months and after the therapy course was over. Descriptive statistics and estimates of reliability of measurements obtained with the instrument were computed. Reliability and validity were assessed. A total of 304 individuals completed the questionnaire. Results: Questionnaires were distributed to 250 female and 133 male (total 383) patients aged 16-83 years. 304 of 383 patients (%79.4) completed the 7 items of the scale, while 79 patients gave no answer. Reliability of the scale was identified by the Cronbach alpha coefficient. Analysis of the scale revealed that it was highly reliable (Cronbach alpha=0.9390) and structural type of validity was established as well. Conclusion: This scale was designed to rate the satisfaction of those patients who attended half day balneotherapy and/or physical therapy and the results proved that it was highly reliable and structurally valid.
Diz osteoartritinde balneoterapinin ağrı ve günlük yaşam aktivitesi üzerine etkisi
(Uludağ Üniversitesi, 2004) Sağırkaya, Zeynep; Yurtkuran, Merih; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı.
Bu çalışmanın amacı, diz osteoartritine bağlı olarak gelişen ağrı, tutukluk ve hareket kısıtlılığı gibi çeşitli semptomların giderilmesinin yanında, fonksiyonların iyileştirilmesi ve hayat kalitesi üzerine kükürtlü suyun etkinliğinin randomize, tek kör ve kontrollü bir çalışmayla incelenmesidir. Uludağ Üniversitesi Atatürk Rehabilitasyon Merkezi Kükürtlü Kaplıcaları (ARMKK) Polikliniğine Ağustos 2003 ve Ekim 2003 tarihleri arasında başvuran, yaşları 40-62 arasında değişen, bilateral Grade II veya III diz osteoartriti saptanan 51 hasta çalışmaya alındı. Primer diz OA tanısı konan 51 hasta rasgele iki gruba ayrılarak tedavi (kükürtlü su) grubu (n=25) ve kontrol grubu (n=26) olarak paylaştırıldı. Hastalar tedavi öncesinde, sonrasında (14. gün) ve tedavi başlangıcından 45 gün sonra olmak üzere toplam 3 kez değerlendirildiler. Tüm hastalara Womac Osteoartrit indeksi ve yaşam kalitesi ölçeği Nottingham Sağlık Profili (NSP) dolduruldu. Ağrı Vizüel Analog Skala (VAS) ile değerlendirildi. Bunun yanında 25 m yürüme süresi, eklem hareket açıklığı, diz çevre ölçümü, eklem duyarlılık ölçümü, kuadriseps kas gücü, hekimin ve hastanın global değerlendirmeleri yapıldı. Tedaviden hemen sonra yapılan gruplar arası karşılaştırmada, tedavi grubu lehine sadece NSP ağrı puanı ve pasif fleksiyon derecesi değerlerinde anlamlı fark bulundu. Tedaviden 1 ay sonra yapılan değerlendirmede ise, merdiven inip çıkarken ağrı puanı, gün içinde tutukluk puanı, toplam fiziksel işlev puanı, WOMAC, NSP ağrı puanı, NSP fiziksel aktivite puanı, aktif fleksiyon derecesi, pasif fleksiyon derecesi, ekstansiyon derecesi ve kuadriseps kas gücü değerlerinde tedavi grubu lehine anlamlı farklar saptandı. Sonuç olarak diz OA'ine bağlı olarak gelişen ağrı, tutukluk, hareket kısıtlığı gibi çeşitli semptomların giderilmesi, fonksiyonların düzeltilmesi ve hayat kalitesinin iyileştirilmesinde, kükürtlü su ile yapılan tedavinin sadece çeşme suyu ile yapılan tedaviye uzun dönemde üstün olduğu sonucuna varıldı.
Diz osteoartritinde burst tipi TENS tedavisinin etkinliği
(Uludağ Üniversitesi, 2011) Bulunmaz, İlhami; Yurtkuran, Merih; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı.
Bu çalışmada diz OA'li hastalarda burst tipi TENS tedavisinin ağrı, fonksiyonel performans ve yaşam kalitesi gibi klinik parametrelere olan etkisini ve plaseboya üstün olup olmadığını göstermeyi amaçladık.Yaşları 46-72 arasında değişen 50 hasta çalışmaya alındı. Hastalar iki gruba randomize edildi (Grup 1; burst tipi TENS+ev egzersiz programı, Grup 2; plasebo TENS+ev egzersiz programı). TENS tedavisi günde 15 dakika, haftada 5 gün 2 hafta süreyle uygulandı. Hastalar ev egzersiz programını 2 hafta süreyle günde 2 defa gerçekleştirdi. Tedavilerin etkinliği 2. hafta ve3. ayda değerlendirildi. Sonuçlar tedavi öncesi karşılaştırıldı. Ağrı değerlendirmesi için Vizüel Analog Skala (VAS), fonksiyonların değerlendirilmesi için WOMAC ve yaşam kalitesinin değerlendirilmesi için SF?36 kullanıldı.Her iki tedavi yöntemi diz osteoartritli hastalarda etkili bulundu. Bununla birlikte, fark skorları ve yüzde değişimleri açısından gruplar arasında yapılan karşılaştırmada, tedavi sonrası 2. haftada WOMAC A (p=0.035) değerinde grup 1 lehine, SF-36 sosyal fonksiyon (p=0.038) değerinde grup 2 lehine anlamlı farklılık saptandı. 3 ay değerlendirmede gruplar arası anlamlı fark saptanmadı.Sonuç olarak diz osteoartritli hastalarda burst tipi TENS uygulaması ile ağrı, fonksiyonel performans ve yaşama kalitesinde düzelmeler saptanmasına rağmen plaseboya üstünlüğü gösterilemedi.
Diz osteoartritinde düşük doz ultrason tedavisinin etkinliği
(Uludağ Üniversitesi, 2013) Mert, Muharrem; Yurtkuran, Merih; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı.
Diz osteoartriti (OA) kıkırdak dejenerasyonu ile giden, yaşam kalitesini olumsuz etkileyen ve ileri yaşlarda sık görülen önemli bir sağlık sorunudur. Düşük doz kesikli ultrason (US) tedavisi gibi kıkırdak rejenerasyonunu uyaran tedavilerin OA ilerlemesini yavaşlatarak diz OA kliniğine olumlu katkıda bulunduğu gösterilmiştir. Bu çalışmada düşük doz kesikli US tedavisinin klinik etkinliği ve plaseboya olan üstünlüğünün gösterilmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya yaşları 42-77 yaş arasında olan 45 hasta alındı. Hastalar iki gruba randomize edildi (Grup 1; 0,8 Watt/cm² %20 oranlı kesikli US + egzersiz, Grup 2; plasebo US + egzersiz). US tedavisi her iki dize günde 5?er dakika olmak üzere toplam 10 dakika, haftada 5 gün iki hafta süreyle toplam 10 seans uygulandı. Ek olarak her iki gruba diz eklem hareket açıklığı ve izometrik egzersizleri içeren egzersiz programı verildi. Hastalar tedavi öncesi, tedavi sonrası, ve tedaviden sonra 3. ayda olmak üzere VAS (Vizüel Analog Skala), WOMAC (West Ontario and McMaster Üniversitesi) OA indeksi ve genel sağlık ölçütü SF-36 (Short Form-36) değerlendirme ölçekleri ile değerlendirildiler. Çalışmamız sonucunda hem tedavi hem de kontrol grubunda başlangıca göre VAS ve WOMAC OA indeksi bileşenlerinde anlamlı düzelmeler elde edildi. SF-36 ölçeğinde ise sadece tedavi grubunda başlangıca göre anlamlı düzelmeler elde edildi. Plasebo ile karşılaştırıldığında sadece 3. ay kontrollerde tedavi grubu lehine SF-36 ölçeğinin sosyal fonksiyon (p=0,026) ve emosyonel rol (p=0,026) alt ölçeklerinde anlamlı farklılık bulundu. Çalışma süresince hastalarda uygulanan ultrason tedavisine bağlı lokal ya da sistemik herhangi bir yan etki gözlemlenmedi.
Diz osteoartritinde iki farklı molekül ağırlıklı hyaluronik asit preparatı ve metil prednisolon asetat preparatının etki ve yan etkilerinin klinik olarak karşılaştırılması
(Uludağ Üniversitesi, 2010) Bingöl, Ümit; Yurtkuran, Merih; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı/Romatoloji Bilim Dalı.
Literatürde farklı molekül ağırlığına sahip hyaluronan preparatlarının birbiriyle, plaseboyla veya fizik tedavi modaliteleriyle değerlendirildikleri az sayıda çalışma vardır. Ancak farklı iki molekül ağırlığına sahip hyaluronan preparatı ile bir kortikosteroid preparatının etkinlikleri ve yan etkilerini değerlendiren bir çalışma yoktur. Biz bu çalışma ile diz osteoartritinde iki farklı molekül ağırlıklı hyaluronan preparatı ve metil prednisolon asetat preparatının etki ve yan etkilerini klinik olarak karşılaştırmayı amaçladık.Çalışmaya UÜ-SK Atatürk Rehabilitasyon Uygulama ve Araştırma Merkezi Kükürtlü Kaplıcaları polikliniğine başvurarak American College of Rheumatology (ACR) kriterlerine göre diz OA'i tanısı alan 69 hasta katıldı. Hastalar rastgele yöntemle üç gruba randomize edildiler. Grup I(n= 22) metilprednizolon Asetat (40 mg/ml), Grup II(n=24) hyaluronan preparatı( MA 500-730 kDA, Grup III(n=23) hyaluronan preparatı( MA 1 milyon kDa'dan büyük). Her üç grubada birer hafta ara ile üç kez intraartiküler enjeksiyon uygulandı. Çalışma prospektif ve tek kör olarak yürütüldü. Hastalar başlangıçta ve 6. ayda radyolojik evre, fonksiyonel evre, doktor ve hasta tatmini parametreleri ile, tedavi öncesi, tedavi sonrası, 2. ay ve 6. ayda günlük asetaminofen kullanımı, doktorun ve hastanın global osteoartrit değerlendirmesi, SF-36, Lequesne algofonksiyonel indeks ve Womac osteoartrit indeksi ile, ağrı ise her enjeksiyondan sonra, 2. ve 6. aylarda değerlendirildi. Enjeksiyonlardan sonra effüzyon varlığı, lokal ve sistemik yan etkiler kaydedildiTedavi öncesinde gruplar arasında fonksiyonel evre dışında farklılık yoktu. Grup içi karşılaştırmalarda radyolojik evre ve fonksyonel evre dışında SF36'nın bazı alt bölümlerinde ve diğer parametrelerde 6. aya kadar uzayan anlamlı düzelmeler saptandı. Gruplar arası karşılaştırmalarda ise hastanın ve doktorun tedavi öncesine göre 2. aydaki global osteoartrit değerlendirmesinde (p<0,05), SF 36 sosyal fonksiyonda tedavi sonrasında ((p<0,05) anlamlı farklılıklar saptanırken, diğer parametrelerin hiç birinde anlamlı farklılık saptanmadı. İkili karşılaştırmalarda görece olarak daha yüksek molekül ağırlığına sahip hyaluronan preparatının kullanıldığı grupta düşük molekül ağırlıklı hyaluronan grubuna ve metil prednizolon asetat grubuna göre doktor ve hasta tatmini ile SF 36 sosyal fonksiyondaki düzelme anlamlı olarak daha düşük düzeydeydi. Geçici lokal yan etkiler dışında ciddi sistemik yan etki saptanmadı.
Diz osteoartritinin alternatif tedavisi: Transkutaneal elektriksel sinir stimülasyonu (TENS) - elektroakupunktur (EAP) veya buz masajı
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Kocagil, Tuncer; Yurtkuran, Merih; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı.
Çalışmanın amacı TENS, EAP ve buz masajı, plasebo tedaviye karşı üstünlüğünü karşılaştırmaktır. 95 diz osteoartritli hasta bu modalitelerle tedavi edildi. Tedavi parametreleri ağrı (istirahat, yük binme ile, yürüme ile, merdiven çıkarken, sandalyeye otururken olan ağrı) istirahat tutukluğu, quadriceps kas gücü, 50 adım yürüme zamanı, aktif diz flexion idi. Çalışmanın sonucunda üç yöntemin de OA de yalnız ağrı semptomunda değil diğer objektif parametrelerde (quadriceps kas gücü, 50 adım yürüme zamanı, aktif flexion derecesi) kısa sürede düzelme yaptığı görüldü. Ayrıca TENS, EAP ve buz masajı tedavisinin placebo tedavisine göre üstün olduğu sonucuna varıldı.
Diz osteoartritinin tedavisinde lokal anestezik enjeksiyonun etkisi
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Ender, Hüseyin; Kocagil, Tuncer; Yurtkuran, Merih; Top, Ferhat; Karakaya, M. K.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Bilim Dalı.
39 diz osteoartriti (OA) hasta rastgele seçilerek iki gruba ayrıldı. I. gruba (n = 19) diz ekleminin en duyarlı yöresine lokal anestezik enjeksiyonu yapıldı. II. gruptaki (n = 20) hastalara diz enjeksiyonuna ek olarak quadriceps izometrik egzersiz uygulaması gösterildi. Ağrı, basmakla duyarlılık ve eklem hareket açıklığı tedavi parametreleri olarak seçildi. Tedaviden önce ve 15 gün tedaviden sonra hastalar değerlendirildiler. Her iki grup hasta da tedavi bitiminde tüm parametrelerde istatistiksel anlamlı olarak düzelmişlerdi. Tedavi sonuçlan birbiri ile kıyaslandığında istatistiksel anlamlı bir farklılık görülmedi.
Effect of pilates training on people with ankylosing spondylitis
(Springer Heidelberg, 2012-07) Altan, Lale; Korkmaz, Nimet; Dizdar, Meltem; Yurtkuran, Merih; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Eğitim Fakültesi/Beden Eğitimi ve Spor Bölümü.; AAH-1652-2021; 6603281363; 57212906943; 56627082600; 55408539300
The objective of this study was to investigate the effects of Pilates on pain, functional status, and quality of life in patients with ankylosing spondylitis. The study was performed as a randomized, prospective, controlled, and single-blind trial. Fifty-five participants (30 men, 25 women) who were under a regular follow-up protocol in our Rheumatology Clinic with the diagnosis of AS according to the modified New York criteria were included in the study. The participants were randomly assigned into two groups: in group I, Pilates exercise program of 1 h was given by a certified trainer to 30 participants 3 times a week for 12 weeks, and in group II, designed as the control group, 25 participants continued previous standard treatment programs. In groups, pre-(week 0) and post treatment (week 12 and week 24) evaluation was performed by one of the authors who was blind to the group allocation. Primary outcome measure was functional capacity. Evaluation was done using the Bath Ankylosing Spondylitis Functional Index (BASFI). Exploratory outcome measures were Bath Ankylosing Spondylitis Disease Activity Index (BASDAI), Bath Ankylosing Spondylitis Metrology Index (BASMI), Chest expansion, and ankylosing spondylitis quality of life (ASQOL) questionnaire. In group I, BASFI showed significant improvement at week 12 (P = 0.031) and week 24 (P = 0.007). In group II, this parameter was not found to have significantly changed at week 12 and week 24. Comparison of the groups showed significantly superior results for group I at week 24 (P = 0.023). We suggest Pilates exercises as an effective and safe method to improve physical capacity in AS patients. Our study is the first clinical study designed to investigate the role of Pilates method in AS treatment. We believe that further research with more participants and longer follow-up periods could help assess the therapeutic value of this popular physical exercise method in AS.
Effects of Tai Chi exercise on functional and life quality assessments in senile osteoporosis
(Ortadoğu Press Publication, 2009-06) Alp, Alev; Cansever, Şakir; Görgeç, Neziha; Yurtkuran, Merih; Topsaç, Tuncer; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Eğitim Fakültesi/Beden Eğitimi Bölümü.; ABG-2019-2020; 56256023200; 35110416500; 34869803700; 55408539300; 34870998200
Objectives: To investigate and describe the effects of Tai Chi exercise program on functional ability and life quality assessments for subjects with senile osteoporosis. Material and Methods: A randomized controlled study was carried out to assess the therapeutic efficacy, of Tai Chi exercises. Forty-four sedentary women (mean age 70.2) with bone mineral density T scores <= -2.5 and less were randomized into 2 groups (Tai Chi group; n= 22 and control group; n= 22) and were enrolled in a 6-months training study. According to the Tai Chi exercise regimen, the hourlong practice icluded a brief warm-up and stretching, a complete long-form Tai Chi for 40 minutes and cool down/relaxation. The control group was instructed not to change their life style for the duration. Patients in both groups were given home-based active range of motion exercises. The groups were evaluated by Nottingham Health Profile (NHP), Short Form Health Survey (SF-36), sensitized Romberg test (SRT), and time sit to stand (TSS). Results: Comparisons of the two groups revealed that the improvement in NHP physical activity score (p= 0.04), NHP tenderness score (p= 0.004), NHP total score (p= 0.02), SF-36 physical function (p= 0.04), SF-36 physical role limitations (p 0.01), SF-36 pain (p= 0.03), SRT eyes open (p= 0.007), SRT eyes closed (p= 0.001) and TSS (p 0.002) were significantly higher in the Tai Chi group than in the control group at the end of 6 months. Conclusion: Tai Chi training is effective in senile osteoporotic subjects to promote functional ability and life quality.