1991 Cilt 3 Sayı 3

Permanent URI for this collectionhttps://hdl.handle.net/11452/13537

Browse

Now showing 1 - 20 of 28

Hadislerde mana rivayetinin sonuçları
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Başaran, Selman; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi/Hadis Bölümü.
Bu makale bir öncekiyle birlikte değerlendirilmelidir. Hadislerin lafız ve mana yönüyle rivayet edilmesinin doğuracağı olumlu ya da olumsuz sonuçlar o zaman daha iyi anlaşılacaktır.
Hadislerin ışığında sahabe isimleri
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Başaran, Selman; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi.
İsîm, insanları tanımaya yarayan ve birbirinden ayıran bir semboldür. İslam Peygamberi insanların önce inanç ve düşüncelerini düzeltmeye çalışmış, sonra da isimlerini güzelleştirmelerini tavsiye etmiştir. Bu istikamette de bazı Sahâbîlerin uygun olmayan isimlerini kendisi değiştirmiş, bazı çocuklara da güzel isimler vermiştir. Ama Sahâbîlerin çoğu Islamdan önce aldıkları isimleri kullanmaya devam etmiş, Hz. Peygamber de bunlara ses çıkarmamıştır. Toplum tarafından yadırganmayan isimlerin anlam ve kelime yapısına bakılmamış, bu isimlerden bir çoğu nesilden nesile aynen intikal ederek günümüze kadar ulaşmıştır. Lakap, künye ve nisbet de Ashab arasında çok yaygın olarak kullanılmış, bir çok Sahâbî ismiyle değil, künyesiyle meşhur olmuştur.
Bursa tekkelerinde şeyhlik yapan mutasavvıflar -ı-
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Kara, Mustafa; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi/Tasavvuf Tarihi Bölümü.
Tasavvuf Tarihi açısından önemli bir yere sahip olan Bursa’nın tekkeleri ile ilgili çalışmalar da bu bölgenin dinî hayatı bakımından önemlidir. Burada şimdilik, tekkelerde görev yapan şeyhlerin bir dökümü verilmeye çalışılacaktır.
Ölüm ve ölüm ötesi psikolojisi
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Hökelekli, Hayati; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi/Din Psikolojisi Bölümü.
Ölüm, hayatın ayrılmaz bir parçasıdır. Her devirde insanlar ölümün anlamı nı düşünmüşler, onunla ilgili değişik tutumlar geliştirmişlerdir. Ölümün insan için anlamı, gelişim çağlarına göre farklılaşan tepkiler, ölüm korkusu, çağdaş insanın ölüm karşısındaki başlıca tutumları ve ölümsüzlük arzusunun değişik tezahürleri bu incelemenin muhtevasını oluşturmaktadır.
Ebû Amr ed-Dânî ve eserleri
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Çetin, Abdurrahman; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi/Tefsir ve Hadis Bölümü.
Bundan önceki makalemizde de kaydettiğimiz gibi Ebû Amr ed-Dânî (371-444/981-1053), küçük yaşlarda ilme başlamış; Kurtuba, İstice, Beccâne, Sarakosta ve Übbede.. gibi beldelerde birçok üstaddan ilim almış ve onlardan nakillerde bulunmuştur. Daha sonra o, İlmî yolculuklar yaparak Kayravan, Kahire, Fustat, Mekke ve Medine’yi dolaşmış ve buralarda çeşitli ilimleri tahsil etmiştir. Onun ilim tahsilinde daima yazmayı ve yazdıklarını hâfızasına nakşetmeyi şiar edindiği anlaşılmaktadır. Nitekim onun: "Gördüğüm her şeyi yazdım, her yazdığım şeyi ezberledim", sözü meşhur olmuştur. Demek ki O, ilmi hem yazmak ve hem de ezberlemek suretiyle iki yönlü ve sağlam bir şekilde tesbit et miştir. "Ezberlediğim hiçbir şeyi de unutmadım", sözüyle de, öğrendiklerini daima canlı tutmaya çalıştığını ifade etmek istemiştir.
Bir dîn felsefesi mümkün müdür?
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Dumery, Henri; Özcan, Zeki; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi.
Din felsefesi ve bilim felsefesi deyimleri, ilki Hegel, ikincisi Comte ve o Ampere tarafından aşağı yukarı aynı tarihlerde ortaya atıldı. Fakat her ikisi de aynı derecede yaygınlaşmadı. Bilim felsefesi deyimi, haklı olarak daha çabuk kabûl gördü. Çünkü onun taşıdığı anlam daha belirgindir. Ufuk ve vokabüler belirsizliklerine rağmen bilim felsefesi, filozoflar arasında yaşama hakkını elde etti ve günümüzde, bazı mantık kitaplarının, büyük bölümünü işgal edeek derecede önem kazandı. Din felsefesi deyimi, bir ölçüde başarılı olduktan sonra şansızlığa uğradı. Bugün ona, ancak sınırlı bir kredi tanınmaktadır. Bu deyim, müphemlik arzetmekte ve üzerine tereddüdün gölgesi düşmektedir. Hegel’in ona verdiği anlam tümüyle beğenilmedi. Çünkü bu anlam, bir sistemin ayrılmaz parçasıydı. Din fel sefesinin, ruhun gelişmesinde oynadığı rol ve kazandığı ifadeye göre dinî feno men üzerine bir düşünmeyi belirtebilmesi için, bu gelişmenin kanununu tanıya bileceğimiz hayaline kapılmak ve Hegel olmak gerekecektir. Hegel bir din felsefesinden çok bir din "tarihi felsefesi" yaptı. Fakat formüllerin yer değiştirmesi konuyu daha çok aydınlatmaz; güçlüğü çözemez, arttırır.
Din ve bilgi
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Deman, Th; Özcan, Zeki; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi.
Din, meşhur paskalcı antitezin ifadesiyle, filozofların ve bilginlerin Tanrı’sının değil de, İbrahim İshak ve Yakub’un Tanrı’sının buyruğudur. İnsan, derhal bu düşünceyi kabul etme temayülündedir. Felsefi bilgi insan ruhunda reaksiyon uyandırmaz. Buna sebep, felsefi bilginin, insanı zorunlu olarak Tanrı’yı inkâr etmek zorunda bırakacağı veya insanla Tanrı’yı karşı karşıya getireceği düşüncesi değildir. Tersine, doğru yönlendirilmiş felsefi bilgi, "ilk sebep"in varlığına kadar yükselebilir, Tanrı’nın hem sıfatlarını, hem de İlâhî varlığa yaraşan "dışarıya doğru" (ad extra) fiilleri açıkça dile getirir. Fakat bu bilgiyi geçerli kabûl edecek, zekâyı da, kendini teşkil eden doğrulamaların bir ürünü şeklinde düşünecek olur sak, böyle bir durumda ortaya çıkan şey din olmadığı gibi, o ruhta da barınamaz. En azından dinin yayılmak ve gelişmek için takip ettiği yol bu değildir. Dinî duygu ve fonksiyonunu geliştirmek için kim filozof olmayı düşünür? Dini, saf akılsınırlarına hapsetme iddiasının da teizmin de yanlışlığı buradadır. Aklî ibadetle yetinmesini istediğimiz kişi, bununla tatmin olmaz. Din fenomeninin dikkatli bir incelemesi, Aydınlanma Çağını karakterize eden o teşebbüslere benzer bir teşebbüse ümit bırakmaz.
Öğrencilerin "tercih gerekçeleri" bakımından öğretmen yetiştiren yükseköğretim kurumları arasında ilahiyat fakültelerinin yeri I. (Tespitler)
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Öcal, Mustafa; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi.
Bu makale, daha önce hazırladığımız ve Fakültemiz Dergisinin 2. sayısında yayımlanan; "Öğrencilerin Tercihleri Bakımından; Öğretmen Yetiştiren Yükseköğre tim Kurumları Arasında İlahiyat Fakültelerinin Yeri" adlı makalemizin devamını teliğindedir. Önceki makalemizde, İlahiyat Fakültesi ile öğretmen yetiştiren diğer yükseköğretim kurumlarına yönelen gençlerin tercih sıralan ve puanlan itibariyle karşılaştınlmalan yapılmıştı. Bu makalede ise; İlahiyat Fakültelerini tercih eden gençlerle öğretmen yetiştiren diğer fakülteleri ve yüksekokulları tercih eden gençlerin "tercih gerekçeleri" kendilerine uygulanan anketle tespit edilerek, karşılaştırmalar yapılmağa çalışılmıştır.
İslam hukuku kaynaklarına göre, pedagojik açıdan çocuk eğitiminde dayak cezasına getirilen sınırlamalar
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Ay, Mehmet Emin; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi.
Gerek Batı, gerekse İslam Eğitim Sisteminde disiplini sağlamak ve eğitim-öğretimin devamı için ceza yöntemlerinden biri olan dayağa zaman zaman başvurulduğu bilinmektedir. İslam’da sorumluluk (mükellefiyet) büluğ (ergenlik) dönemiyle başladığı için büluğ öncesi yaşlan ilgilendiren hukukî konular için ayn çalışmalar yapılmıştır. Çocuk Hukuku ile ilgili bu müstakil çalışmalar, aynı zamanda İslam Eğitim Sistemine de kaynaklık etmişlerdir. Böylece çocuklar ve eğitimle riyle ilgili konular hukukî temelleri olan esaslar hüviyetine kavuşmuş, gerektiğinde görevini kötüye kullanan sorumlularâ çeşitli cezalar verilebilmiştir.
İslamda inanç hürriyeti, beşeri irade ve kalbin mühürlenmesi
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Çelik, İbrahim; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi/Tefsir Bölümü.
Yüce Allah insanoğlunu hak dine davet etmek için zaman zaman peygam berler göndermiş, bu konuda zor kullanmadan ve kullandırmadan onlan iradeleri ile başbaşa bırakmıştır. Bu davete muhatap olan insanoğlunu, sınırlı olan kabi liyetleri oranında müsbet veya menfi mânadaki tercihlerinden ve yaptıklarından so nunla tutmuştur. Eğer insanoğluna kendi çapında bir seçme ve seçebilme yeteneği verilmese idi, diğer bir ifade ile; insan Yüce Allah ’ın kendisine gösterdiği yolda mec buren yürümek üzere yaratılmış olsaydı, o zaman onlan doğnı yola çağırmak için peygamber göndermesine gerek kalmazdı. Çünkü Yüce Allah’ın mecbur ettiği konularda kimse O ’na karşı gelemezdi. Şu halde insanoğlu, sorumlu tutulduğu dar bir çerçeve içinde bile kalsa, hür bir irade ile yaratılmıştır.
Bursa tekkelerinde şeyhlik yapan mutasavvıflar -ıı-
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Kara, Mustafa; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi/Tasavvuf Tarihi Bölümü.
Tasavvuf Tarihi açısından önemli bir yere sahip olan Bursa'nın tekkeleri ile ilgili çalışmalar da bu bölgenin dinî hayatı bakımından önemlidir. Burada şimdilik, tekkelerde görev yapan şeyhlerin bir dökümü verilmeye çalışılacaktır.
Dinin psikolojik temelleri
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Thouless, R. H.; Kula, M. Naci; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi/Din Psikolojisi Bölümü.
Dinin psikolojik incelemesinin başlangıcında insan şu soru ile başlayan yanlış bir yol takip edebilir: "Dinin psikolojik temeli nedir?" Verilecek cevaplardan biri, kişinin dininin onun cinsiyetinde veya dost olmayan çevredeki yardımsız kalışında temellendiği ve kişinin dinî inanç ve davranışlarının bu ilkel ihtiyaçların biçim değiştirmiş ifadeleri olarak düşünebileceğidir. Başka yazarlar, dinin temelini, insanın tabiat ile birliği konusunda bir coşkuyla arasıra şuuruna varması veya etrafındaki insanların problemleri ya da kendisinin ahlâkî çatışmaları hakkında sözlü düşünme yöntemi olarak tarif etmişlerdir. Bunların her biri, insanların dinlerinin tek kaynağı ve menşei olarak ileri sürülebilir. Bu tür düşünüş tarzı, şimdi kırk sene öncesinden daha az yaygındır. Sanırım, bu düşünüş, dinin psikolojik olarak anlaşılmasına giden yolda bir tuzaktır. Bu faktörlerin herhangi biri veya hepsi dinin oluşumunda rol oynayabilirler. Tuzak, bunların sadece birinin yegâne faktör olduğunu söyleme eğiliminde yatmaktadır.
Kur’ân-ı Kerim’e göre Hz. Meryem ve İsa (a.s)
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Güç, Ahmet; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi.
Kur’an-ı Kerim’de Hz. Meryem ve Hz. İsa’nın şahsiyetleri bize, saf tevhîd inancı çerçevesinde takdim edilir. Her ne kadar onların doğumları yaşayışlar birta kım harikuladelikler arzetmekteyse de bu hiçbir zaman, onların İlâhî cevher taşıdık ları anlamına gelmez, diğer deyişle onlara ilâhlık isnad edilemez. Özellikle Hz. İsa’nın gerek vahiy almadan, gerekse vahiy aldıktan sonra sahibolduğu olağanüstü lükler, şu veya bu peygamberinkinden mahiyet olarak farklıysa da temelde beşerî bir alan içinde cereyan etmektedir. Dolayısıyla onların bir peygamberlik işaretinden başka anlamı yoktur. Mesih, bunu bizzat kendisi açıkça ilân etmiştir. Aksine, yani İsa’nın Tanrılığına inanmak hem irrasyonel hem de tevhidin kabul edilemez bir de jenerasyonudur.
İbn Bâcce’nin eserleri
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Aydınlı, Yaşar; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi.
Bu yazııım temel amacı, İbn Bâcce’ye ait yirmi dört risaleden oluşan kayıp Berlin Yazması (Ahlwardt, 5060)'nın yeniden ortaya çıkmış olduğunu duyurmak ve bu münasebetle, çok genel bir yaklaşımla da olsa, İbn Bâcce’nin çerlerini Türk okuyucusuna tanıtmaktır.
Hadislerin lafız ve mana olarak rivayeti meselesi
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Başaran, Selman; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi/Hadis Bölümü.
Hz. Peygamberin (S) söylediği sözlerin aynen ezberlenip nakledilmesi anlamında lafız rivayeti, bu hadislerin değişik lafızlarla rivayet edilmesi anlamında ise mana rivayeti terimleri kullanılmıştır. Hadiste asıl olan lafız rivayetidir. Bununla birlikte, lafızları aynen aktarmak mümkün olmadığı zamanlarda mana rivayetine bazı şartlarla cevaz verilmiştir. Hem lafız rivayetini şart koşanlann hem de mana rivayetini meşrû sayanların dayandıkları birtakım deliller bulunmaktadır. Bu deliller dikkate alındığında her iki anlayışın da haklı yönleri bulunduğu görülecektir. Mana rivayetine cevaz verenler bile, kitaplara yazıldıktan sonra hadislerin lafzan rivayet edilmesini şart koşmuşlardır. Böylece mana rivayeti en çok bir-birbuçuk asır için sözkonusu edilmiş olmaktadır. Buna rağmen H. II. asrın ortalarından sonra hâlâ mana rivayetini caiz görmek Hz. Peygamberin ifadelerini tamamen değiştirmeğe göz yummak anlamına gelir. Hadislerin lafızları Kur’ân âyetleri gibi mûciz değildir. Bu bakımdan değiştirilmesi mümkündür. Nitekim uydurma hadisler böyle ortaya çıkmıştır. Ayrıca hadislerin başka dillere tercüme edilmesi de manari vayeti esasına dayanmaktadır. Ama, "nasıl olsa mana rivayeti caiz görülmüştür" diyerek şu âyetin, bu hadisin muhtevasına uygundur, iddiasıyla Hz. Peygamber’e ait olmayan lafızları O ’na izafe edivermek kesinlikle tasvip edilemez ve bu düşünceyle ortaya çıkarılan hadislerin uydurma sayılmasına mani olamaz.
Mustafa Sadık Er’Rafi’î ’nin Arap Edebiyat Tarihi adlı eserinin tetkiki
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Ayyıldız, Erol; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi/Arap Dili ve Edebiyatı Bölümü.
Mustafa Sadık er-Râfi’î tarafından kaleme alınan üç cildlik "Arap Edebiyat Tarihi” alanının ilk eserlerindendir. Burada aynı konuda yazılmış olan diğer kitaplardan farklı bir yöntem takib edilmiştir. Eser, Cahiliyye döneminden itibaren muayyen edebî devirleri kronolojik sıraya göre incelemekten ziyade, Arap dilinin sarf nahiv, belagat v.b. bölümlerine ait konular hakkında çeşitli bilgiler vermektedir. Kur’an’ın i’cazı ve Rasulullah’ın belâgatine tahsis edilen ikinci cildi, birincinin devamı olmakla beraber, aynı zamanda müstakil bir çalışına mahiyetindedir ve bu özelliği dolayısı ile ayrı olarak da basılmıştır.
Rafi’î’nin İ’cazu’l-Kuranı ve Arap Edebiyatı Tarihi’nin son cildinin tetkiki
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Ayyıldız, Erol; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi/Arap Dili ve Edebiyatı Bölümü.
Bu makale bundan öncekinin devamı mahiyetindedir. Burada er-Rafi’î’nin adı geçen eserinin ikinci cildinin son bölümü ile üçüncü cildi İncelenmekte ve tahlil edilmekte ve sonuç bölümünde eserin bütününe ait bir değerlendire yapılmaktadır.
İslâm toplumu ve toplum hayatında câmi’nin yeri
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Hak, Müşhirul; Güç, Ahmet; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi.
Kur’ân’ın yalnız bir Allah’a itaata ve Peygamber Hz. Muhammed’in otoritesi önünde teslim olmaya daveti, Arapların yaşamış olduğu geçmişten tam bir kopma demekti. Bu davet, onların sadece dinî inanç ve uygulamalarını altüst etmekle kalmayıp aynı zamanda "toplum" kavramına yeni bir yön ve anlam da verdi. Bir toplum halinde yaşama şuuruna sahip olan Araplar, daha çok hususi bir toplum görünümünde idiler. Genellikle kendi edebiyatları vasıtasıyla tanıdığımız tarihleri, evrensel bir Tanrı’ya ibadet etmeme noktasında birleşmiş olmalarına rağmen, kendi dışındaki insanları cemaatlerine çekebilecek hayatî "bağ'î hâlâ ele geçiremediklerini anlatmaktadır. Onların durumunda, birleştirici "bağ", sadece bir kabileye mensup olmaktı. Şöyle ki: Din, kesinlikle birleştirici bir unsur (bağ) değildi. Doğru ve yanlış, herhangi bir dinî kural esas alınarak değil de, ancak belli bir kabileye üye olma esasına göre belirlenirdi.
Sartre’da varlık ve kaynağı problemi
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Özcan, Zeki; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi/Din Felsefesi ve Mantık Bölümü.
Tasvirci ontolojisini, Husserlci fenomenoloji üzerine kurmak isteyen Egzis tansiyalist Fransız filozofu Sartre, bütün gerçekliğin, duyulur nesnelerle, algılayan bilinçten ibaret olduğunu ileri sürer. Algılanabilir nesneler, bize, özlerini teşkil etme mize yarayan fenomenlerin içnide görünür. Oysa bilinç, kendi adına, varolan nesnelerin görünüşlerini etkin olarak yakalamaya çalışır. Bu sözde düalist ontoloji, pour-soi varlığı, kendisinin simetrik biçimde zıddı olduğu, tam, dolu ve zorunsuz olan en-soi varlıktan ayırdeder. İster en-soi, ister pour-soi olsun; varlık dünyada, sadece, bütün yaratma hipotezini dışta bırakmamızı gerektirecek bir tarzda bulun maktadır. Sartre’a göre yaratmacılık, varlığı anlaşılmaz kılmanın yanında, onu, asla çıkamayacağı Tanrı’nın öznelliği içine yerleştirir. Gerçekte Sartrecı fenom enolojik yöntem, bize böyle bir sonuç çıkarma izni vermediği halde; kendi ilkelerine bağlı kalmayan bu ontoloji, yaratmacılık karşıtı olmanın gizli tehlikelerini görmüyormuş gibi davranır.
Bursalı bir tarihçi Mehmet Şemsettin (Ulusoy) Efendi
(Uludağ Üniversitesi, 1991) Kara, Mustafa; Uludağ Üniversitesi/İlahiyat Fakültesi/Tasavvuf Tarihi Bölümü.
M. Şemsettin Efendi, Bursa Mısrî Dergâhı’nın son şeyhidir. Gülzar-ı Mısrî adlı eserini bu tekkenin tarihine tahsis etmiştir. Bu eserin sonunda, son postnişin olarak kendi hayatı hakkında da bilgi vermiştir.

Browse

Browsing by Issue Date