Nietzsche doğallığını kaybetmiş bir kültürle hesaplaşmaktadır. Bu doğallık yitimi ise Sokrates sonrası filozofların güç istemine, içgüdülere karşı onu dizginleyecek aklı koymaları ile başlamıştır. Sokrates' in temsil ettiği İskenderiye kültürü; insan aklının ve bilimin sınırsız gücüne olan güvenin ama ayn zamanda insanın içgüdülerine olan güvensizliğin bir sonucudur.
