2017 Cilt 17 Sayı 1

Permanent URI for this collectionhttps://hdl.handle.net/11452/15726

Browse

Now showing 1 - 4 of 4

Neonikotinoid pestisitler ve arı sağlığına etkileri
(Uludağ Üniversitesi, 2017-09-12) Özdemir, Nurullah
Neonikotinoidler, etkinlikleri ve güvenirlilikleri bakımından son yıllarda oldukça adından bahsedilen bir pestisit grubudur. Bu grupta başlıca imidakloprid (en yaygın), asetamiprid, klotiyanid, nitenpiram, nitiazin, tiyakloprid, ve tiametoksam yer almaktadır. Bu bileşikler özellikle tohum ıslahında ve tarımsal üretimde zararlı haşerelere karşı mücadele etmek amacıyla kullanılmaktadırlar. Ancak son yıllarda, neonikotinoid pestisitlerin arı kolonisi sağlığı üzerindeki zararlı etkileri artan tartışma ve sorunlara neden olmuştur. Yapılan farklı çalışmalar, tarımsal zararlı mücadelesinde kullanılan neonikotinoid pestisitlerin masum olmadıklarını, tarımsal zararlılara karşı faydalı olurken, bal arıları açısından zararlı etkileri olduklarını ortaya koymuştur. EMA tarafından yayınlanan bir raporda, neonikotinoid pestisitlerin arı kolonileri, böcek ve kuş popülasyonlarında azalma gibi farklı ekolojik sorunlara yol açtığını, bu nedenle Avrupa Birliği ülkelerinde kısıtlama ve yasaklamaların getirildiği bildirilmiştir. Sonuç olarak, bal arılarında görülen koloni kayıplarının toksikolojik açıdan yapılacak laboratuvar araştırmalarında neonikotinoid pestisit analizleri yanında, paraziter, viral ve bakteriyel etkenleri içeren kapsamlı bir araştırma yapılmalı ve araştırma sonucuna göre karar verilmesi daha doğru olacaktır.
Ordu arıcılığının başlıca sorunları ve çözüm yolları
(Uludağ Üniversitesi, 2017-05-13) Sıralı, Recep
Ordu yöresinde arıcılık, çok eski yıllardan beri sürdürülen önemli bir tarımsal faaliyettir. Ordu ili arıcısayısı, gerek kovan varlığı ve gerekse üretim payı bakımından arıcılık için en önemli yöremizi oluşturmaktadır. Ekolojik, sosyal ve ekonomik yapısı gereği, Türkiye’nin her yerinde arıcılık yapılabilirken, bölge genelinde mevcut bitki türleri ilin arı popülâsyonlarının ihtiyaçlarını karşılamada yetersiz kalmaktadır. O nedenle Ordu arıcıları, arılarını il dışına götürerek arıcılık faaliyetlerini sürdürmektedirler. Bölge arıcılarının devletten başlıca beklentileri; uygun damızlık materyal temini, ilde bal ormanlarının geliştirilmesi, arıcı eğitimi, arı sağlığı, arı adaptasyonu, balda kalite ve standart, bal üretim maliyeti, bal pazarlaması, gezginci arıcılıkla ilgili kolaylıkların sağlanması, aşırı şeker şurubu kullanımının ve sahte balın önlenmesine yönelik tedbirlerin alınmasıdır. Bu nedenle, yöre arıcılığına ilişkin gerçekleştirilecek birtakım olumlu çalışmalar sosyal ve ekonomik açıdan yararlı olacaktır. Ayrıca yöre arıcılığı konusunda geliştirilecek bazı politikalara ve önemli çözümlere yön verebilecektir. Bu derlemenin amacı; Ordu’da arıcılığın genel yapısını ortaya koyarak, mevcut sorunlarını analiz etmek ve bu sorunlara yönelik bazı çözüm önerilerigeliştirmektir.
Güney marmara bölgesi’nde arıcılık anket çalışması
(Uludağ Üniversitesi, 2017-05-16) Borum, A. Ebru
Bu çalışma Güney Marmara Bölgesi’nde Yalova, Bilecik, Bursa, Balıkesir ve Çanakkale’deki arıcıların genel özelliklerini belirlemek için yapılmıştır. Seksen arıcıya anket soruları yöneltilmiştir. Çalışmada arıcıların elde ettiği ürünler, kaç yıldır arıcılık yaptıkları, eğitim düzeyleri, yaş, hastalıkları tanıma, antibiyotik kullanma bilgileri gibi sorular yöneltilmiştir. Arıcılara 16 soru sorulmuştur. Arıcıların %71,25’inin 40 yaş ve üzeri olduğu, %11,25’inin üniversite öğrenimine sahip olduğu, %41,25’inin 10 yıl üzeri arıcılık yaptığı,%83,75’inin ek iş ve hobi olarak yapıldığı, 100 ve üzeri kovan sayısına sahip olanların %23,75 olduğu belirlenmiştir. Ayrıca %83,75’inin birlik ve dernek üyesi olduğu, %100’ünün bal üretimi yaptığı, %69’unun ana arıyı ticari üreticiden aldığı,%88,75’inin bal pazarlamasını kendi yaptığı, arıcıların %100’ü varroa’yı, %90’ı yavru çürüklüklerini, %95’i kireç hastalığını, %15’i taş hastalığını tanıyabildiklerini belirtmişlerdir. Arıcıların %100’ü varroa, %77,5’i yavru çürüklüğü, %83,75’i kireç hastalığı, %2,5 taş hastalığına sıklıkla rastladıklarını belirtmişlerdir. Arıcılar kayıplarının %80’inin hastalıklar, %12,5’inin zirai ilaç ve %7,5’inin açlıktan kaynaklandığını belirtmişlerdir. Elde edilen verilere göre Güney Marmara Bölgesi arıcılığının genel özellikleri belirlenmeye çalışılmıştır.
Evaluation of the resistance of the mite varroa destructor to the amitraz ın colonıes of honey bees (Apis mellifera) in Algerıa
(Uludağ Üniversitesi, 2017-06-29) Adjlane, Noureddine; Haddad, Nizar
Varroa mite has become a major concern of beekeepers in Algeria since the discovery of the first cases of infestation in the year 1982. Amitraz is the predominant compound used in Algeria to control V. destructor, its constant application has caused the appearance of resistant mite populations to this product in several parts of the world. This study was conducted to detect the possible existence of populations of resistant mites to Amitraz in Algeria. To determine the mites mortality percentage to the Amitraz, they were exposed to a trips of 2.5 x 1.0 cm. Varroa mortality in apiaries treated with Amitraz was 39.23%, lower than the 87.40% mortality obtained in apiaries that only received an alternative treatment. A significant difference (P>0.05) was found between two mortality of Varroa. Our results indicate a possible occurrence of Varroa resistance to Amitraz. The introduction of integrated programs for resistance management is required.

Browse

collection.page.browse.recent.head