Bıldırcınların tibiotarsus kırığı intramedüller fiksasyonunda kullanılan farklı materyallerden yapılmış pinlerin kemik iyileşmesine etkilerinin klinik, radyolojik, bilgisayarlı tomografik, biyomekanik ve histopatolojik bulgularının karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmada bıldırcınların tibiotarsus kırığında farklı materyallerden yapılmış pinlerin klinik, radyolojik, bilgisayarlı tomografik, biyomekanik ve histopatolojik bulgularının karşılaştırılması amaçlandı. Yirmi bıldırcının sağ tibiotarsus’unda kırık oluşturulduktan sonra GRI’de bandaj uygulama, GRII’de intrameduller Kirchner pin, GRIII’te intramedüller kemik pin ve GRIV’te intramedüller polimetilmetakrilat (PMMA) pin uygulandı. Preoperatif ve postoperatif 0, 7, 15 ve 30. günlerde klinik ve radyolojik incelemeler yapıldı. Otuzuncu günde sakrifikasyon sonrası sağ ve sol tibiatarsusların bilgisayarlı tomografik (BT), biyomekanik ve histopatolojik incelemeleri incelendi. Verilere istatistiksel analizler yapıldı. Kallus oluşumu, kırık hattının görünürlüğü, kemik boyutundaki ve bütünlüğündeki problemler radyolojik ve BT olarak değerlendirildi. Yapılan istatistiksel analizlere göre radyolojik değerlendirmede sadece kemik boyut ve bütünlüğündeki problemlerde anlamlı fark bulunurken, BT ile görüntülemede tüm parametrelerde anlamlı fark gözlendi. Biyomekanik olarak eğilme kuvvetine karşı en dayanıklı grup GRII ve en dayanıksız grup GRI oldu. Kırık hattı iyileşmesi histomorfometrik olarak skorlandı. 0-7 arasında yapılan bu değerlendirme sonucunda en iyi iyileşmenin 5,60±0,54 değeri ile GRIV’te olduğu tespit edildi. GRIII, 5,20±0,83 değeri ile ikinci sırada yer aldı. GRII 4.60±0,54 değeri ile 3 sırada yer aldı. GRI ise 2,60±0,54 değeri ile histopatolojik olarak en az iyileşme oranına sahip grup oldu. Sonuç olarak, her ne kadar 30 günde iyileşmenin en iyi olduğu grup GRIV (PMMA pin) olsa da; dayanıklılığı, hafifliği ve histopatolojik kırık iyileşme parametreleri sonucunda en ideal materyalin GRIII (kemik pin) olduğu görülmüştür.The aim of this study was to compare the clinical, radiological, bone densitometric, biomechanical and histopathological findings of pins made of different materials in tibiotarsus fractures of quails. After creating a fracture in the right tibiatarsus of twenty quails, bandage application was performed in GRI, intramedullary Kirchner pin in GRII, intramedullary bone pin in GRIII and intramedullary polymethylmethacrylate (PMMA) pin in GRIV. Clinical and radiological examinations were performed preoperatively and on postoperative days 0, 7, 15 and 30. After sacrification on the 30th day, computerized tomographic (CT), biomechanical and histopathological examinations of the right and left tibiatarsus were examined. Statistical analyses were performed on the data. Callus formation, visibility of the fracture line, problems in bone size and integrity were evaluated radiologically and CT. According to the statistical analyses, there was a significant difference only in bone size and integrity problems in the radiological evaluation, while a significant difference was observed in all parameters in CT imaging. The group that was biomechanically most resistant to bending force was GRII and the group that was least resistant was GRI. Fracture line healing was scored histomorphometrically. As a result of this evaluation made between 0-7, it was determined that the best healing was in GRIV with a value of 5.60±0.54. GRIII ranked second with a value of 5.20±0.83. GRII ranked third with a value of 4.60±0.54. GRI was the group with the least histopathological healing rate with a value of 2.60±0.54. As a result, although GRIV (PMMA pin) was the group with the best healing in 30 days; it was seen that GRIII (bone pin) was the most ideal material as a result of its durability, lightness and histopathological fracture healing parameters.