Köpeklerde meme tümörü oluşumunda paklitaksel ve ozon kullanımının hıf-1α ve vaskülogenezis üzerine etkilerinin incelenmesi: Deneysel fare modeli

Abstract

Meme tümörü en sık görülen kanser türlerinden biridir. Üçlü negatif meme kanseri (TNBC), hormonal tedavilere, östrojen, progesteron ve HER2 reseptörlerinin eksik veya düşük seviyede üretilmiş olması nedeniyle yanıt verememektedir. Tümör mikro çevresi, tümörün hızlı büyümesi ile yetersiz kan perfüzyonundan dolayı hipoksiktir. Hipoksi, HIF-1α'yı arttırarak tümör büyümesi, metastazı ve vaskülogenezin şekillenmesinde rol oynayan VEGF-A, PDGF gibi birtakım genlerin transkripsiyonunu başlatır. Kanser tedavisinde kullanılan bazı terapötik ajanlar, HIF-1α veya VEGF-A'yı hedef alarak tümör mikro çevresindeki hipoksiyi ve vaskülogenezi ekarte etme gibi tedavi yaklaşımlarını barındırır. Ozon tedavisi ile terapötik hiperoksinin amaçlandığı tedavi yöntemleri bulunmakdadır. TNBC'de sıklıkla tercih edilen kemoterapötik bir ajan olan PTX çeşitli yan etkileri nedeniyle organizmada ciddi hasara yol açmaktadır. PTX'in düşük ve etkin doz çalışmaları üzerine hala araştırmalar devam etmektedir. Bu tez çalışması kapsamında PTX'in dozu azaltılarak ve ozon ile birlikte kanser hastalarına uygulandığında, HIF-1α'yı azaltabileceği, vasküler ağın şekillenmesinin engellenebileceği ve daha az toksik etki bırakarak kemoterapi etkinliğini arttırabileceği düşünülmektedir. Deneysel meme tümörü fare modelinde primer meme tümör dokularında immunohistokimyasal yöntemle Ki-67, CD31, VEGF-A, HIF-1α'nın immun ekspresyonu incelenmiştir. Primer meme tümör dokularında RT-qPCR ile VEGF-A, HIF-1α, PDGF ve VHL genlerinin mRNA ekspesyonları değerlendirilmiştir. Akım sitometri yöntemi ile dalak ve kemik iliğinden immün hücrelerin CD11b+Gr-1+ yüzey ekspresyonları analiz edilmiştir. Yüksek doz ozon tedavisi uygulanan farelerde, anti-tümöral immun yanıtlar üzerinde pozitif yönde bir ilişkinin olduğu ve Ki67 immun ekspresyon seviyesindeki azalma ile tümör hücresi proliferasyonunu baskılayabileceği düşülmüştür. HIF-1α'nın hem immun hem mRNA ekspresyonunun düşük doz ozonda azaldığı gözlenirken vasküler sistem üzerindeki etkisi belirsizliğini korumaktadır.

Breast tumors are one of the most common types of cancer. Triple-negative breast cancer (TNBC) does not respond to hormonal therapies because estrogen, progesterone and HER2 receptors are missing or produced at low levels. The tumor microenvironment is hypoxic due to rapid tumor growth and inadequate blood perfusion. Hypoxia increases HIF-1α and initiates the transcription of certain genes such as VEGF-A and PDGF which play a role in tumor growth, metastasis and vasculogenesis. Some therapeutic agents used in cancer treatment include therapeutic approaches such as eliminating hypoxia and vasculogenesis in the tumor microenvironment by targeting HIF-1α or VEGF-A. There are treatment modalities that aim therapeutic hyperoxia with ozone therapy. PTX, a frequently preferred chemotherapeutic agent in TNBC, causes serious damage to the organism due to various side effects. Research on low and effective dose studies of PTX is still ongoing. Within the scope of this thesis study, it is thought that PTX may decrease HIF-1α, prevent the formation of vascular network and increase the chemotherapy efficacy by leaving less toxic effect when PTX is administered to cancer patients with ozone. In experimental mammary tumor mouse model, immunohistochemical immune expression of Ki-67, CD31, VEGF-A, HIF-1α was investigated in primary mammary tumor tissues. The mRNA expressions of VEGF-A, HIF-1α, PDGF and VHL genes were evaluated by RT-qPCR in primary breast tumor tissues. CD11b+Gr-1+ surface expressions of immune cells from spleen and bone marrow were analysed by flow cytometry. It was concluded that there was a positive correlation on anti-tumoral immune responses in high-dose ozone-treated mice and that the decrease in Ki67 immune expression level may suppress tumor cell proliferation. While it was observed that both immune and mRNA expression of HIF-1α decreased in low dose ozone, its effect on the vascular system remains unclear.