Primer hiperparatiroidizm operasyonu öncesi bisfosfanat tedavisi uygulanan hastalarda postoperatif dönemde aç kemik sendromu gelişme sıklığının retrospektif değerlendirmesi

Abstract

Primer hiperparatiroidizm (PHPT), yüksek parathormon (PTH) düzeyi ve hiperkalsemiye özgü semptom ve bulgular ile karakterize, sık görülen bir endokrinolojik bozukluktur. Aç Kemik Sendromu (AKS) ise paratiroidektomi sonrası ortaya çıkabilen, hipokalsemi belirti ve bulguları ile karakterize, tanı konulması ve yönetilmesi zor klinik bir tablodur. Bu durumun tanımı, yaygınlığı, risk faktörleri, klinik seyri ve perioperatif dönemde yönetimi ile ilgili literatür verileri hala sınırlı ve tartışmalıdır. Operasyon öncesi Bisfosfanat tedavisi gibi AKS gelişmesini etkileyebilecek yaklaşımlar ve AKS’ye sebep olabilecek risk faktörleri tam anlamıyla ortaya konulamamıştır. Çalışmamızda PHPT nedeniyle opere edilen hastalarda AKS’yi önlemede Bisfosfanat ilaç grubundan Zoledronik Asit tedavisinin yeri ve AKS’ye sebep olabilecek olası risk faktörlerinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmamıza Bursa Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Endokrinoloji Bilim Dalı Polikliniklerine başvuran preoperatif Zoledronik Asit tedavisi alarak opere edilmiş 26 hasta, preoperatif Zoledronik Asit tedavisi almayarak opere edilmiş 31 hasta dahil edildi. Hastaların çeşitli demografik, biyokimyasal, hormonal, radyolojik, patolojik tetkikleri retrospektif olarak incelendi. AKS gelişen hasta grubu, gelişmeyen gruba göre daha genç, daha zayıf saptandı. AKS gelişen grupta hospitalizasyon süresi daha uzundu. AKS gözlenen ve gözlenmeyen hasta grupları arasında Zoledronik Asit tedavisi alan hasta oranları benzerdi, anlamlı istatistiksel fark saptanmadı. Regresyon analizlerinde Yaş, VKİ, preoperatif PTH, preoperatif ALP, kemikte radyolojik bulgu varlığı, paratiroid bez ağırlığı ve hacmi AKS gelişimi üzerine etki eden faktörleri açısından anlamlı bulundu. Çoklu regresyon analizi sonucunda VKİ düzeyinde gözlenecek bir birimlik artışın hastada aç kemik sendromu görülme riskini %15 düzeyinde azalttığı belirlendi.Primary Hyperparathyroidism (PHPT), characterized by high parathyroid hormone (PTH) levels and symptoms and signs specific to hypercalcemia, is a common endocrinological disorder. Hungry Bone Syndrome (HBS), is a challenging clinical condition characterized by symptoms and signs of hypocalcemia that can occur after parathyroidectomy. The definition, prevalence, risk factors, clinical course, and management during the perioperative period of this condition are still limited and controversial in the literature. Approaches such as Bisphosphonate therapy before surgery, which could affect the development of HBS, and risk factors that may contribute to HBS have not been conclusively determined. Our study aimed to investigate the role of Zoledronic Acid, a drug from the Bisphosphonate group, in preventing HBS in patients undergoing surgery due to PHPT, and to explore possible risk factors that may contribute to HBS. Our study included 26 patients who underwent surgery after receiving preoperative Zoledronic Acid treatment and 31 patients who underwent surgery without receiving preoperative Zoledronic Acid treatment, all of whom were referred to the Endocrinology Clinics of the Department of Endocrinology at Uludağ University Faculty of Medicine in Bursa. Various demographic, biochemical, hormonal, radiological, and pathological investigations of the patients were retrospectively reviewed. The group of patients developing HBS (Hungry Bone Syndrome) was found to be younger and weaker compared to the non-developing group. The hospitalization period was longer in the group where HBS developed. The rates of patients receiving Zoledronic Acid treatment were similar between the groups with and without HBS, and no significant statistical difference was observed. Regression analyses revealed that age, BMI, preoperative PTH, preoperative ALP, presence of radiological findings in the bones, parathyroid gland weight, and volume were significant factors influencing the development of HBS. Multiple regression analysis determined that a unit increase in BMI level reduced the risk of developing hungry bone syndrome in the patient by 15%.