İnstabil distal radius kırıklı erişkin hastaların volar yerleşimli kilitli plakla tedavisi

Abstract

İnstabil distal radius kırıklarının tedavisinde son yıllarda yaygın kabul gören yöntem açık redüksiyon ve internal tespitidir. Dorsal plaklama sonrası implanta bağlı komplikasyonların yüksek oranda gelişmesi volar kilitli plakların daha fazla tercih edilmesine neden olmuştur. Bu çalışmada, volar yerleşimli kilitli plakla tedavi edilen instabil distal radius kırıklı olguların anatomik ve fonksiyonel sonuçlarının kesitsel olarak değerlendirilmesi amaçlandı. İnstabil distal radius kırığı nedeniyle volar yaklaşımla kilitli plak kullanılarak tedavi edilen 72 olgunun 76 kırığı değerlendirildi. Kırıklar AO sınıflandırma sistemine göre tiplendirildi. Ameliyat öncesi, ameliyat sonrası ve son izlemlerde radyolojik olarak volar tilt, radial kısalma ve radial eğimleri ölçüldü. Bunlara ek olarak radyolojik değerlendirmede Stewart skorlama kriterleri, fonksiyonel değerlendirmede ise Gartland-Werley skorlama sistemi ile Quick DASH anketi kullanıldı. Her iki taraf el bilek eklemi hareket açıklıkları ve kavrama kuvvetleri ölçüldü. Olguların 26'sı (%36) kadın, 46'sı (%64) erkek olup ortalama yaş 49,8 yıl (23-85) idi. Kırıkların 20'si (%26) tip A, 82'i (%11) tip B ve 48'i (%63) tip C idi. Altı (%8,3) olguda kemik grefti kullanıldı. Ortalama izlem süresi 21 ay (6-64) olarak tespit edildi. Radyolojik değerlendirme kriterlerine göre kırıkların %72,4'ü (n:55) mükemmel, %23,7'si (n:18) iyi, %2,6?sı (n:2) orta %1,3'ü (n:1) kötü ve fonksiyonel değerlendirmede kullanılan Gartland Werley skoruna göre ise %51,3'ü (n:39) mükemmel, %35,5?i (n:27) iyi, %9,2'si (n:7) orta, %3,9?u (n:3) kötü olarak değerlendirildi. Ortalama Quick DASH skoru 11,25 (0-77,9) idi. Olguların 17'sinde (%23,6) komplikasyon görüldü ve bu komplikasyonların 6'sına (%8,3) ek cerrahi uygulandı. Kilitli volar plak uygulaması instabil distal radius kırıklarının tedavisinde başarılı bir yöntemdir. Bununla birlikte çevre dokuda meydana gelen komplikasyonlar nedeniyle düşük oranda da olsa ek cerrahi girişimlere gereksinim duyulabilir.

In the last years, open reduction and internal fixation using an interlocking plate system is a widely accepted method for the treatment of unstable distal radius fractures. The fact that there are a lot of complications after dorsal plate fixation due to implant, surgeons mostly prefer volar locking plate. In this study, anatomical, radiological and clinical (functional) results of unstable distal radius fractures treated with the volar locking plate were evaluated in cross section. The reports of 72 cases were evaluated. Preoperative, immediate post-operative and final follow-up volar tilt, radial inclination and radial variance were measured. Fractures were classified by using the AO classification system. Radiological data were assessed with the Steward scoring system. The functional outcome was measured with the Gartland-Werley scoring system and the Quick DASH questionnaire. Bilateral range of motion of the wrist and and grip power were evaluated. 26 (36%) of the cases were women, 46 (64%) were men with a mean age of 49,8 years (23-85 years). 48 (63%) fractures were type C, 20 (26%) fractures were type A, and 8 (11%) fractures were type B. Bone greft was used in 6 (8.3%) cases. The average follow-up period was 21 months. According to the radiological assessment criateria of Steward et al. 55 (72.4%) of the wrists were excellent, 18 (23.7%) were good, 2 (2.6%) were fair, 1 (1.3%) was bad. According to the Gartland and Werley score, 39 (51.3%) wrists were excellent, 27 (35.5%) good, 7 (9.2%) fair, 3 (3.9%) were bad. The mean Quick DASH score of the cases was 11.25. There were complications in the 17 (23.6%) of the cases. 6 (8.3%) of the patients were required additional surgical intervention. Use of volar locking plate in the treatment of unstable distal radius fractures is a successful and valuable method. Because of the soft-tissue complications, additional surgical interventions can be needed occasionally.