Dîvân şiirinde rind

Abstract

Rind, dış dünyadan kopuk, toplumun baskısından kaçan, kendi yarattığı dünyada aşk sarhoşu olarak yaşamayı tercih eden biridir. Dar görüşlü, şahsi çıkarları için ibadet eden riyakâr zahidle hiçbir zaman anlaşamayan rind, zahidle sürekli bir mücadele halindedir. Kimsenin kınamasına aldırmadan riyasız ve yalansız yaşamaya çalışır. Dîvân şairi kendini rind olarak görür. Gerçek olsun ya da olmasın şiirlerinde toplum kurallarını ve dinin yasaklarını, zahidin öğüdünü aşarak içkinin verdiği keyfi doyasıya yaşamayı tercih etmiştir. Bu dünyadaki cenneti yaşamak isteyen rind, sevgiliden ve aşktan vazgeçmez.

Rind is a person who prefers living excluded from the world by escaping from the pressure of the society but living as a lover in the world he created. Rind is always in a struggle and never gets on well with Zahid, who is a narrow-minded person worshipping only for his personal interests. He tries to live sincerely and honestly without caring about the condemnation of the others. The poet of the Divan poetry sees himself as a rind. In his poetry, whether true or not, he is a person who prefers to enjoy the drink without caring the rules of the society, prohibitions of the religion and the advice of the zahid. Rind who wants to live the paradise in this world, never gives up the lover and the love.