Bir yönetim uygulaması olarak kapsayıcılığın Türkiye kurumsal bağlamında yeniden kavramsallaştırılmasına yönelik keşfedici bir araştırma

Abstract

Rasyonel perspektif ve kurumsal perspektif yönetim bilgisinin yayılımını açıklamada etkili olan iki farklı yaklaşımdır. Kurumsal perspektife dayalı çözümlemeler, yönetim bilgisinin yayılımında bağlamsallığı vurgulamakta ve bir tercüme sürecinin işlediğini belirterek yönetim bilgisi ve pratiklerinin seyahat ettikleri farklı ülkelerde orijinaliden farklı biçim ve içerikler kazanacağını öne sürmektedir. Bu çalışmada Avrupa bağlamında meydana gelen kapsayıcılık olgusu, tercüme yaklaşımı üzerinden değerlendirilmekte ve Türkiye bağlamına özgü kapsayıcılık boyutlarının keşfedilmesi amaçlanmaktadır. Bu doğrultuda çalışma hayatında aktif olarak faaliyet gösteren kişilerle görüşülmüştür. Kapsayıcılık olgusu, genel olarak kapsayıcılık algısı, işletme kapsayıcılığı ve çalışma arkadaşlarının kapsayıcılığı olarak üç düzeyde incelenmiştir. Nitel araştırma yöntemlerinden fenomenoloji araştırma deseni olarak kullanılmıştır. Sonuç olarak kapsayıcılık olgusu farklılıkların görmezden gelinmesi/yüksek benzeşme, kabul etme/edilme ve saygı boyutları üzerinden açıklanmaktadır. İşletme düzeyindeki kapsayıcılık ise çeşitliliği dahil etme, liyakati sağlama ve fikir ve öneriler ile kararlara katılım boyutlarında algılanırken, çalışma arkadaşlarının kapsayıcılığında iş birliği ve dayanışma ile grup içi iletişim-sosyalleşme boyutları ön plana çıkmaktadır. Bağlama özgü kapsayıcılık boyutlarına ilişkin bu bulgular, yönetim bilgisi ve uygulamalarının evrensel olmadığı, aktarıldığı bağlama göre yeniden kurgulandığı savını olduğunu destekler niteliktedir.

The rational perspective and institutional perspective are two different approaches that are effective in explaining the dissemination of management knowledge. Institutional perspective-based analyses emphasize contextuality in the dissemination of management knowledge and suggest that a translation process is at work, indicating that management knowledge and practices will gain different forms and contents in the different countries they travel to compared to their original. This study evaluates the phenomenon of inclusivity occurring in the European context through the translation approach and aims to explore the dimensions of inclusivity specific to the Turkish context. In this regard, interviews were conducted with individuals actively engaged in professional life. The phenomenon of inclusivity was examined on three levels: general perception of inclusivity, organizational inclusivity, and the inclusivity of colleagues. The phenomenological research design, one of the qualitative research methods, was used. As a result, the phenomenon of inclusivity is explained through the dimensions of ignoring differences/high similarity, acceptance/being accepted, and respect. Organizational inclusivity is perceived in the dimensions of including diversity, ensuring meritocracy, and participation in decisions through ideas and suggestions, while the inclusivity of colleagues emphasizes cooperation and solidarity and intra-group communication-socialization dimensions. These findings regarding the context-specific dimensions of inclusivity support the argument that management knowledge and practices are not universal but are reconfigured according to the context in which they are transferred.