Postmenopozal osteoporoz tanılı hastalarda antirezorptif ajanların sarkopeni bulgularına etkisi

Abstract

Giriş ve Amaç: İleri yaştaki osteoporoz tanılı hastalarda sarkopeni birlikteliğinin önemi son yıllarda daha iyi anlaşılmaktadır. Bu çalışmada bisfosfonatların ve denosumabın sarkopeni bulgularına etkilerinin değerlendirilmesi ve osteosarkopeni tedavisinde literatüre katkı sağlanması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu kesitsel vaka-kontrol çalışmasında bisfosfonat veya denosumab alan postmenopozal osteoporoz tanılı 65-80 yaş arası 50'şer kadın hastaya dinamik ve kantitatif sarkopeni tetkikleri uygulandı. Tedavi almayan osteoporozlu 50 hasta ve osteoporozu olmayan 50 katılımcı da değerlendirilerek bu dört grubun tetkikleri karşılaştırıldı. Diğer çalışmalardan farklı olarak kantitatif ölçümlerde biyoelektrik empedans analizi kullanıldı ve EWGSOP2 Kılavuzu’na göre sarkopeni evreleri değerlendirildi. Bulgular: Tedavisiz osteoporozlu grubun kontrol grubuna göre kas gücü ve fiziksel performans testlerinde daha düşük performans gösterdiği, kantitatif kas ölçümlerinin de daha düşük olduğu saptandı (p<0,05). Sarkopeni olasılığı 4,67 kat daha yüksek görüldü. Osteoporoz tanılı üç grupta ise dinamik sarkopeni testleri olan 4 metre yürüme, 5 kez oturup kalkma testleri açısından fark olmadığı ancak zamanlı kalk yürü testini denosumab kullanan hastaların bisfosfonat alanlara ve tedavisiz gruba göre daha hızlı yapabildikleri saptandı (p=0,03). El dinamometresi ve kantitatif kas ölçümlerinin osteoporoz tanılı hastalar arasında farklılık göstermediği saptandı. EWGSOP2 kriterlerine göre olası sarkopeni oranı bisfosfonat kullanan hastalarda %28 iken denosumab kullanan hastalarda %8 olarak saptandı. Tedavi süresi ile sarkopeni parametreleri arasında anlamlı korelasyon saptanmadı. Sonuç: Bulgularımız sarkopeninin osteoporozu olan hastalarda osteoporozu olmayan kişilere göre daha yüksek oranda olduğunu; osteoporozlu hastalar değerlendirildiğinde ise denosumab kullananlarda sarkopeni bulgularının hem tedavi almayanlardan hem de bisfosfonat tedavisi alanlardan daha iyi olduğunu göstermektedir. Bu konuda daha net sonuçlar için prospektif randomize kontrollü çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.

Background: The importance of sarcopenia in elderly osteoporotic patients has been better understood in recent years. This study aimed to evaluate the effects of bisphosphonate and denosumab on sarcopenia findings and to contribute to the literature on the treatment of osteosarcopenia. Methods: This study was designed as an cross-sectional case-control study. Dynamic and quantitative sarcopenia tests were measured on female postmenopausal osteoporotic patients between the ages of 65 and 80 who had been receiving bisphosphonates or denosumab. Each group consisted of 50 patients. 50 patients with osteoporosis who did not receive treatment and 50 participants without osteoporosis were also evaluated. These four groups were compared with each other. Unlike other studies, bioelectrical impedance analysis was used in quantitative measurements, and sarcopenia stages were assessed according to the EWGSOP2 Guideline. Results: It was observed that the osteoporotic group that did not receive treatment showed lower performance in muscle strength and physical performance tests than the control group, and quantitative muscle measurements were also lower. (p<0.5). The probability of sarcopenia was seen as 4.67 times higher according to EWGSOP2 criteria. It was found that there was no difference in the three groups diagnosed with osteoporosis in terms of the dynamic sarcopenia tests of 4 meter walk and chair stand tests, but patients using denosumab were able to perform the timed- up-and-go test faster than those taking bisphosphonates and the untreated group (p = 0.03). It was found that muscle strength and quantitative muscle measurements did not differ between patients diagnosed with osteoporosis. The rate of possible sarcopenia was 28% in patients using bisphosphonates and 8% in patients using denosumab. No significant correlation was found between treatment duration and sarcopenia parameters. Conclusion: This study found that sarcopenia is higher in patients with osteoporosis than in people without osteoporosis. And sarcopenia parameters in patients with osteoporosis are better in those using denosumab than in those not receiving treatment and in those receiving bisphosphonate treatment. Prospective randomized controlled studies are needed to clearify this subject.