Marmara Bölgesinde yetiştirilen önemli bazı sofralık üzüm çeşitlerinin soğukta muhafazaya uygunlukları üzerinde araştırmalar

Abstract

Bu çalışma 1986-1988 yıllarında Uludağ Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Bahçe Bitkileri Bölümünde yapılmıştır, Çalışmada Marmara Bölgesinde yetiştirilen önemli bazı sofralık üzüm çeşitlerinden Alphonse Lavaliee, Amasya beyazı, Erenköy beyazı, Hafızali, Irikara, Kardinal, Kozak beyazı, Kozak siyahı, Müşküle ve Razakı 'nın soğukta muhafaza kabiliyetleri ile optimum muhafaza süreleri belirlenmiştir. Araştırmada elde edilen sonuçlar özet olarak aşağıda verilmiştir, Kardinal üzüm çeşidi hariç tutulacak olursa diğer çeşitlerin suda eriyebilir kuru madde miktarları muhafaza süresince genellikle azalmıştır. Aynı şekilde çeşitlerin muhafaza başlangıcında yüksek olan titre edilebilir asit miktarı, 100 tane ağırlığı, tane sapı ve salkım iskeletinde nem miktarı ve tanenin ayrılma kuvveti muhafaza süresince azalma göstermiştir, Buna karşı pH'lan, çürüme oranları ve genel SD2 miktarı muhafaza süresince artmıştır. Suda eriyebilir kuru madde/titre edilebilir asit oranının verdiği olgunluk indisi değerleri ise muhafaza süresince çeşitlere göre değişiklik göstermiştir. Jüri kanaatleri ise, ilerleyen muhafaza süresine paralel olarak olumsuz yönde gelişmiştir, Çeşitlerin muhafaza başlangıcında yüksek olan solunum hızlan, önsoğutma işlemi, soğuk odaya alınmaları ve ilk fümigasyon uygulamasından sonra ani bir düşme göstermiş ve daha sonraki günlerde ise çeşitlerin solunum hızlan düşük düzeyde belli bir süre devam etmiştir. Muhafazanın sonuna doğru solunum hızı yükselmiş; ilerleyen muhafaza süresinde ise tekrar düşmüştür, çeşitlerin tanelerinde muhafaza süresince tane renginin değişmediği ve bazı çeşitlerde ise özellikle beyaz çeşitlerde tane renginin yeşil tonlardan kahverengi tonlara doğru değiştiği, siyah çeşitlerde ise, tane renginin hafif açıldığı görülmüştür, Tane ve salkım sapı renkleri yeşilin değişik tonları ile kahverengine doğru değişmiştir. Muhafaza süresinin uzamasıyla tüm çeşitler kendilerine özgü tat ve görünüşlerini kaybetmişlerdir, BunlarIn yanında, muhafazaya uygunluğu tespit edilen farklı üzüm çeşitlerinin belirlenen muhafaza süreleri içinde piyasaya değişik zamanlarda çıkartılmasının mümkün olduğu da görülmüştür, Muhafaza süresi her iki yıl aynı anlamda, fakat üzüm çeşitlerine göre farklılık göstermiş olup denenen bütün üzüm çeşitleri muhafazaya uygun bulunmuştur. Yıllar ortalaması dikkate alındığında, Kardinal üzüm çeşidi 58 gün ile en kısa süre muhafaza ömrüne sahip olmuştur, Bunu 68 gün ile Amasya beyazı, 71 gün ile Razakı, 79 gün ile Kozak beyazı ve Hafızalİ, 83 gün ile Alphonse Lavallee ve Kozak siyahı, 94 gün ile Irikara çeşitleri izlemiştir, Erenköy beyazı üzüm çeşidi 113 gün ile ve Müşküle üzüm çeşidi 138 gün ile en uzun süre muhafaza ömrüne sahip üzüm çeşitleri olarak belirlenmişlerdir.

This research was conducted in the Department of, Horticulture Faculty of Agriculture, University of Uludağ, in the years of 1986-1388, In the Study, the cold storage ability and optimum storage period of some important table grape cultivars Aiphonse Lavallee, Amasya beyazı, Erenköy beyazı, Hafızali, Irikara, Cardinal, Kozak beyazı, Kozak siyahı, Müşküle and Razakı grown in Marmara Region were determined. The results obtained from the experiment were summarized as follows. Soluble solids of all the cultivars except cv. Cardinal generally decreased during the cold storage period. Similarly, the high titrable acidity of cultivars at the beginning, 100 berry weight, humidity loss from pedicel and cluster stem and discon nection force of berry gradually decreased as the time passed, On the other hand, pH, decay ratio and quantity of son of the cultivars all increased during storage period, Soluble solid/titrable acidity ratio (maturity index) did not change significantly during the storage depending on the cultivars, However, the decission of degustation jury about maturity index was unfavorable as time continued, Initially the high respiration rates of cultivars decreased suddenly after preeooling, holding in cold storage and first fumigation application, then respiration rates continued at a low level for a while, At the end of the storage the rate of respiration increased and then decreased again as time passed. In general, the colour of berry of the cuitivars did not vary during the storage period but in some cuitivars, especially white ones, the berry colours changed from green to shades of brown, In the black cuitivars berry colour was discoloured, Colours of pedicel and cluster stems ranged from green to brown, When the storage period extended all the grape cuitivars lost their own flovour and appearances, In addition it was found that grape cuitivars with high cold storage ability can be marketed at different- times during their cold storage, All the cuitivars tested were suitable for cold storage and cold storage periods were similar in both years. Cardinal was determined as the cultivar with the shortest storage period as 58 days and followed by Amasya beyazı with 68 days, Razakı with 71 days, Kozak beyazı and Hafızalı with 79 days, Alphonse Lava Ilea and Kozak siyahı with 83 days, Irikara with 94 days, Erenköy beyaza and Müşküle cuitivars were determined as the grape cultivar having the longest storage period as 113 days and 138 days, respectively.