Kronik obstrüktif akciğer hastalığı bulunan hastaların, pulmoner rehabilitasyon öncesinde ve sonrasında, klinik, transtorasik ekokardiyografik ve kardiyopulmoner test bulgularının karşılaştırılması

Abstract

Kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH), kronik respiratuar semptomlar ile karakterize, progresif bir hastalıktır. Pulmoner rehabilitasyon, ciddi akciğer hastalığı olan bireylerin detaylı bir değerlendirmeden sonra egzersiz, eğitim, davranış değişikliği, psikososyal durumu göz önüne alarak oluşturulmuş bireysel tedavi programı olarak tanımlanır. Çalışmamızın amacı, KOAH hastalarında pulmoner rehabilitasyon öncesinde ve sonrasında alan testleri, kardiyopulmoner egzersiz testleri ve ekokardiyografik değerlendirmelerin karşılaştırılmasıdır. Tüm hastalar eş zamanda klinik, laboratuvar ve elektrokardiyografik değerlendirme yapılmıştır. 8 haftalık pulmoner rehabilitasyon programı sonrasında zorlu vital kapasite, difüzyon kapasitesi, inspiratuar vital kapasite, mMRC, BODE indeksi, altı dakika yürüme testi, endurans mekik yürüme testi, artan hızda mekik yürüme testi, dakika kullanılan oksijen miktarı, üretilen karbondioksit miktarında istatiksel olarak anlamlı ilerleme saptandı. Ekokardiyografik ölçümlerde de kardiyak debi ve atım hacmi ölçümleri, sPAB, TAPSE, TAPSE/sPAB ve fraksiyonel alan değişiminde istatiksel olarak anlamlı iyileşme gözlendi. İnvaziv olmayan yöntemlerde kardiyak fonksiyonların ve hemodinamik parametrelerin gözlemlenmesi, hastalığın seyrinde yakın takip açısından önem arz etmektedir. Mortalitesi yüksek olan pulmoner hipertansiyon grubunda da pulmoner rehabilitasyonun etkilerinin devam ettiği gösterilmiştir. Tüm dünyada ve Türkiye’de sıklığı artan, morbiditesi yüksek olan KOAH’ta rehabilitasyon programının önemi ve klinik yararları çalışmamızda vurgulanmıştır.Chronic obstructive pulmonary disease is a progressive disease characterized by chronic respiratory symptoms. Pulmonary rehabilitation is defined as an individual treatment program created after a detailed evaluation of any individual with a severe lung diseases, taking into account their exercise capacity, level of education, behavioral pattern and psychosocial status. The aim of our study is to compare individuals with COPD in terms of CPET results ,physical exemination findings ,labratoary results , ECG and echocardiographic parameters before and after pulmonary rehabilitation. At the end of rehabilitation program statistically significant diffences were detected such as; increase in the amount of oxygen used and carbon dioxide produced per minute, as well as improvement of forced vital capacity, diffusion capacity, inspiratory vital capacity, mMRC (Modified Medical Research Council Dyspnea Scale), BODE index; positive change walking tests results. Along with improvement echocardiographic measurements in particular cardiac output, stroke volume, pulmonary arterial systolic pressure (PASP), TAPSE, TAPSE/PASP and fractional area change. Results reveal that the positive effects of pulmonary rehabilitation does also imply to indivduals with pulmonary hypertention at high risk of mortality. COPD has a high prevalence and morbidity rate all over the world, leading to a significant decrease in quality of life due to it’s progressive nature, therefore the importance of pulmonary rehabilitation was emphasized in our study.