Türk gıda sanayinin AB rekabet politikalarına uyumu

Abstract

Roma Anlaşmasının, Avrupa Birliğinin göstereceği faaliyetleri düzenleyen üçüncü maddesinde; iç pazarda rekabetin bozulmamasını sağlayacak bir sistemin kurulması öngörülmektedir. Bu nedenle sistemi kurmak amacıyla Avrupa Birliği rekabet kuralları Roma Anlaşması’nın 85- 94’üncü maddeleri arasında düzenlenmiştir. Türkiye’de ise Rekabet Hukuku ile ilgili kanunlar 1994 yılında yürürlüğe girmiş ve uzun süren çalışmalar sonucunda da Rekabet Kurumu kurulmuştur. Kanun, kapsamı açısından teoride tüm alanlara veya sektörlere karşı tarafsızdır; bir başka deyişle, ekonominin hiçbir sektörünün veya parçasının Kanun kapsamı dışında olduğu ifade edilmemiştir. Türkiye’nin ekonomik açıdan güçlenebilmesi için tek çözüm yolu teknolojik olarak üstün özelliklere sahip, kaliteli, dünya standartlarında, katma değeri yüksek ürünler üreten bir sanayi yaratmasıdır. Özellikle; AB üyeliğinin gündemde olduğu bu dönemde, Türkiye’nin yüksek rekabet gücüne sahip olduğu gıda sanayinde ki rekabeti sürdürülebilmesi için sahip olduğu şartlarla yetinmeyip her zaman daha mükemmeli hedefleyen bir yönetim tarzını benimsemesi gerekmektedir.

The third article of the Rome Treaty, that regulates the activities that EU will perform, foresees to set up a system which will ensure the competition in the internal market not to degenerate. For this reason, in order to set up the system, EU competition laws are regulated between the 85th and the 94th articles of the Rome Treaty. In Turkey, statutes about competition law came into effect in 1994 and The Competition Agency was found after long lasting operations. The Law, in terms of extent, is unbiased against all areas and sectors, in other words, it does not imply economy’s any sector or part of it, is exempt from the law. The only solution to strengthen Turkey economically is to create an industry that has superior characteristics, globally competitive quality standards, and produces products that has a higher value added. Especially, in this period where the EU membership is on the agenda, to sustain the competitiveness of the already highly competitive food industry, is only possible by a management style that does not settle for the conditions it is in and always targets excellence.