Neo-konservatif yaklaşımın körfez krizleri dönemi Türkiye–ABD ilişkilerine etkisi

Abstract

Soğuk Savaş Dönemi’nin sona ermesi ile birlikte Türkiye ve ABD yönetimleri ilişkilerini farklı boyutlarda ilerlemişlerdir. Bu yeni dönemde, Birinci Körfez Krizi’nin bölgesel, stratejik ihtiyaçları doğrultusunda ilişkilerini “geliştirilmiş ortaklık seviyesi”ne taşımışlardır. 1990’ların sonuna doğru “stratejik ortaklık” olarak adlandırılan ilişkiler, 11 Eylül 2001 Saldırıları sonrası İkinci Körfez Krizi Dönemi’nde “uluslararası terör”, “demokrasiyi yayma” ve “Büyük Orta Doğu Projesi” kavramları ile Neo Konservatif Yaklaşım doğrultusunda şekillenmiştir. Bu bağlamda çalışmanın amacı, Neo-konservatif Yaklaşım’ın, Soğuk Savaş sonrasında gerçekleşen Birinci Körfez Krizi ve İkinci Körfez Krizi Dönemleri’ndeki Türkiye-ABD ilişkilerine etkisini analiz etmektir.

The patterns of relations between Turkey and the USA were altered following the end of Cold War. The two countries established an enhanced partnership in accordance with the regional and strategical needs of the First Gulf Crisis. Towards the end of 1990s, patterns of relations between Turkey and the USA were shaped by “international terror”, “democracy” and “The Great Middle East Project” after the September 11, and by the approaches of Neoconservative. The purpose of studying in this context to analyze the First Gulf Crisis and Second Gulf Crisis of the post-Cold War period to the effects of Turkey-US relations by the approaches of Neo-conservative