Bursa ili birinci basamak hekimlerinde egzersiz reçete etme ve sağlıklı yaşam danışmanlığı değerlendirilmesi

Abstract

Çalışmamıza 197 birinci basamak hekimi katıldı. Katılımcılara, 25 sorudan oluşan ve yaklaşık 15 dk süren bir anket uygulandı. Anket araştırmacı tarafından katılımcıyla yapılan yüz yüze görüşme sırasında dolduruldu. Çalışmaya katılma kriterleri çalışmaya katılmaya gönüllü olmak ve birinci basmakta çalışıyor olmak iken çalışmadan dışlanma kriteri ise çalışmaya katılmaya gönüllü olmamak olarak belirlendi. Toplamda 197 hekimin katılmıştır, hekimlerin 120„si erkek 77‟si kadın. Katılan hekimlerimizin 160‟ı pratisyen hekim, 21‟i uzman hekim, 16‟sı asistan hekimdir. Çalışmaya katılan hekimlerin 105‟i spor yaparken, 87 kişi ise spor yapmıyor idi. Sigara kullanan hekimler 152 kişi idi. Kadın ve erkek hekimler arasında hastalarına egzersiz reçete etme yaklaşımları açısından anlamlı bir farklılık saptanmadı. Genç hekimlerin egzersiz reçete etme bilgi düzeylerinin daha yüksek olduğu görülmüştür. Egzersiz reçete etme eğitimi alan hekimlerin egzersiz reçete etme konusunda kendilerine daha fazla güvendiği saptanmıştır. Asistan hekimlerin bu konuda kendilerine daha az güvendikleri diğer yandan spor yapan hekimlerin egzersiz reçete etme konusunda kendilerine daha fazla güvendikleri saptanmıştır. Hekimlerin bilgi düzeyleri ile yazılı egzersiz reçetesi düzenlemeleri arasında anlamlı bir ilişki saptanmasa da, bu konuda kendine güvenen hekimlerin daha fazla yazılı egzersiz reçetesi düzenlediğini saptanmıştır. Hastalarını ≥10dk muayene eden hekimler ile diğer gruplar arasında (≤5dk, 6-9dk) hastalarına yaklaşımları açısından anlamlı farklılık olduğu görülmüştür. Hastalarına daha uzun süre ayıran, egzersiz reçete etme eğitimi alan ve kendine bu konuda güvenen hekimlerin tüm hastalarına egzersiz danışmanlığı yapma eğiliminde ve yazılı egzersiz reçetesi verme eğiliminde oldukları saptanmıştır.

One hundred and ninety seven first physicians participated in our study. Approximately 15 min questionnaire consisting of 25 questions was applied. The questionnaire was filled with in person interviews by the researcher. The criteria for participation in the study were to be volunteers to participate in the study and to be working in the first place, while the exclusion criteria were determined not to volunteer to participate in the study. A total of 197 physicians (120 male, 77 female) participated in the study. 160 of our attending physicians are general practitioners, 21 specialist physicians and 16 assistant physicians. 105 of the physicians participating in the study do sports, 87 physicians don‟t do sports. 32 out of 105 physicians do not exercise regularly. One physician was diagnosed with DM, 31 with HT, 5 with CAD.152 physicians smoke. There was no significant difference between male and female physicians when prescribing exercise. The results show that, young physicians had higher knowledge of prescribing exercise, physicians who have training on prescribing exercise were more confident in prescribing exercise. Assistant physicians are less confident in prescribing exercise. However, there was no significant difference between the attitudes of the specialists, practitioners and assistant physicians. We found that physicians who do sports were more confident in prescribing exercise. There was no significant relationship between physicians' knowledge level and writing exercise prescriptions. We found that physicians who are confident about prescribing exercise issue more written exercise prescriptions. We found a significant difference between the physicians who examined their patient‟s ≥10min and other groups (≤5min, 6-9min). We found that the physicians who examined ≥10min tended to evaluate all patients in terms of exercise counseling. vii It was found that physicians who allocated their patients for a longer period of time, who were trained in prescribing exercise and were confident in this issue tend to provide exercise counseling to all patients and give written exercise prescriptions.